Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Nie znajdowały natomiast w tym przypadku zastosowania przepisy zawarte w Części drugiej („Przepisy z zakresu międzynarodowego postępowania upadłościowego”) ustawy z dn. 28 lutego 2003 r. (...)Według zawartej tam regulacji powyższych przepisów nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której (...) jest stroną, albo prawo organizacji międzynarodowej, której (...) jest członkiem, stanowi inaczej. (...)Rozporządzenie nie wprowadza co do zasady rozwiązań odmiennych od przyjętych w ustawie – Prawo upadłościowe , jednak zawarte tam przepisy dotyczące międzynarodowego postępowania upadłościowego nie będą miały(...)(...)Należy zgodzić się z poglądem, że postanowienia rozporządzeń unijnych (poprzednio 1346/2000, zastąpionego obecnie przez rozporządzenie 2015/848) w stosunku do unormowań polskiego międzynarodowego prawa upadłościowego stanowią lex specialis (zob.

Powód dodał, że zawarł z pozwanym na okres od 26 listopada 2011 r. do 25 listopada 2012 r. umowę ubezpieczenia OC przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym. (...)(...)strony pozwanej wskazując, że umowa międzynarodowego przewozu towarów regulowana jest przede wszystkim przez postanowienia Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) i(...)Protokołem do Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) ,(...)(...)Konwencja CMR jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa w Polsce. (...)Nadto powód stał na stanowisku, że w sprawie znajdują zastosowanie przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) .

Do obowiązków powoda należało m.in. wykonywanie transportów zarówno na trasach krajowych jak i międzynarodowych jak i wykonywanie tzn. obsługi codziennej pojazdu. (...)Z kolei kierowcom w transporcie międzynarodowym przysługiwała dieta w wysokości od 35-39 euro za dobę, a warunkiem zwrotu kosztów noclegu w hotelu była uprzednia zgoda kierownika zakładu. (...)Z kolei kierowcom w transporcie międzynarodowym przysługiwała dieta w wysokości od 35-39 euro za dobę, a warunkiem zwrotu kosztów noclegu w hotelu była uprzednia zgoda kierownika zakładu. (...)Niezależnie od braku ustawowego obowiązku, pozwany rekompensował kierowcom zwiększone koszty utrzymania związane ze specyfiką pracy kierowcy międzynarodowego.

Firma oskarżonego rozwijała zakres swojej działalności gospodarczej, w tym handel i transport międzynarodowy w zakresie odpadów. (...)(...)jako podstawy prawnej do dokonywania międzynarodowego przemieszczenia odpadów w ramach rozporządzenia 1013/2006 i ustawy z 29 czerwca 2009 roku o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów i stanowiły dla niego dokument transportowy. (...)Taka sama relacja pomiędzy dwoma ustawami - o odpadach i o - międzynarodowym przemieszczaniu odpadów - została ustanowiona w art. 1 ust. 2 ustawy o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów , stanowiącym, że przepisy tej ustawy nie naruszają postanowień ustawy o odpadach. (...)Nie posiadając zezwoleń krajowych na podejmowanie międzynarodowego transportu odpadów, w interesie oskarżonego(...)dawało mu podstawę prawną do międzynarodowego transportu odpadów na podstawie prawa wspólnotowego.

Klauzula ta ma więc zastosowanie w ruchu międzynarodowym a nie w ruchu krajowym. (...)(...)cywilnej przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym u pozwanego objęte polisą seria (...) . (polisa k. 16) Przedmiotowa polisa obejmowała ubezpieczenie w ruchu międzynarodowym w okresie od 07 lipca 2010 r. do 06 lipca 2011 r. Wartość sumy gwarancyjnej na wszystkie wypadki ubezpieczeniowe w ruchu międzynarodowym określono na kwotę 50.100 euro. (...)Z kolei w zakresie ruchu międzynarodowego określił sumę gwarancyjną na kwotę 50.100 euro.

Sąd ustalił, co następuje: Powód otrzymał od pozwanego w dniu 10.09.2010r. cztery zlecenia wykonania usług przewozu towaru na międzynarodowych trasach o nr od (...) kw do (...) kw. (...)Sąd zważył, co następuje: Powód wywodził swoje roszczenie w tytułu wykonania usług transportowych na rzecz pozwanego na trasach międzynarodowych. (...)Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do przewozu nieodpłatnego wykonywanego przez przewoźnika, a także do przewozów międzynarodowych, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej (art. 1 ust. 2 i 3 cytowanej ustawy). W niniejszej sprawie przepisy ustawy prawa przewozowego zostają wyłączone, albowiem kwestia przewozu towaru w transporcie drogowym na trasach międzynarodowych została uregulowana umową międzynarodową.

(...)uznane i potwierdzone zwyczajami handlu międzynarodowego jak np. „Incoterms” („international commmercial terms”) opracowane przez Międzynarodową Izbę Handlową ( wyrok Trybunału(...)(...)Zwrot (...) oznacza międzynarodową regułę określającą warunki sprzedaży Incoterms,(...)swoim terenie (vide Oficjalne reguły Międzynarodowej Izby Handlowej do interpretacji terminów handlowych Incoterms 2000 wydane przez Międzynarodową Izbę Handlową z siedzibą w P. ). Dodać należy, że powyższe terminy są wyrazem przyjętych zwyczajów handlowych, obowiązujących w handlu międzynarodowym. (...)W orzeczeniu podkreślono, że reguły Incoterms opracowane przez Międzynarodową Izbę Handlową do interpretacji terminów(...)umownych powszechnie stosowanych w handlu międzynarodowym, ciesząc się szczególnym uznaniem oraz są bardzo często w praktyce stosowane.

Teza orzeczenia: Niezbędną przesłanką powstania na podstawie art. 13 ust. 2 Konwencji CMR obowiązku odbiorcy (osoby trzeciej) dokonania zapłaty jednoznacznie ustalonej kwoty na rzecz powodowego przewoźnika jest istnienie w liście przewozowym określenia wysokości tej kwoty, wyznaczającej istnienie i zakres obowiązku odbiorcy.

Podstawą powództwa wskazaną w uzasadnieniu pozwu było wykonanie na podstawie poszczególnych zleceń usług przewozu międzynarodowego. (...)W pierwszej kolejności zaznaczyć trzeba, iż w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowej P. (...) Towarów (dalej: Konwencja CMR) sporządzonej w G. w dniu 19 maja 1956 r., a posiłkowo tylko przepisy Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. (...)(...)prawa krajowego wobec konieczności uwzględniania międzynarodowego charakteru Konwencji CMR, potrzeby jej jednolitego stosowania, zgodnego z celem tej Konwencji, którym jest ujednolicenie w skali ponadnarodowej regulacji prawnej umowy międzynarodowego drogowego przewozu towarów. (...)Powstanie określonego w art. 13 ust. 2 Konwencji CMR obowiązku odbiorcy dokonania zapłaty przewoźnikowi zostało więc przez ustawodawcę międzynarodowego uwarunkowane zapewnieniem odbiorcy należności łatwego ustalenia za co i ile ma przewoźnikowi zapłacić.