Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jednocześnie Sąd zaznaczył, że jakkolwiek regulacje dotyczące kredytu denominowanego / indeksowanego do waluty obcej zostały wprowadzone do art. 69 ust. 2 pkt 4a i ust. 3. (...)Kredytobiorca nie znał sposobu, w jaki bank kształtował kurs franka szwajcarskiego, a umowa nie dawała mu żadnego instrumentu pozwalającego bronić się przed decyzjami banku w zakresie wyznaczanego kursu, czy też weryfikować je. (...)Brak określenia w umowie sposobu ustalania kursów walutowych na potrzeby przeliczenia salda zadłużenia na walutę obcą oraz przeliczenia na złote kwoty wymaganej do spłat kredytu w rażący sposób narusza interes konsumenta. (...)Z pewnością do zadań biegłego sądowego nie należy ocena prawna postanowień umowy kredytu ani charakteru stosunku prawnego łączącego strony.

Chodziło zatem o przedstawienie powodom relacji między złotym a frankiem szwajcarskim w przeszłości oraz prognoz co do ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu. (...)Przepis art. 24 ustawy statuował wyłącznie uprawnienie NBP do ustalania kursów walut obcych, przy(...)bieżących kursów walut w odniesieniu do franka szwajcarskiego ustalany był kurs średni, kurs kupna i kurs sprzedaży. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu.

W (...) S.A. pracownik przedstawił ofertę kredytu we frankach szwajcarskich. K. J. nie sprawdzała kursu franka, ani danych historycznych w tym zakresie. (...)(...)2008 r. bank udzielił kredytobiorcy kredytu w kwocie 200.000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie CHF, na(...)w Banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu. (...)Podnoszone przez stronę powodową zarzuty dotyczące umowy o kredyt hipoteczny indeksowany do waluty CHF wynikają, w ocenie Sądu, ze wzrostu kursu franka szwajcarskiego, na który pozwany bank nie miał żadnego wpływu i z którego to wzrostu nie odniósł żadnej korzyści.

Przede wszystkim wysokość jego zobowiązania wobec banku może osiągnąć niczym nieograniczoną wysokość (wraz ze spadkiem wartości waluty krajowej w stosunku do franka szwajcarskiego), co więcej może to nastąpić na każdym etapie wykonywania umowy. (...)Istota tego kredytu, jego zasadnicza cecha i element definicyjny tego rodzaju kredytu to jego indeksowanie do waluty obcej (w tym przypadku do franka szwajcarskiego). (...)Kredyt powodów stanowi odrębny rodzaj kredytu: kredyt walutowy indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Gdyby powodom „do rąk własnych" wypłacono franki szwajcarskie, to aby zrealizować cel kredytu, niezwłocznie sprzedałby je na rynku (po kursie kupna).

Sąd ocenił, że postanowienia umowy przyznające bankowi prawo do jednostronnego wyznaczania salda kredytu i regulowania wysokości rat kredytu poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego wykraczają poza swobodę umów wyrażoną(...)(...)Umowa kredytu hipotecznego zawarta przez strony była umową kredytu tzw. denominowanego. (...)W tym czasie nie istniały żadne obiektywne okoliczności, pozwalające uznać, że kurs franka szwajcarskiego gwałtownie wzrośnie. (...)Bank nie zakładał przy tym skokowego wzrostu kursu franka szwajcarskiego, ani też nie miał wpływu na ten kurs.

Powołane postanowienia umowne wprost wskazują natomiast, że strony zawarły umowę, mocą której bank zobowiązał się udzielić stronie powodowej kredytu w nieokreślonej kwocie i to zarówno w odniesieniu do złotych polskich, jak i franków szwajcarskich. (...)Jej charakter polega na tym, że powodowie wnioskowali i otrzymali kwotę kredytu w złotówkach, ale w umowie wyrażona ona była we frankach szwajcarskich. Sama wysokość wypłacanych kwot kredytobiorcom została ustalona przez bank poprzez przemnożenie kwoty udzielonego kredytu we frankach szwajcarskich przez kurs sprzedaży tej waluty ustalanej przez bank na dzień uruchomienia kredytu. (...)Udzielony Powodowi kredyt jest kredytem denominowanym w walucie obcej, a więc takim, w którym kwota kredytu została wyrażona w Umowie Kredytu we frankach szwajcarskich ab initio.

Powodowie zobowiązali się do spłaty kredytu wraz z oprocentowaniem w ratach kapitałowo –odsetkowych płatnych zgodnie z harmonogramem spłat. (...)Pracownik zaproponował powodom kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego jako korzystniejszy niż w złotówkach. Twierdził, że raty kredytu będą niskie, a waluta szwajcarska jest stabilna. (...)Powodom nie okazano symulacji zakładających wzrost kursu franka szwajcarskiego.

Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniał pośrednik finansowy. (...)Umowa zawarta przez strony nie zawierała żadnych kryteriów ustalania przez Bank kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę (...) . (...)Mechanizm ustalania przez Bank kursu franka szwajcarskiego przewidziany w umowie kredytu hipotecznego pozostawiał Bankowi swobodę w ustalaniu tego kursu dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę (...) . (...)Bank mógł w zasadzie dowolnie określić kursy walut w tabeli kursów, a następnie przy ich wykorzystaniu jednostronnie określić we frankach kwotę, którą kredytobiorca ma zwrócić i która stanowić będzie podstawę naliczania odsetek.