Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Realizując kolejne zachowania składające się na czyn zabroniony A. K. działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru sprzeniewierzania powierzonych mu pieniędzy i utrzymywania tego faktu w tajemnicy, poprzez wystawienie kolejnych faktur korygujących bez uzasadnienia.

Teza orzeczenia: Pomówienie, zniesławienie, znikoma społeczna szkodliwość

Pomimo tego, że odbiorcą wiadomości e-mail był adwokat zobowiązany do zachowania tajemnicy adwokackiej na podstawie ustawy Prawo o adwokaturze , to dla bytu przestępstwa pomówienia i tak nie ma znaczenia, czy odbiorca informacji zawierających treści pomawiające przekaże je następnie innym osobom. Z realizacją znamion czynu zabronionego określonego w art. 212 k.k. będziemy mieli do czynienia także w sytuacji, w której odbiorcy zobowiązani są, z uwagi na tajemnicę służbową, do zachowania przekazywanej im pomawiającej informacji dla siebie (por. wyrok SN z 20.03.1935 r., I K 51/35, Zb. (...)Po pierwsze należy stwierdzić znacznie ograniczony krąg adresatów wiadomości wysyłanych przez oskarżonego – ich odbiorcą była jedna osoba, która dodatkowo, z racji pełnionego zawodu, była zobowiązana do zachowania powziętych treści w tajemnicy.

(...)danie pierwszeństwa prawu do ochrony tajemnicy komunikowania się.

Teza orzeczenia: Zachowania obwinionej nie sposób traktować jako karygodnego nawet w subminimalnym stopniu, gdyż faktycznie był to przejaw głosu wolnego obywatela w debacie publicznej, pragnącego wyrazić swoje krytyczne zdanie wobec władzy. Czyn taki nie był społecznie szkodliwy, więc zrealizowały się tutaj znamiona czynu zabronionego jako wykroczenia ( (...)

(...)ustrój lub cel ma pozostać tajemnicą wobec organów państwowych albo który rozwiązano lub któremu odmówiono zalegalizowania, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”.

Poza tym podkreślić należy, że oskarżona nie „robiła tajemnicy” z tego, że otrzymuje pieniądze od przedsiębiorcy J. W. (2) , a co więcej składała mu wraz z wychowankami podziękowania za uzyskiwane od niego środki.

(...)oraz zakrywanie się przez świadka tajemnicą zawodową , która nie istniała(...)

(...)kontroli urzędu skarbowego, mimo istnienia tajemnicy jak wskazał, mógł poinformować oskarżoną(...)

Nie było w nim regulaminu, który by klasyfikował co stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa, kto ma do niej dostęp. (...)Legalną definicję pojęcia tajemnicy przedsiębiorstwa ustawodawca zawarł w art. 11 ust. 4 (...) . (...)Warto zauważyć, że (...) nie zawiera żadnych regulacji w zakresie sposobów ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa. (...)Jednakże na gruncie (...) na równi należy traktować te tajemnice, które wprost powierzono pracownikowi, z tymi, o których dowiedział się on w trakcie wykonywania pracy w danym przedsiębiorstwie, wiedząc, że są one tam traktowane jako tajemnice (Kraus, Zoll, Komentarz ZNKU 1926, s. 304).