Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Bank udzielający kredytu nie kupił franków szwajcarskich, by następnie je zwracać. (...)Pozwana zastrzegła sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczenie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Kredyt jest denominowany we frankach szwajcarskich (dalej: CHF). (...)Powód świadomie zdecydował się na kredyt denominowany we frankach szwajcarskich, ponieważ kredyt w złotówkach był oprocentowany wyżej (k. 596).

Doradca klienta wyjaśnił powodowi, że kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim jest wypłacany i spłacany w złotych oraz, że wysokość jego raty i salda zadłużenia wyrażonych w złotych zależy od kursu franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Atrakcyjność kredytu denominowanego wynikała więc z niskiego kursu franka w stosunku do waluty polskiej, w której powodowie(...)nie była objęta możliwość wypłaty kredytu we frankach, co znalazło odzwierciedlenie w zapisach umowy. (...)W takim ujęciu, z punktu widzenia wzajemnych rozliczeń, kredyt denominowany pozostaje instrumentem zbliżonym do kredytu udzielonego w złotych polskich waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Dotyczy to również § 4 pkt. 7 umowy, który ustanawia regułę, wedle której kredyt udzielony we franku szwajcarskim będzie spłacany w złotych polskich. (...)Postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego, chociaż jasne pod względem gramatycznym, nie mogą być jednak uznane za zrozumiałe pod względem ekonomicznym.

Przy czym tutaj rzeczywiście w tej umowie bank nie określa wysokości tej, ile to będzie we frankach szwajcarskich. (...)To zgodnie z tym aneksem już mógł kupować sobie te franku w kantorach i mógł prowadzić ten rachunek w walucie obcej, w tym wypadku we frankach szwajcarskich. (...)Przy czym bank zażądał natychmiastowej spłaty 223.544,90 franka szwajcarskiego. (...)(...)się powiada, bo dopóki kurs franka szwajcarskiego nie przekraczał grubo 4 złotych, to sytuacja finansowa osób wpłacających kredyt we frankach szwajcarskich wcale nie jest dużo gorsza niż osób spłacających kredyt w złotówkach.

Mogli zatem zdecydować się zarówno na kredyt złotowy, jak i kredyt we frankach. (...)Konsekwencją przyjęcia w umowie z 15.09.2005 r. konstrukcji kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, a nie – indeksowanego tą walutą, jest bezzasadność podniesionego w pozwie zarzutu naruszenia przez Bank art. 358 1 §1 k.c. i wyrażonej w nim zasady nominalizmu. (...)Szwajcarski Bank (...) ogłosił porzucenie polityki obrony minimalnego kursu wymiany euro na franka szwajcarskiego. (...)Spowodowało to skokowy wzrost wysokości rat kredytów spłacanych we frankach szwajcarskich.

Na jej podstawie zaciągnęli kredyt w kwocie 105.330 franków szwajcarskich na okres 240 miesięcy. (...)Udali się do jego (...) oddziału, gdzie doradczyni klienta E. F. (1) poinformowała ich, że nie mają zdolności kredytowej dla kredytu w złotych, ale mają ją dla kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej.

Zapewniła, że nie muszą się obawiać powiązania kredytu z frankiem szwajcarskim. Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Zeznania świadka posłużyły także do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Przedstawili jej oni propozycje kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego i kredytu złotowego. (...)Kierując się wysokością raty, powódka zdecydowała się na proponowany przez pozwanego kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i złożyła wniosek o jej udzielenie. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powódka została w sposób nieuzasadniony obciążona całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.