Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W dniu 30 września 2011 r. został zawarty kolejny aneks do umowy kredytu, na mocy którego uzyskali możliwość spłacania go bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Powód skontaktował się i podjął rozmowy z D. Z. na temat kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli przeliczeniowej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia ostatniej transzy kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka przez cały okres spłaty kredytu.

Teza orzeczenia: "Skoro (...) ustawą z 2011.. rozstrzygnięty został spór co do dopuszczalności zawierania umów kredytu indeksowanego czy denominowanego do waluty obcej, bezcelowe jest kwestionowanie tej konstrukcji w oparciu o klauzule niedozwolone. Zaakceptowanie przez ustawodawcę pewnej konstrukcji umów niweczy bowiem możliwość podważania tej konstrukcji w (...)

Pozwany argumentował, że powodowie świadomie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, choć w pierwszej kolejności przedstawiono im umowę kredytów złotowych. (...)Doradca w banku informowała, że zadłużenie będzie podane we franku szwajcarskim podobnie jak raty, które trzeba będzie przeliczać po kursie sprzedaży. (...)Nie zapewniała klientów, że kredyt we franku jest kredytem bezpiecznym, że jest to bezpieczna waluta. (...)Jak bowiem sami wskazywali – pytali o kredyt w złotówkach i we frankach.

Tam przedstawiono im ofertę kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazując, że jest to najbardziej korzystny kredyt, a frank szwajcarski jest bardzo stabilną walutą. (...)Od dnia 21 listopada 2016r., powodowie spłacali raty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Z doświadczenia pozwanych wynikało, że w przypadku franka szwajcarskiego różnice kursowe wynosiły od dwóch do pięciu procent. (...)A. F. i B. F. mieli w banku (...) zarówno rachunek złotowy, jak i walutowy we frankach szwajcarskich. (...)Na rynku kredytów walutowych funkcjonują dwa typy produktów: - kredyt we frankach spłacany we frankach, oraz - kredyt we frankach spłacany w złotówkach, tzn. indeksowany kursem franka szwajcarskiego. (...)W tej sprawie mamy do czynienia z pierwszym rodzajem kredytu, ponieważ pozwani zaciągnęli kredyt we frankach, który w momencie wypłaty został jedynie przewalutowany na złotówki, i mieli go spłacać we frankach.

W uzasadnieniu pozwu powodowie podnieśli, że analiza umowy wskazuje, iż strony zawarły umowę kredytu denominowanego frankiem szwajcarskim. (...)Istotne jest również to, że powodowie od początku obowiązywania umowy kredytu mieli możliwość spłaty kredytu poprzez rachunek walutowy we frankach szwajcarskich, mogli zatem spłacać kredyt frankami szwajcarskimi nabytymi na rynku po korzystniejszym kursie, z czego nie skorzystali. (...)Kwotą kredytu udzielonego na podstawie umowy kredytu jest kwota 153.739,53 franków szwajcarskich. (...)Wskazać należy, że kredyt udzielony powodom to kredyt denominowany do waluty obcej.

Przedstawiciel banku zaproponował umowę kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim, argumentując, że kredyt tego rodzaju jest bardziej korzystny, zdolność kredytowa powodów przy takim kredycie jest większa, a frank szwajcarski jest stabilną walutą. Nie tłumaczono powodom modelu umowy ani roli franka szwajcarskiego w umowie. Nie była omawiana kwestia, co się stanie, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrośnie. Nie przedstawiono powodom historycznych zmian kursu franka szwajcarskiego ani symulacji wzrostu salda lub raty w złotych przy konkretnym wzroście kursu franka szwajcarskiego.

Należało zatem stwierdzić, że między stronami została zawarta umowa kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich, a nie umowa kredytu złotowego. (...)Zatem powodowie mieli możliwości spłacania kredytu frankami szwajcarskimi od samego początku obowiązywania umowy. (...)Po przeliczeniu również według kursu franka szwajcarskiego z bankowej tabeli kredyt podlegać miał ratalnej spłacie w złotych. (...)Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i pominięcie odesłania do kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu oznaczonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany kursem franka.

W oddziałach pozwanego banku dostępne były informatory o kredytach we frankach szwajcarskich. (...)Pozwany umożliwiał klientom założenie konta walutowego i spłacanie kredytu od razu we frankach szwajcarskich. (...)Mieli możliwość spłacania go w frankach szwajcarskich. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że powodowie zawarli umowę kredytu denominowanego we franku szwajcarskim jako konsumenci.