Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jednocześnie informacja, że historyczne wahania franka nie były znaczne oraz że kurs franka musiałby znacznie wzrosnąć żeby rata kredytu denominowanego do franka zrównała się z ratą kredytu w złotówkach, były w tym czasie informacjami prawdziwymi. (...)Zobowiązanie powódki do zwrotu wykorzystanej kwoty kredytu dotyczy zatem kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich. (...)Po pierwsze - wbrew wywodom zawartym w pozwie - w umowie wyraźnie wskazano kwotę kredytu we frankach szwajcarskich (podano konkretną kwotę franków szwajcarskich, którą powódka była zobowiązana zwrócić). (...)LIBOR 3M (...) jest stosowany również przy oprocentowaniu kredytów wyrażonych we frankach szwajcarskich.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Spłacany był początkowo wyłącznie w złotówkach, a następnie naprzemiennie w złotówkach i we frankach szwajcarskich. (...)Kredyt spłacany był w złotych poprzez ściągnięcie z konta bankowego równowartości w złotych polskich oznaczonej w harmonogramie spłat kwoty franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich.

Powodowie zdecydowali się na zaproponowaną im pożyczkę hipoteczną denominowaną do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)CHF. Od tego czasu powódka uzyskała możliwość spłaty pożyczki bezpośrednio w walucie franka szwajcarskiego. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy pożyczki denominowanej do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Strony natomiast zdecydowały się na zawarcie umowy kredytu w złotych polskich waloryzowanego do franka szwajcarskiego. (...)To właśnie odniesienie do franka szwajcarskiego stanowi bowiem element odróżniający zawartą przez strony umowę od umowy czysto złotowej. (...)Tymczasem ww. postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego nie są zrozumiałe pod względem ekonomicznym. (...)Sąd Apelacyjny podkreśla, że abuzywne było wprowadzenie przez pozwanego do umowy ryzyka walutowego przez określenie kwoty kredytu w walucie obcej – franku szwajcarskim.

Teza orzeczenia: kwota kredytu może zostać uznana za postanowienie niedozwolone

Ponadto pozwany bank nie oferował kredytów wypłacanych we frankach. (...)Należy zatem zastanowić się, w jaki sposób zostaje obliczona umieszczona w umowie kredytu kwota we frankach szwajcarskich. (...)Jak już wskazano wcześniej konstrukcja kredytu denominowanego dopuszczała możliwość uzyskania przez kredytobiorcę kwoty niższej niż wnioskowana – w sytuacji obniżenia się kursu franka do złotego. (...)Samo zastosowanie kursu kupna do ustalenia kwoty kredytu we frankach trudno uznać za niekorzystne dla konsumenta.

(...)prawo jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu denominowanego w walucie szwajcarskiej i wysokości całej wierzytelności, poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (pozew – k. 3-15). (...)Pracownik banku przekonywał powodów, że kredyt we frankach szwajcarskich jest korzystną ofertą, zaś frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)W okresie przed oraz po zawarciu umowy kredytu, dochodziło do znaczących zmian kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego polskiego. (...)Jak wynika z zeznań powodów oraz z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany.

Powodowie spłacali i nadal spłacają kredyt w walucie CHF. Na początku wykonywania umowy powód kupował franki w pozwanym banku, w latach 2014-2016r kupował franku w kantorze z internetowym, następnie wrócił do kupowania franków w pozwanym banku gdyż tak było wygodniej i bezpieczniej. (...)Powodom znana była od początku kwota wysokości zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (franku szwajcarskim). (...)Powodowie spłacali i spłacają kredyt bezpośrednio w walucie CHF. Na początku wykonywania umowy powód kupował franki w pozwanym banku, w latach 2014-2016r kupował franku w kantorze z internetowym, następnie wrócił do kupowania franków w pozwanym banku gdyż tak było wygodniej i bezpieczniej. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Dowiedzieli się u niego, że na potrzebną im kwotę mają zdolność kredytową tylko w przypadku kredytów powiązanych z frankiem szwajcarskim. (...)W 2014 r. dowiedzieli się od znajomych, że można to czynić bezpośrednio we frankach szwajcarskich. Po upewnieniu się w Banku, że tak faktycznie jest, od stycznia 2015 r. podjęli spłatę kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.