Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Ani prawo do utrzymania zatrudnienia ani prawo do znalezienia kolejnej pracy nie są prawami osobistymi, a rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem, także wadliwe, nawet jeśli jego przyczyna okazała się nieprawdziwa, wyklucza możliwość stosowania przepisów prawa cywilnego o ochronie dóbr osobistych.

Podniósł, że z treści pozwu wynika, że powódka K. G. dochodziła ochrony swoich dóbr osobistych w postaci wizerunku i dobrego imienia. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że w treści pozwu powódka w znacznej mierze powoływała się na to, że na skutek rozwiązania jej umowy o pracę bez wypowiedzenia naruszony został jej wizerunek i dobre imię, przez co nie mogła znaleźć następnie pracy. (...)Uzasadnienie stawianego przez nią zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. sprowadzało się do przedstawienia własnej oceny stanu faktycznego sprawy, która ma świadczyć o tym, że pozwana dopuściła się naruszenia jej dóbr osobistych w postaci dobrego imienia oraz wizerunku. (...)Jak wskazał Sąd Okręgowy, powódka w niniejszym procesie dochodziła ochrony swoich dóbr osobistych w postaci wizerunku i dobrego imienia i ich(...)