Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: 1. Na oskarżonej piastującej stanowisko Burmistrza Miasta ciążył obowiązek nadzoru nad właściwym wywiązywaniem się ze zobowiązania przez radcę prawnego prowadzącego obsługę prawną urzędu. 2. Wydawane przez sąd administracyjny wcześniejsze orzeczenia powinny skłonić oskarżoną przynajmniej do tego, czy w sytuacji, gdy ponownie zamierzała (...)

Przedmiotem ochrony czynu zabronionego stypizowanego w art. 231 kk jest przede wszystkim prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych i samorządu terytorialnego oraz powiązany z nim interes władzy publicznej, której wizerunek - w odbiorze społecznym -(...)

Wysnuł także przypuszczenie, że oskarżony celowo założył spółkę (...) , aby wykreować jej wizerunek i stosunkowo szybko sprzedać.

Jednym z kryteriów była na pewno nadzieja na przejściowość tych wahań, ale ważne było również kryterium istniejących relacji z klientami i wizerunku banku.

Teza orzeczenia: brak długotrwałego nękania - czyli podejmowania przez pracodawcę - wobec pracownika, czynności zmierzających do wywołania u pracownika poczucia poniżenia, szykany - nie jest mobbingiem.

Jednocześnie jawi się wizerunek dyrektor strony pozwanej, która jest osobą z predyspozycjami nadzorczymi, i która względem nie tylko powódki, lecz także innych pracowników używała czasami stanowczego tonu, przy wydawaniu poleceń służbowych.

J. K. (1) zalecił im, żeby informacji o błędach systemu i bałaganie w księgowości nie ujawniać, bo to zaszkodzi wizerunkowi firmy oraz może spowodować uruchomienie weksli i stworzenie problemów z kredytami (k.643).

Brak rozpoznania wizerunków obu oskarżonych przez świadków J. G. (3) i C. W. pracowników zakładu jubilerskiego przy ul. (...) pozostaje przecież w sprzeczności z odnalezieniem w tym zakładzie dwóch umów na skup złota na nazwiska M. S. (1) i P. Z. (1) .

Niemniej jednak w aktach sprawy znajduje się zdjęcie z wizerunkiem W. W. (1) (k.2178), które utwierdziło Sąd w przekonaniu, że oskarżony ma inną twarz niż jego brat, w związku z czym rzeczywiście nie można było ich pomylić.

Wreszcie, jak zauważył Sąd Okręgowy, choć w reportażu nie podano imienia i nazwiska powódki ani nie ujawniono jej wizerunku, to Sąd Okręgowy nie miał wątpliwości, że na jego podstawie powódka z łatwością mogła zostać zidentyfikowana w lokalnym środowisku.