Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Ich popularność była spowodowana niższą rata oraz percepcją franka szwajcarskiego jako stabilnej waluty. (...)Bank pokazał różnicę kredytu we frankach i w złotówkach. (...)Kwota kredytu malała we frankach, a rosła w złotówkach. (...)Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka.

Trafili do placówki pozwanego, gdzie powiedziano im, że mają zdolność na kredyt w złotych i na kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim. (...)Z tej symulacji wynikało, że kredyt powiązany z frankiem szwajcarskim ma znacznie niższą ratę. (...)Powiedziano im także, że kredyt będzie oprocentowany według stawki LIBOR dla franka szwajcarskiego oraz, że przy wykonywaniu umowy będzie miał zastosowanie kurs franka, który będzie ustalał bank. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Powodom zaproponowano wyłącznie zaciągnięcia kredytu we franku szwajcarskim. (...)W chwili zawarcia umowy kredytu, powodowie wiedzieli, że mogą wystąpić małe wahania kursu franka. Nie zostali jednak poinformowani, że w przypadku zmiany kursu franka szwajcarskiego, zmianie ulegnie saldo kredytu. (...)Powodowie nie weryfikowali wahań kursu franka szwajcarskiego we własnym zakresie.

Porównywali oferty różnych banków, gdzie informowano ich, że najpopularniejszym jest kredyt „we frankach szwajcarskich”. (...)Do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny o numerze (...) (...) na kwotę 48 400,00 franków szwajcarskich doszło 21 listopada 2005 r. (...)Prowizja kredytu wynosiła 1,2 % kwoty kredytu, tj. 580,80 franków szwajcarskich. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano wprawdzie franka szwajcarskiego (CHF), ale kredyt był wypłacony w złotówkach. (...)Z żadnego postanowienia umowy nie wynikał sposób tworzenia tych kursów czy też możliwość spłaty kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)Strona pozwana zaprzeczyła, by umowa kredytu uprawniała pozwanego do ustalania w sposób dowolny kursów przeliczania franków szwajcarskich na złote, przy uruchomieniu kredytu, jak i złotych na franki, przy spłacie kredytu. (...)Nie przedstawiono im jednak symulacji obrazującej wysokość salda kredytu na wypadek znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Zdaniem pozwanego, strony zawarły umowę kredytu denominowanego, będącą w istocie umową, w której suma zobowiązania jest określona w walucie obcej, a świadczenia wykonywane są w złotych i rozliczane kursem kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Podpisanie umowy kredytowej było poprzedzone wnioskiem wspólników spółki cywilnej z 12 czerwca 2008 r. o przyznanie kredytu w kwocie 8 mln złotych we frankach szwajcarskich. (...)Wyjaśnił, że to co stało się z frankiem szwajcarskim po 2009 roku było nie do przewidzenia w 2002 r. i kolejnych latach. (...)Wskazał, że informował, iż będzie to kurs z rynku międzybankowego i podniósł, że to co stało się z frankiem szwajcarskim po 2009 roku było nie do przewidzenia w 2002 r. i kolejnych latach (k. 754-756).

Analiza wykresu historycznego kursu franka szwajcarskiego pozwala na niewątpliwe stwierdzenie dwóch okoliczności. Po pierwsze w lutym 2004 r. kurs franka szwajcarskiego osiągał najwyższy dotychczasowy poziom w historii (ok. 3,11 zł). Po drugie po tej dacie kurs franka szwajcarskiego sukcesywnie się obniżał i na datę zawarcia aneksu do umowy kredytu wynosił 2,27 zł. (...)Przeciętny konsument powinien być uważny i ostrożny co oznacza, że w kredytu powiązanego z kursem franka szwajcarskiego musi to brać pod uwagę zjawiska ryzyka kursowego.

Jako wnioskowaną walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego. (...)Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)o ile umowy indeksowane (waloryzowane) frankiem szwajcarskim nadają się niekiedy do utrzymania w mocy po eliminacji(...)złotowe – choć z kwotą kredytu wskazaną w walucie obcej, to(...)