Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uzgodniona między stronami kwota kredytu wynosiła 259.288,37 zł i była indeksowanego kursem franka szwajcarskiego ( (...) ), była przeznaczona na pokrycie części kosztów zakupu nieruchomości i pokrycie części kosztów budowy mieszkalnego. (...)Powodom nie została zaprezentowana symulacja wzrostu raty w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego ani nie wyjaśniono im, na czym polega spread walutowy. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniał pracownik banku. (...)(...)miał swobodę w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu na walutę (...) oraz kwoty rat na walutę polską, niedozwolony charakter tej części klauzuli indeksacyjnej jest wystarczający do wyeliminowania z umowy całości mechanizmu indeksacji.

Bank zauważył, że skoro powód uzyskuje dochody w walucie obcej to bezprzedmiotowe dla rzeczywistej sytuacji powoda jest porównywanie kursu franka w relacji do złotego. (...)O tym, że klienci wybierali kredyty we frankach szwajcarskich decydowała rata kredytu, która była wówczas najniższa. (...)Zaproponowano mu kredyt złotowy indeksowany do CHF. Nie posiadał bowiem zdolności kredytowej, by uzyskać kredyt stricte złotowy. (...)Uruchomienie kredytu denominowanego do waluty obcej nastąpić miało w(...)na walutę wskazaną w umowie kredytu według kursu kupna danej waluty(...)11 ust 7) W przypadku kredytu denominowanego kursem waluty obcej Harmonogram Spłat kredytu miał być wyrażony w walucie kredytu.

Kurs franka wynosił wówczas ok. 2,40 zł. (...)(...)2 umowy bank udzielił powodom kredytu w kwocie 450 000,00 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie CHF, na(...)10 czerwca 2005 r. r. do dnia 8 czerwca 2035 r.(...)w Banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu”. (...)Znaczna zmiana kursu i umocnienie franka szwajcarskiego względem innych walut tworzy wzrost obciążenia kredytobiorców w sposób korzystny dla banku, który na tym etapie nie ponosi odpowiednich nakładów na zakup waluty obcej. (...)W chwili zawarcia umowy nie obowiązywał jeszcze art. 69 ust. 2 pkt 4a , zgodnie z którym umowa kredytu powinna określać w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska, szczegółowe zasady określania sposobów i terminów ustalania kursu wymiany walut.

W trakcie spotkań powód był informowany , że w przypadku kredytu wyrażonego we frankach szwajcarskich istnieje niższa wysokość raty (2200 do 3000), powód był informowany, że kurs franka szwajcarskiego ma wpływ na ratę kredytu wyrażoną w PLN i może się niewiele zmieniać. (...)Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej zawarta na kilkadziesiąt lat wymusza sformułowanie wzorca umownego w taki sposób, aby mógł on mieć zastosowanie przez cały czas trwania umowy. (...)(...)– która to operacja prowadziła do ustalenia wysokości zobowiązania kredytobiorców –(...)CHF miały być liczone odsetki, kredyt miał być zgodnie z umową(...)(...)Klauzula waloryzacyjna kredytu do CHF stosowana przy jego spłacie jest to niedozwolona klauzula z art. 385 1 kc.

Kredytobiorca (Powód) nigdy nie otrzymał z tytułu zawartej umowy żadnej wypłaty we frankach szwajcarskich. (...)Bank może zatem w zasadzie dowolnie określić kursy walut w tabeli kursów, a następnie przy ich wykorzystaniu jednostronnie określić kwotę (we frankach), którą kredytobiorca ma zwrócić. (...)Pracownicy pozwanego nie poinformowali powoda o sposobie tworzenia tabel kursów banku, nie przedstawili mu historycznych wykresów pokazujących kształtowanie się kursu franka, jak również nie wyjaśnili, iż raty kapitałowo-odsetkowe mogą w drastycznym stopniu wzrosnąć. (...)Jak to zostało wskazane uprzednio, bank nie przedstawił powodom rzetelnych symulacji wykazujących wpływ wzrostu kursu franka na wysokość zobowiązań powodów i realny koszt kredytu.

(...)to samo ograniczenie się wyłącznie do wskazania hipotetycznych wahań kursu franka szwajcarskiego względem złotego, co jest okolicznością notoryjną, nie wyczerpywało istoty zagadnienia, a więc konstrukcji zaoferowanego produktu. (...)(...)przez Narodowy B. Szwajcarii kursie franka szwajcarskiego, która to informacja miała zasadnicze(...)powszechnie znanym jest to, że do bardzo dużego wzrostu kursu tej waluty doszło w wyniku uwolnienia przez Narodowy B. Szwajcarii kursu franka szwajcarskiego. (...)(...)z 21 września 2022r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)(...)C-80/21, wydany w trzech połączonych sprawach dotyczących kredytów frankowych (dwóch denominowanych: C-81/21 i C-82/21 oraz indeksowanego: C-80/21).

(...)określona kwota pieniężna – suma kredytu, której zasady spłaty określa ta właśnie umowa W realiach i okolicznościach przedmiotowej sprawy powodowie zawarli z pozwanym umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej – do franka szwajcarskiego. (...)na powodach ciążył obowiązek spłaty kredytu wraz z odsetkami, opłatami i(...)w zw. z postanowieniami właściwym do niej regulaminu – OWKM ),(...)(...)W tym przypadku waluta obca – frank szwajcarski, pełnił rolę miernika wartości świadczenia kredytobiorcy bowiem raty kredytu miały być spłacane w złotych polskich w kwotach odpowiadających wartości pewnych ilości waluty obcej. (...)W zasadzie nowelizacja ta potwierdziła i usystematyzowała dopuszczalność zawierania umów o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej.

Jednocześnie oddalił powództwo, zarówno co do dalej idących żądań pozwu, w którym domagano się kwoty 34 000 zł, jak i co do pozwanej B. J. . (...)Pozwany zawarł w dniu 5.10.2004 r. umowę kredytu z (...) Bankiem S.A. we W. na zakup samochodu na kwotę 60 123, 06 zł denominowaną we frankach szwajcarskich. (...)Opisany kredyt nie został w całości spłacony przez pozwanego, a powstałą w wyniku tego wierzytelność na łączną kwotę 42 196,18 zł bank przeniósł w drodze umowy sprzedaży wierzytelności z 31.03.2009 r. na rzecz powódki. (...)Powódka wykazała bowiem, że pozwana przystąpiła umową z 14 lutego 2011 r. do długu pozwanego i zobowiązała się do spłaty solidarnie z nim opisanej w tej umowie wierzytelności.