Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Na charakter umowy wskazywał już zapis § 1 ust. 1 umowy, w którym wyraźnie wskazano, że kredyt jest udzielany w walucie polskiej, która jest denominowana do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Nie mieli więc możliwości ustalenia wartości, na których opierała się pozwana ustalając kurs franka szwajcarskiego. (...)Zawarta bowiem przez powodów umowa była umową kredytu denominowanego w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Powodom zostały przedstawione jedynie wykresy z krótkoterminowymi zmianami kursów franka szwajcarskiego (12 miesięcy wstecz).

Wskazano, że w związku z drastycznym podwyższeniem kursu franka szwajcarskiego powodowie zmuszeni są spłacać kredyt w wysokości znacznie większej niż w dacie podpisania umowy. (...)Powodowie nie zostali w odpowiedni sposób poinformowani jak w pozwanym Banku był ustalany kurs wymiany waluty franka szwajcarskiego, a także na czym polega mechanizm indeksacji kredytu. (...)Jako konsumenci, a zatem słabsza strona obrotu gospodarczego, polegali na zaufaniu do pracowników banku, którzy zapewniali ich o korzystności wyboru kredytu waloryzowanego do waluty obcej (...) , jak również o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodowie nie zostali w odpowiedni sposób poinformowani jak w pozwanym Banku był ustalany kurs wymiany waluty franka szwajcarskiego, a także na czym polega mechanizm indeksacji kredytu.

Powód świadomie dokonał wyboru kredytu indeksowanego do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)Strony ustaliły, iż kredyt jest indeksowany do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)W niniejszej sprawie powód wniósł o przyznanie mu kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego i taki kredyt otrzymał. (...)Tym samym pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodowi wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

W dniu 28 maja 2008 r. pozwani E. M. , A. M. i R. M. zawarli z powodem umowę kredytu „WŁASNY KĄT hipoteczny” denominowanego w walucie obcej - frank szwajcarski (dalej również jako: (...) ). (...)Należy zatem zgodzić się z Sądem Okręgowym, że tylko od decyzji pozwanych zależało czy będą spłacać kredyt w złotówkach czy tez frankach szwajcarskich. (...)Prawdą jest, że w umowie zastrzeżono stosowanie kursu kupna/sprzedaży walut obwiązującego w (...) SA , a więc komercyjnego, ale pozwani mogli spłacać kredyt w walucie kredytu, to jest frankach szwajcarskich. A zatem, nie może być mowy o abuzywnym charakterze postanowień umowy odnoszących się do kursu walutowego, skoro w umowie przewidziano możliwość spłaty kredytu we frankach.

Pozwany podniósł, że kwota kredytu została wyrażona w umowie we frankach szwajcarskich. Finalne wypłacenie złotówek po przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowi wyłącznie dopuszczalną rozbieżność między walutą zobowiązania. (...)Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich.

W 2004 r. przewalutowali ten kredyt na kredyt denominowany do franka szwajcarskiego ( umowa nr (...) ). (...)Podczas rozmów na temat nowego kredytu doradca przedstawił im symulację porównującą parametry kredytu w złotych i kredytu denominowanego do euro i do franka szwajcarskiego. Kredyt denominowany do franka szwajcarskiego miał najniższą ratę i pozwalał powodom na najwyższy poziom zadłużenia. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany przez pozwanego kredyt denominowany do franka szwajcarskiego.

Ona zaproponowała im kredyt konsolidacyjny denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Zeznania świadka posłużyły także do ustalenia, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie były z nimi negocjowane. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Wtedy E. S. zaproponowała im kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim w (...) Banku SA DomBanku Hipotecznym. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat.