Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)od 8 marca 2017 r. do dnia zapłaty w związku z nieważności umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego z 8 grudnia 2006 r.(...)(...)(...)że bank zobowiązuje się „oddać do dyspozycji kredytobiorcy (…) kwotę środków pieniężnych”, a klient banku „do zwrotu wykorzystanego kredytu”, kwoty otrzymanej od banku, powiększonej o odsetki (oprocentowanie) „oraz do zapłaty prowizji od udzielonego kredytu”, która nie jest jego częścią. (...)Ogólny wniosek wynikający z przytoczonych zapisów można sprowadzić do stwierdzenia, że „kwota kredytu” indeksowanego do CHF to świadczenie wypłacone w walucie polskiej na rzecz kredytobiorcy. (...)W przeciwieństwie do licznych umów kredytów indeksowanych co CHF, w spornej umowie zawartej przez strony wprowadzone zostało inne rozwiązanie.

Należy podkreślić, że kwestię tę rozstrzygnął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 3 grudnia 2015 r. (C-312/14, L.) orzekając na kanwie kredytu denominowanego - w przywołanym wyroku (...) oparł się na kryterium funkcji i celów umowy. Stwierdził, iż występujące w umowie kredytu denominowanego transakcje wymiany, które są wyłącznie dodatkowe wobec udzielenia i zwrotu kredytu, nie stanowią usług inwestycyjnych ani działalności inwestycyjnej w rozumieniu dyrektywy (...) . (...)Skoro kredyt denominowany nie może być uznany za objęty zakresem stosowania dyrektywy 2004/39/WE, tym bardziej nie będzie ona miała zastosowania do kredytu w walucie krajowej. (...)Do okoliczności typowo uznawanych w orzecznictwie za zwykłe ryzyka kontraktowe należą m.in. ryzyko zmiany kursów walut, w tym zwłaszcza franka szwajcarskiego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w(...)

W ocenie pozwanego nie doszło do nadpłaty raty kredytu w jakiejkolwiek wysokości. (...)Należy zaznaczyć, że dotychczasowe orzecznictwo Sądów powszechnych, Sądu Najwyższego jak i TSUE może być stosowane analogicznie do spraw dotyczących umów pożyczki indeksowanej lub denominowanej do waluty obcej. (...)Powód wnioskował o pożyczkę określając jej kwotę jako indeksowaną do waluty wymienialnej, tj. franka szwajcarskiego (CHF), która została wypłacona zgodnie z umową w złotówkach, zaś wysokość zadłużenia w walucie kredytu CHF, obliczana była według kursu(...)(...)(...)postanowiły , że pożyczka adekwatnie do postulatu powoda zostanie udzielona i wypłacona w złotych polskich i w tej samej walucie będzie odbywała się jej spłata, przy założeniu jednak, że w obu przypadkach będzie ona indeksowana do kursu waluty obcej, czyli franka szwajcarskiego.

(...)z 20 maja 2008 r. do umowy kredytu mieszkaniowego (...) nr (...)- (...)(...)dnia 4 lutego 2022 r. do dnia zapłaty tytułem świadczenia nienależnego(...)dnia 20 maja 2008 r. do dnia 3 stycznia 2022 r.;(...)dnia 4 lutego 2022 r. do dnia zapłaty tytułem świadczenia nienależnego(...)(...)Zawarcie umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, w miejsce pierwotnie istniejącego kredytu złotówkowego, doprowadziło do zmiany istoty stosunku prawnego, w zakresie świadczeń głównych stron. (...)Potwierdzili to powodowie, którzy wskazali, że to Bank złożył im propozycję zawarcia umowy kredytu denominowanego w miejsce istniejącego zobowiązania. (...)(...)pieniądzu polskim, doszłoby w istocie do przekształcenia charakteru spornej umowy denominowanej – w której jedynie saldo(...)obcej, zaś spłata powinna co do zasady nastąpić w złotych –(...)więc w inny podtyp stosunku kredytu (co do cech umowy o kredyt denominowany i walutowy, zob. wyrok SN(...)

Mechanizmy, służące do przeliczania złotych na franki szwajcarskie, by mogły być stosowane, muszą być uzgodnione i zaakceptowane przez obie strony w dacie zawierania umowy. (...)Sąd Okręgowy podsumowując swoje rozważania, podkreślił, że przeliczenie złotówek na franki szwajcarskie i odwrotnie miało następować przy przyjęciu kursów wynikających z tabel kursowych pozwanego, zatem to bank uzyskał wyłączne prawo do określania kursu CHF dla potrzeb rozliczeń. (...)Sąd Okręgowy generalnie dopuścił możliwość istnienia umowy kredytu, która wiąże wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, co nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 pr.bank. (...)Celem ustawy antyspreadowej było umożliwienie kredytobiorcom spłaty rat kredytu w walucie, w stosunku do której kredyt był indeksowany lub denominowany.

Zawarcie umowy nastąpiło po spotkaniu z pracownikiem banku, po sprawdzeniu zdolności kredytowej stronie powodowej zaproponowano kredyt we frankach szwajcarskich, gdyż powiedziano powodom, że nie mają zdolności kredytowej do zaciągnięcia kredytu w złotówkach. (...)Dalej Sąd zważył, że samo zawarcie umowy kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, także przed uregulowaniem tego rodzaju kredytu wprost w ustawie, mieściło się w granicach swobody umów ( art. 353 1 k.c. ). (...)Nie można przy tym zgodzić się z reprezentowanym niekiedy przez sektor bankowy poglądem co do tego, że ewentualna abuzywność postanowień umowy kredytu indeksowanego bądź denominowanego do waluty obcej w zakresie odesłania do tabel kursowych banku została usunięta(...)(...)Pamiętać trzeba, że brak jest w dalszym ciągu jednolitości w orzecznictwie - tak sądów powszechnych, jak i Sądu Najwyższego - w odniesieniu do kwestii skutków abuzywności klauzul waloryzacyjnych w umowach kredytów indeksowanych i denominowanych do waluty obcej.

(...)pierwszej kolejności przedstawił im ofertę kredytu w polskim złotym oraz, że(...)zdecydowali, że dokonują wyboru oferty kredytu hipotecznego denominowanego w walucie, mając pełną świadomość(...)spowoduje wzrost miesięcznych rat spłaty kredytu hipotecznego oraz wzrost całego zadłużenia. (...)W związku z tym ewentualne zmiany kursu franka do złotówki, polegające na jej osłabieniu, musiały z konieczności prowadzić do zwrotu przez nich kwoty znacznie wyższej niż faktycznie wypłacona i wykorzystana. (...)Tym samym skuteczne jest jedynie przeliczenie kredytu do franka szwajcarskiego na dzień wydania dyspozycji uruchomienia kredytu i przelania środków pieniężnych zgodnie z dyspozycją kredytobiorców. Z tym właśnie dniem doszło do ostatecznego ustalenia wartości pożyczonych środków z ustaleniem miernika w postaci stosunku złotówki do franka szwajcarskiego, a dalsze zmiany tego stosunku nie były dopuszczalne, skoro niedopuszczalna była podstawa tych zmian.

Nie przedstawiono powodom symulacji spłaty kredytu, prognoz jak może kształtować się kurs, nie pokazano jak wyglądał kurs franka szwajcarskiego na przestrzeni poprzednich lat. (...)Prawdą jest, że regulacje dotyczące kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty obcej zostały wprowadzone do art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3. (...)(...)jakiej wysokości będą spłacać raty kredytu z uwagi na to, że raty kredytu zostały uzależnione od obowiązującego w przyszłości kursu waluty – franka szwajcarskiego ustalanego każdorazowo przez kredytodawcę. (...)Przede wszystkim umożliwienie kredytobiorcy spłacania należności, od pewnego momentu wykonywania umowy, bezpośrednio we frankach szwajcarskich nie usuwa źródła abuzywności, jakim jest nierównomierne rozłożenie ryzyka.