Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Z uwagi na większą atrakcyjność produktu zaoferowanego w walucie franka szwajcarskiego, powodowie zdecydowali się na kredyt denominowany do tej waluty. (...)Ponadto nie wyjaśniono kredytobiorcom, jakie skutki dla wysokości ich zobowiązania wystąpią w sytuacji, gdy dojdzie do znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)Przeliczenie następuje według kursu franka szwajcarskiego określanego przez Bank. Ustalona we frankach szwajcarskich kwota podlegająca zwrotowi stanowi punkt wyjścia dla określenia rat kredytu w walucie indeksacji (franku szwajcarskim).

Małżonkowie C. nie znali się na kredytach, działali w zaufaniu do doradcy oraz pracowników banku, którzy podkreślali stabilny kurs franka szwajcarskiego, zapewniali, że zapisy walutowe znajdujące się w umowie mają wyłącznie charakter techniczny, który umożliwia zawarcie umowy. (...)Bank nie pouczył powódki oraz jej męża o skutkach zawarcia kredytu denominowanego do waluty obcej oraz o zagrożeniach z tego wynikających. (...)Sąd Apelacyjny podziela zatem stanowisko, że umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 pr.bank. (...)W tej sytuacji powódka nie uniknęłaby przede wszystkim ryzyka znaczącego umocnienia się waluty, do której kredyt został denominowany.

Dalej ustalił, że przedstawiciel Banku nie przedstawił powodom negatywnych stron, wad takiego kredytu, ani też nie przedstawił im symulacji przy założeniu znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Ocenił dalej, że kredyt udzielony powodom był kredytem złotowym (nie walutowym), indeksowanym do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)(...)(...)Eliminacja zakwestionowanych postanowień jego zdaniem sprawia, że odpada możliwość oznaczenia we frankach szwajcarskich kwoty kredytu, rat, wartości spłacanego przedterminowo zadłużenia oraz zadłużenia przeterminowanego.

Powódka wówczas nie rozróżniała pojęcia „kredyt denominowany” i „kredyt indeksowany”. (...)Nie rozmawiano z klientami o różnicy między kredytem walutowym indeksowanym, a denominowanym. (...)W systemach bankowych księgowana jest należność wyrażona we franku szwajcarskim (CHF). (...)Prowadzi to do wyeliminowania z umowy łączącej strony postanowień regulujących zasady przeliczania złotych na franki szwajcarskie i w relacji odwrotnej.

Należało zatem stwierdzić, że między stronami została zawarta umowa kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich, a nie umowa kredytu złotowego. (...)Zatem powodowie mieli możliwości spłacania kredytu frankami szwajcarskimi od samego początku obowiązywania umowy. (...)Po przeliczeniu również według kursu franka szwajcarskiego z bankowej tabeli kredyt podlegać miał ratalnej spłacie w złotych. (...)Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i pominięcie odesłania do kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu oznaczonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany kursem franka.

Powodowie dokonywali spłaty na podstawie otrzymywanego harmonogramu spłat kredytu, w którym wysokość raty była wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że ponadto nie wyjaśniono powodom, jakie skutki dla wysokości zobowiązania wystąpią w sytuacji, gdy dojdzie do znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)Samo pouczenie o możliwym wzroście kursu CHF o 20 – 30 % było niewystarczające, skoro z powszechnie dostępnych danych wynika, że nawet w przeszłości kurs waluty polskiej do franka szwajcarskiego zmieniał w wyższym stopniu. (...)Nie wyjaśniono, jak tworzony jest bankowy kurs franka szwajcarskiego, nie wskazano też, jak jest ustalana marża kupna i sprzedaży.

Na spotkaniu w oddziale banku pracownik pozwanego przedstawił mu dwie oferty kredytu hipotecznego, jedną w walucie polskiej oraz drugą w kwocie denominowanej do franka szwajcarskiego. Pracownik pozwanego poinformował powoda, że dużo korzystniejsze będzie zaciągnięcie kredytu w walucie franka szwajcarskiego ze względu na jego niższe oprocentowanie. Przedstawiciel ten zapewniał, że waluta franka szwajcarskiego jest stabilna, Szwajcaria jest bezpiecznym krajem oraz że powód nie ma się czego obawiać. Obrazując powodowi skalę ryzyka związanego z wahaniem kursów waluty franka szwajcarskiego pracownik banku przedstawił ich porównanie do jena, tłumacząc, że w przypadku tej drugiej waluty wahania są dużo większe.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że ani umowa, ani związane z umową dokumenty, nie wskazują, w jaki sposób pozwany bank ustalał wysokość kursu franka szwajcarskiego, a tym samym wysokość zobowiązania powodów. (...)Kredytobiorcom nie wyjaśniono, jakie skutki dla wysokości ich zobowiązania wystąpią w sytuacji, gdy dojdzie do znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)Fakt, że powodowie wybrali kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego nie oznacza, że umowa była, jak twierdzi pozwany, negocjowana choćby w tym zakresie. (...)Nie sposób jest się również dziwić owej sytuacji, bowiem w owym czasie umowy o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego należało do najpopularniejszych produktów oferowanych przez banki,(...)