Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jeżeli natomiast zobowiązanie wynikające z umowy kredytu zostało wyrażone w walucie polskiej, a jedynie jego saldo miało być przeliczane według franka szwajcarskiego, nie ma podstaw do dochodzenia zapłaty we frankach szwajcarskich. (...)Chodziło więc o zobowiązania na terenie RP. Nie chcieli otrzymać franków szwajcarskich, gdyż środki w tej walucie nie były im do niczego potrzebne. (...)Powód wiedział, że nie wypłaci pozwanym franków szwajcarskich, tylko złotówki. Wiedział, że pozwani nie będą spłacać kredytu frankami, tylko złotymi.

Po wstępnej analizie ich sytuacji materialnej, pracownik banku zaproponował im kredyt denominowany do CHF oraz poinformował powodów, że ich zdolność kredytowa pozwala na zaciągnięcie tylko takiego kredytu. (...)Stopę bazową odniesiono do stawki LIBOR 3M. Spłaty kredytu miały być przeliczane na CHF(...)dzień przed datą wpływu środków do Banku. 29 października 2012 r. strony zawarły aneks do umowy, w którym oznaczenie „kredyt denominowany’’ zastąpiły wyrażeniem „kredyt indeksowany”. (...)Zawarcie umowy kredytu denominowanego/indeksowanego do waluty obcej co do zasady było prawnie dopuszczalne. (...)Nie sposób także w realiach sprawy przyjąć do rozliczenia kredytu kurs średni NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Powódka nie wnioskowała ani na żadnym etapie umowy nie była zainteresowana otrzymaniem jakiejkolwiek kwoty franków szwajcarskich. (...)W niniejszej sprawie wysokość świadczenia powódki została określona w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez bank, uzyskując równowartość kredytu wyrażoną w walucie obcej. (...)Potwierdziła ona jedynie wprost dopuszczalność zawierania umów o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej. Dotyczyła zresztą jedynie zasad określania sposobów i terminu ustalania kursów waluty, do której kredyt jest denominowany.

Kredytodawca udzielił kredytobiorcy kredytu w złotych indeksowanego kursem franka szwajcarskiego w łącznej kwocie 89 414,97 (§ 2 ust. 1). (...)Doradca finansowy zachęcał powoda do zaciągnięcia zobowiązania w CHF z uwagi na stabilność franka szwajcarskiego i niewielkie zmiany kursu. (...)W kontekście powyższego, waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)Powyższe daje podstawy do uznania, że waluta franka szwajcarskiego w tej konkretnej umowie miała charakter wyłącznie waloryzacyjny.

Otrzymali wówczas od pracownicy Agencji informację, że ze względu na brak zdolności kredytowej nie mogą otrzymać kredytu we wskazanej przez nich kwocie, innego niż indeksowany kursem franka szwajcarskiego. (...)W § 1 ust. 1 umowy wskazano, że przy założeniu uruchomienia całości kredytu w dacie sporządzenia umowy równowartość kredytu wynosiłaby 101 306,27 CHF, natomiast rzeczywista równowartość kwoty udzielonego kredytu we frankach szwajcarskich miała zostać określona po wypłacie ostatniej transzy kredytu. (...)Proces sporządzania przez bank tabeli kursów nie wiązał się z wykreowaniem w żadnym momencie po stronie banku obowiązku nabywania i zbywania franków szwajcarskich po określonym kursie względem złotego. (...)Nawet gdyby kurs franka szwajcarskiego nie uległ zmianie w trakcie wykonywania umowy, obowiązkiem kredytobiorcy była zapłata z tytułu kapitału kredytu kwoty wyższej niż uzyskana oraz odsetek od różnicy tych kwot.

Wywodziła, że strony wiązała umowa, mocą której powód zobowiązał się pobrać kredyt dla pozwanej, zaś ta miała spłacać należności wynikające z umowy kredytu. (...)Pozwana zarzucała wprawdzie, że powód będąc obciążony kredytem mieszkaniowym we frankach szwajcarskich nie byłby na tyle nierozsądny, aby pożyczać kwotę 150.000 zł pozwanej zamiast przeznaczyć te pieniądze na spłatę zadłużenia. (...)Z drugiej zaś strony kurs franka szwajcarskiego wzrósł drastycznie dopiero w styczniu 2015 r., a więc po zawarciu umowy pożyczki. Niskie oprocentowanie kredytów indeksowanych czy denominowanych w walucie (...) powodowało zaś, że nie opłacało się wcześniej spłacać takiego kredytu.

Popularność tej oferty związana była z tym, że rata kredytowa przy kredytach powiązanych z frankiem szwajcarskim była niższa o około 30-40%, niż występująca przy kredycie złotówkowym. (...)Z analizy powyższych postanowień umownych wynika, że charakter zawartej między stronami umowy od początku dotyczył kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że ani umowa ani związane z umową dokumenty nie wskazują w jaki sposób pozwany bank ustalał wysokość kursu franka szwajcarskiego, a tym samym wysokość zobowiązania powodów. (...)Sąd Okręgowy dodał, że nie wyjaśniono kredytobiorcom, jakie skutki dla wysokości ich zobowiązania wystąpią w sytuacji, gdy dojdzie do znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego.

Prezentacja produktu hipotecznego w walucie franka szwajcarskiego polegała m.in. na porównaniu oferty kredytu złotowego z kredytem walutowym. (...)Prezentowano również historyczne kursy franka. (...)Powodowie mając do wyboru walutę, w której ma być udzielony kredyt wybrali opcję franka szwajcarskiego. (...)W badanej sprawie powodowie, wyrażając wolę zawarcia umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, nie mieli wpływu na kształt poszczególnych postanowień umowy uznanych za niedozwolone klauzule umowne.