Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powódka nie sprecyzowała w jakim zakresie powieść narusza jej prywatność, która od wielu lat wystawiana jest, m.in. przez samą powódkę na widok publiczny, czy też dobre imię lub godność, w kontekście już wcześniej ukształtowanego przez powódkę wizerunku medialnego. (...)Stosownie do art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, a w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość(...)

Zważyć w tym miejscu trzeba, że ostatnia z wyżej wymienionych, nie przejawiając jakichkolwiek wątpliwości, wskazywała na wizerunek A. Z. (k. 1422, 1425- 1426) jako na wizerunek jednego ze sprawców, a także(...)

Świadek P. D. (1) po okazaniu mu tablicy z wizerunkami czterech mężczyzn nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że zdjęcie nr 2 przedstawia mężczyznę o pseudonimie (...) z Mostowa, od którego dokonywał zakupu papierosów i amfetaminy. (...)Oskarżony K. M. po okazaniu mu tablicy z wizerunkami czterech mężczyzn nie miał żadnych(...)

(...)został rozpoznany podczas okazania jego wizerunku) i przywłaszczone przedmioty będące własnością pokrzywdzonego. zeznania R. G. Zeznania pokrzywdzonego są logiczne, wewnętrznie spójne, konsekwentne, najdokładniej oddają przebieg całego zdarzenia na jego szkodę. (...)Stoją w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego, a w szczególności z wynikami czynności okazania mu wizerunku oskarżonego, którego wskazała, jako czynnego(...)

(...)w zakresie kształtowania działalności i wizerunku księgarń, dbanie o należytą i(...)(...)(...)w celu utrzymania swojego pozytywnego wizerunku w oczach pracodawcy.

Dopiero 20 lutego 2005 r., kiedy wśród okazywanych zdjęć znalazł się wizerunek R. D. , stwierdziła, że się pomyliła, podała różnice w wyglądzie twarzy, które powinna była dostrzec i dodała, że Ż. „miał sine oczy”, siną twarz czym odróżniał się podczas okazania i na skutek szoku wskazała na niego. (...)Pokrzywdzeni w sposób logiczny uzasadniali też dlaczego mylili początkowo wizerunki (ze zdjęć) R. D. i M. Ż. wskazując na niewielkie różnice w wyglądzie twarzy, o czym przekonał się bezpośrednio Sąd orzekający.

W przypadku J. S. świadek wskazywał, iż J. S. (1) w toku śledztwa nie rozpoznał na okazywanych mu tablicach poglądowych A. M. (1) a tydzień później na podstawie tych samych tablic poglądowych z wizerunkiem tego świadka J. S. (1) był już pewny swojego rozpoznania. (...)Powyższe dowodzi, że świadek M. B. (1) nie złożył w sposób świadomy zeznań obciążających M. S. (3) , ale przedstawił posiadaną przez siebie wiedzę w oparciu o okazane mu jedynie wizerunki dwóch braci S. tj. E. i M. ; zdanie to zaś M. B. (1) zmienił gdy pojawiły się nowe dowody przemawiające za sprawstwem innych osób, a jemu okazano wizerunek także D. S. . (...)Jednakże depozycje M. B. (1) , okazywane mu wizerunki osób, depozycje świadków koronnych w osobach J. B. (3) M. H. z którymi oskarżeni w różnych konfiguracjach podmiotowo – przedmiotowych uczestniczyli w transakcjach narkotykowych pozwalało – zdaniem Sądu - na ustalanie tożsamości tych osób.

W toku rozprawy głównej po okazaniu mu tej samej tablicy poglądowej z k-1953 ponownie wskazał na wizerunek A. A. (1) . (...)Oskarżony rozpoznał go na okazanej mu tablicy poglądowej, na której uwidoczniony był wizerunek właśnie W. S. .