Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Porozumienie miało na celu utrzymanie w ścisłej tajemnicy informacji poufnych każdej ze stron, uzyskanych przy okazji rozważanej przez strony współpracy kapitałowej, które zasadniczo stanowiły tajemnice handlowe i tajemnice obu przedsiębiorstw. (...)Z art. 1 ust. 1.1 przedmiotowego porozumienia wynika, że celem jego zawarcia było utrzymanie w tajemnicy informacji poufnych, uzyskanych przez stronę porozumienia od drugiej strony, przy okazji rozważanej przez strony współpracy kapitałowej. (...)Mamy zatem do czynienia z regulacją odnoszącą się do istotnych dla przedsiębiorcy dóbr składających się na tzw. tajemnicę przedsiębiorstwa (art. 1 ust. 1.2 porozumienia). (...)Sąd Apelacyjny zauważa, że mamy w niniejszej sprawie do czynienia z pewnym konfliktem chronionych dóbr, tj. wolnością pracy i ochroną tajemnicy przedsiębiorstwa.

Robi tajemnicę z nazwiska koordynatora. (...)Robi tajemnicę z nazwiska koordynatora. (...)Robi tajemnicę z nazwiska koordynatora” należało uznać za prawdziwe. (...)Robi tajemnicę z nazwiska koordynatora.

W myśl powołanego przepisu osoba, która nabyła informację stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa nie może ich przekazywać, ujawniać lub wykorzystywać przez okres trzech lat od ustania stosunku pracy lub podobnego stosunku prawnego, „chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy". (...)że ich obowiązek nienaruszania cudzych tajemnic przedsiębiorstwa wygasa po upływie trzech lat, chyba że umowa stanowi inaczej albo gdy wcześniej ustał stan tajemnicy. (...)Strony mogą więc zarówno skrócić, jak i wydłużyć okres, w którym pracownik lub inny podmiot świadczący pracę albo usługi będzie zobowiązany do zachowania tajemnicy lub wykorzystywania jej na własny rachunek (ust, 1). Z uwagi na funkcję społeczno-gospodarczą art. 11 ust. 2 znku należy przyjąć, że obejmuje on swoim zakresem wszystkie umowy, w ramach których jakiś podmiot świadczy pracę sensu largo na rzecz podmiotu uprawnionego do poufnej informacji, stanowiącej tajemnicę cudzego przedsiębiorstwa.

Kolejne przyczyny wskazane w rozwiązaniu umowy o pracę dotyczą braku dbałości o mienie pracodawcy oraz braku zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w związku ze świadczeniem pracy. (...)Jeśli zaś chodzi o brak zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w związku ze świadczeniem pracy, w ocenie Sądu pozwana nie zdołała udowodnić zaistnienia zachowania powoda, które miałoby na tym polegać. (...)Aby uznać, że powód nie dochował tajemnicy informacji pracodawca musiałby więc wykazać, że powód przekazał te informacje jeszcze komuś innemu, jakiemuś podmiotowi trzeciemu. (...)Wobec powyższego brak zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych w związku ze świadczeniem pracy nie został wykazany, nie może więc stanowić przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W art. 1 i 2 tej ustawy określone zostały definicje tajemnicy państwowej i tajemnicy służbowej. (...)Ustawa określiła z dokładnym podziałem informacje stanowiące tajemnicę państwową oznaczoną klauzulą tajne oraz oznaczone klauzulą ściśle tajne. Wykaz, który stanowi załącznik do ustawy, miał charakter zamknięty (tzw. numerus clausus informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową). (...)Inaczej został skonstruowany system ochrony informacji stanowiących tajemnicę służbową.

Jego zadaniem było również zapobieżenie praktykowanym przez banki odmowom wypłat z powołaniem się na brak podstawy prawnej i tajemnicę bankową. (...)Zatem również w ocenie Sądu Apelacyjnego w Katowicach nastąpiło w tym przypadku podanie osoby uprawnionej, a nie należy przecież zapominać, iż bank mimo wszystko jest zobowiązany do zachowania tajemnicy bankowej.

Brak bezprawności działania o stronie pozwanego skutkował oddaleniem powództwa w oparciu o przepis art. 24 k.c. , a jednocześnie czynił zbędnym prowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność skutków jakie naruszenie tajemnicy korespondencji wywołało dla życia i zdrowia powódki. (...)Wbrew ocenie apelującej, Sąd pierwszej instancji rozpoznał istotę sprawy, ustalając i rozważając, czy istnieją okoliczności faktyczne uzasadniające przypisanie pozwanemu odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych powódki, a w szczególności tajemnicy korespondencji. (...)O ile zatem rację ma apelująca, że jednym z dóbr osobistych człowieka jest tzw. tajemnica korespondencji, a więc szczególne prawo,(...)sposób przypisać pozwanemu naruszenie tej tajemnicy jako dobra osobistego powódki. Przyjmuje się w orzecznictwie, że tajemnica korespondencji jako dobro osobiste, przysługuje nie tylko osobom fizycznym, ale i prawnym.

Skoro więc pokrzywdzony spotkał się w takim miejscu z oskarżonym zależało mu na tym aby to spotkanie odbyło się w tajemnicy i nikt się o nim nie dowiedział. Pokrzywdzony zdawał sobie sprawę z tego, iż poprzez kontakt z policjantami jego preferencje seksualne zostaną ujawnione jak również przestanie być tajemnicą fakt utrzymywania przez niego kontaktów seksualnych z mężczyznami.