Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przedmiotem żądania głównego pozwu było także stwierdzenie przez Sąd, że umowa kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawarta w dniu 1 marca 2006 roku pomiędzy powodami a pozwanym - jest nieważna ex tunc . (...)(...)roszczenie o ustalenie nieważności umowy kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 1 marca 2006 roku pomiędzy nimi, a (...) Bankiem (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. . (...)postanowiono, że w dniu wypłaty kredytu lub każdej transzy kredytu kwota wypłaconych środków będzie przeliczona do franka szwajcarskiego według kursu kupna walut dla(...)– obowiązującego w dniu uruchomienia kredytu/transzy (§ 5 ust. 3). Z kolei przy spłacie kredytu wysokość zobowiązania miała być ustalana według kursu sprzedaży waluty franka szwajcarskiego dla dewiz z Tabeli Kursów obowiązującej w Banku w dniu płatności raty (§ 13 ust. 8).

Teza orzeczenia: 7. Teza orzeczenia (): W sytuacji gdy, klauzule walutowe (stanowiące niedozwolone postanowienia w większości kredytów frankowych zawieranych z konsumentami) określają główne świadczenia stron, to gdy żąda uwzględnienia ich abuzywności konsument, a leży to w jego interesie i gdy zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, ich wyłączenie z (...)

Sama umowa ma standardowy charakter kredytu na cele mieszkaniowe denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Ta immanentna właściwość pożyczki denominowanej do kursu franka szwajcarskiego nie jest intuicyjna dla przeciętnego odbiorcy i odbiega od standardowej umowy kredytu, w której kwota pozostała do spłaty praktycznie zawsze maleje z upływem czasu i przy spłacaniu kolejnych rat. (...)To on decydował o kursie franka szwajcarskiego. (...)W tym miejscu przede wszystkim należy zauważyć, że na gruncie umowy zawartej przez powodów chodzi o umowę kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, przy czym spłata rat kredytowych miała następować w walucie polskiej.

Powódka wskazała, że kwoty udzielonych przez stronę pozwaną pożyczki i kredytów denominowane zostały we frankach szwajcarskich oraz, że wobec znacznej siły nabywczej pieniądza powódka nie była w stanie spłacać należności. (...)Wnioski te motywowała wzrostem kursu franka szwajcarskiego, jak też niepowodzeniem swoich zamierzeń inwestycyjnych. (...)Powódka nadto faktycznie dokonywała spłat należności z tytułu pożyczki i kredytu we frankach szwajcarskich. Wbrew nadto twierdzeniom powódki jej zobowiązanie jest wyrażone we frankach szwajcarskich – kwestia zaś samej klauzuli(...)miała możliwość spłaty należności we frankach szwajcarskich.

Umowy kredytu zostały wypowiedziane zanim doszło do znaczącego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)W dacie obowiązywania umów kredytu kurs franka szwajcarskiego był stabilny. (...)Problemy te wynikały z przyczyn osobistych i zawodowych, i nie miały związku ze zmianami kursu franka szwajcarskiego, ani z naturą kredytu denominowanego/waloryzowanego. (...)Powódka zawarła z pozwanym umowy w walucie obcej – franku szwajcarskim, od początku zatem zależnej od zmiany kursu franka.

Zasięgała porady pośrednika kredytowego, który polecił jej kredyt związany z walutą obcą i zapewniał, że najkorzystniejszą ofertą jest kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Jako wnioskowaną kwotę wskazała 180 000zł, zaś walutę kredytu oznaczyła jako frank szwajcarski. (...)Bank zawarł z powódką umowę kredytu denominowanego, w której kwota kredytu oznaczona została w walucie obcej ale z zastrzeżeniem, że kredyt wypłacony zostanie i ratalnej spłacie podlegać będzie w walucie polskiej, po przeliczeniu według kursu franka szwajcarskiego. (...)Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i pominięcie odesłania do kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu oznaczonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany kursem franka.

Powód dokonywał comiesięcznych spłat kredytu według ustalonego harmonogramu w walucie polskiej która była przeliczana po określonym w umowie kredytowej kursie zmiennym na walutę franka szwajcarskiego. (...)Powód jest osobą fizyczną która nie posiada wykształcenia ekonomicznego czy prawniczego , a kredyt hipoteczny zawierany w walucie obcej indeksowany do franka szwajcarskiego jest skomplikowanym i ryzykownym instrumentem finansowym. (...)Powód dokonywał comiesięcznych spłat kredytu według ustalonego harmonogramu w walucie polskiej która była przeliczana po określonym w umowie kredytowej kursie zmiennym na walutę franka szwajcarskiego. (...)Kolejny aneks do umowy kredytu ( nr 2) powód zawarł w dniu 20 października 2011 r., na mocy którego umożliwiono powodowi spłatę kredytu bezpośrednio w walucie, do której kredyt był denominowany (waloryzowany).

Do tego zostaje doliczona prowizja banku w wysokości 1.535,85 franków szwajcarskich, co daje łącznie stopę kredytu 255.260,26 franka szwajcarskiego. (...)Czyli pozostało do, do zwrotu 143.493,82 franka szwajcarskiego. (...)No, rzeczywiście bank udzielił kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Pozwana nie musiała brać kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich, powódka... pozwana, przepraszam, mogła sobie wziąć kredyt w złotówkach, świadomie wzięła kredyt licząc na to, że na tym zyska.

Kredyt został udzielony w kwocie 36.224 CHF (franków szwajcarskich). (...)Tam doradca klienta przedstawił im warunki kredytów hipotecznych w złotówkach oraz denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej.