Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Podczas spotkania w placówce banku pracownik poinformował powoda o możliwości zaciągnięcia kredytu denominowanego do waluty franka szwajcarskiego (dalej: CHF). (...)Powodom nie zostały przedstawione historyczne wykresy dotyczące franka szwajcarskiego jak i symulacje obrazujące drastyczny wzrost waluty CHF i jej wpływ na saldo i raty kredytu. (...)Umowa zawarta przez powodów z poprzednikiem pozwanego została zredagowana w ten sposób, iż o wysokości salda ich zadłużenia i poszczególnych rat spłaty kredytu miał decydować kurs franka szwajcarskiego. (...)(...)z udzielaniem w latach dwutysięcznych kredytów denominowanych czy indeksowanych do franka szwajcarskiego.

Zgodnie z umową strona pozwana miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka. (...)Co istotne, umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty (oddania do dyspozycji) kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, wskazanych jako waluta kredytu ani też możliwości spłaty (zwrotu) kredytu w walucie kredytu czyli frankach szwajcarskich.

Umowa nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich. (...)Pokazuje on, że pracownik banku przedstawił im walutę franka szwajcarskiego jako walutę stabilną, której nie trzeba się obawiać. (...)Nie wskazano, iż kurs franka będzie determinował także saldo kredytu. (...)Jednocześnie powodom nie zaprezentowano archiwalnych kursów franka szwajcarskiego.

(...)zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Za tym, że mieliśmy do czynienia z kredytem denominowanym przemawiał § 1 ust. 1 CSU umowy łączącej strony, w którym wskazano, że Bank udziela powodom kredytu w walucie CHF. Dalsza część(...)polskiej, stanowiącej równowartość określonej liczby franków szwajcarskich. (...)W przepadku kredytu denominowanego do CHF taką stawką jest LIBOR (ang. (...)Frank szwajcarski nie był tą walutą, z którą Polacy mieli najczęściej do czynienia w związku z koniecznością dokonania wymiany, jak to był np. w przypadku euro i dolara amerykańskiego.

Oferta kredytu denominowanego została zaprezentowana tylko w świetle potencjalnych korzyści. (...)Co więcej, Sąd odwoławczy zauważa, że z treści tychże broszur również nie wynika, jaka jest realna skala ryzyka związanego z kredytem denominowanym, w tym w szczególności w zakresie zmiany kursu waluty, do której kredyt był denominowany. (...)Nie można też utrzymać w mocy umowy poprzez wprowadzenie jako zasady spłaty zobowiązania kredytobiorców bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)(...)istocie, gdyby nie uwolnienie kursu franka przez Szwajcarski Bank Narodowy w styczniu 2015 roku, problem ważności kredytów waloryzowanych tą walutą być może nigdy by nie powstał.

Uzasadniając żądanie powodowie wskazali, że jako konsumenci zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego umowę kredytu na cele mieszkaniowe, która miała być indeksowana kursem franka szwajcarskiego. (...)Zapewniał, że waluta jest bezpieczna, a kredyt we frankach szwajcarskich korzystny. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).

Zdaniem Sądu Okręgowego, późniejsze uregulowanie przez ustawodawcę pewnych zasad związanych z udzielaniem kredytów denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej, stanowi potwierdzenie wykształcenia się w obrocie określonego podtypu umowy. (...)Bank poprzez arbitralne wyznaczanie kursu waluty szwajcarskiej uzyskał zatem prawo do niczym nieskrępowanego decydowania o wysokości(...)różnych kursów walutowych przy uruchamianiu kredytu i przy jego spłacie. (...)(...)nie można go było ograniczać do umożliwienia klientowi zapoznania się ze(...)kontekst gospodarczy i okres spłaty kredytu, co do możliwych zagrożeń, przykładowo, że utrzymujący się na niskim poziomie od dłuższego czasu kurs franka szwajcarskiego może ulec znacznemu podwyższeniu i(...)Niezbędnym było również uświadomienie stronie powodowej, jakie konsekwencje wywoła powierzenie Bankowi uprawnienia do samodzielnego określania kursu waluty szwajcarskiej.

Z tabeli średnich kursów NBP z dnia 28 czerwca 2007 roku wynika, że średni kurs franka szwajcarskiego w tym dniu wynosił 2,2306 złotych (81502,73 CHF na złotówki wg tego kursu to kwota 181799,99 złotych). (...)W okresie od 2004 roku do jesieni 2008 roku miało miejsce postępujące, lecz w stabilnym tempie umacnianie się kursu złotego względem franka. (...)(...)(...)To pozwany bank jako profesjonalista mając świadomość wysokiego ryzyka zmiany kursy franka szwajcarskiego powinien uczulić kredytobiorców na ryzyko, z jakim wiąże się uzyskanie kredytu w walucie wymienialnej.