Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sąd Rejonowy ustalił, że D. B. i K. B. zawarli w dniu 21 czerwca 2006 r. z (...) Bankiem Spółką Akcyjną w W. umowę kredytu hipotecznego na cele budownictwa mieszkaniowego, waloryzowanego frankiem szwajcarskim. (...)W § 10 ust. 2 umowy ustalono następującą zasadę zmiany wysokości oprocentowania: „zmiana wysokości oprocentowania Kredytu może nastąpić w przypadku zmiany(...)referencyjną rozumiano trzymiesięczny LIBOR dla franka szwajcarskiego. (...)Stosownie do treści art. 69 ust. 2 pkt 5 Pr.B. umowa kredytu powinna określać wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany. (...)Tymczasem po pierwsze art. 69 ust. 2 pkt 4a Pr.B. nie stwarza stronom możliwości innego rozwiązania, ponieważ w przypadku kredytów denominowanych lub indeksowanych określenie jasnych zasad dokonywania przeliczeń stanowi element przedmiotowo istotny umowy.

(...)a polegająca na odwoływaniu się do wewnętrznych aktów bez przybliżenia dokładnych mechanizmów ustalania kursu waluty obcej (niejako zakamuflowanie samego sposobu przeliczania kursu franka szwajcarskiego), w ramach dokonywanej kontroli(...)(...)Dodatkowo akceptacji Sądu nie uzyskała koncepcja powodów sprowadzająca się do zmiany zawartego kredytu indeksowanego na zwykły kredyt złotowy przy jednoczesnym zachowaniu oprocentowania właściwego dla kredytu denominowanego/indeksowanego do waluty obcej. (...)(...)Dodatkowo byli oni uprawnieni do wcześniejszej spłaty kredytu (bez ponoszenia dodatkowych kosztów), a od 1 lipca 2009 r. do dokonywania spłat bezpośrednio w walucie, do której był indeksowany kredyt, jak i przewalutowania kredytu.

Powodowie wskazali, że zawarli z pozwanym umowę kredytu hipotecznego indeksowaną kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Trudno wobec tego zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że powodowie składając dyspozycję uruchomienia kredytu mieli świadomość wysokości obowiązującego kursu franków szwajcarskich. (...)Powodowie nie mieli więc możliwości ustalenia z całą pewnością, w jakiej kwocie franków szwajcarskich zaciągają zobowiązanie. (...)Określona sposób spłaty kredytu w złotych i sposób przeliczania rat na franki szwajcarskie (§ 1 ust. 4 i 5).

Założenie zmienności stopy procentowej w umowie kredytu jest – co do zasady – rozwiązaniem zgodnym z prawem. (...)(...)płaceniu mniejszych rat w walucie kredytu, albo większych, niż to wynika(...)miesięcznej wpływa wartość kursowa waluty kredytu w stosunku do waluty waloryzacji tego kredytu. (...)(...)świadoma ryzyk związanych z zaciągnięciem kredytu denominowanego w walucie obcej, jak i została dokładnie zapoznana z kryteriami zmiany stóp procentowych kredytów obowiązujących w banku oraz zasadami modyfikacji oprocentowania kredytu. (...)zgodę na dokonywanie zmiany oprocentowania kredytu z powołaniem się nie tylko na stopę LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego (nie wymienioną wprost w umowie), ale na cały szereg parametrów rynku kapitałowego i pieniężnego.

Powyższy wyrok został wydany w oparciu o następujące ustalenia faktyczne: Powód w dniu 2 lipca 2008 r. zawarł z pozwanymi umowę kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...) (franka szwajcarskiego). (...)Wartość ta była ustalana w odniesieniu do ceny kupna franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu udzielenia kredytu. Zgodnie z umową pozwani mieli spłacać powyższy kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. Wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiło się do złotych polskich.

Strony zawarły bowiem umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji pozwanej określoną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonej w umowie ilości franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową strona pozwana miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)We frankach szwajcarskich wyrażono także kwotę prowizji (§10 umowy), wysokości hipoteki umownej zwykłej i kaucyjnej (§ 11 pkt 1umowy). (...)Należy więc uznać, iż przedmiotem zobowiązania wynikającego z umowy jest suma pieniężna wyrażona we frankach szwajcarskich.

W okresie od września 2006 r. do września 2013 r. (tj. do czasu rozstania stron) pozwana dokonywała comiesięcznych spłat kredytu, na łączną kwotę 196.137,36 złotych. (...)W związku z zakupem tych mieszkań strony zaciągnęły zobowiązanie w postaci kredytu denominowanego (waloryzowanego) we frankach szwajcarskich, opiewającego na kwotę 503.800 złotych, na okres 30 lat. (...)Z dalszych ustaleń Sądu I instancji wynikało, że do kwietnia 2009 r. do końca 2011 r. (...)Skoro tak, to o ile można uznać, że kredyt i jego spłata stanowiły przyczynek(...)ekwiwalentu zainwestowanych środków pochodzących z kredytu, to nie sposób uznać, by(...)a ceną sprzedaży lokalu) doszło do efektywnego przesunięcia majątkowego pomiędzy obiema rozdzielnymi masami majątkowymi.

W konsekwencji kwota kredytu zgodnie z regulaminem banku była udostępniana konsumentom wyłącznie w walucie polskiej, według kursu kupna franka szwajcarskiego ustalanego jednostronnie przez bank w dniu uruchomienia kredytu. (...)Na mocy pierwszej umowy w myśl jej § 1 kredytobiorcy został udzielony na jego wniosek kredyt w kwocie 72 464, 23 CHF (frankach szwajcarskich). (...)(...)B. złożył oświadczenie o wyborze kredytu w walucie wymienialnej – franku szwajcarskim, zaznaczając, iż obok oferty tego kredytu przedstawiono mu do wyboru także kredyt w złotych polskich, której świadomie nie wybrał, gdyż wówczas nie uzyskałby kredytu w takiej kwocie, na której mu zależało. (...)Należy przy tym uzupełniająco dodać, że z okoliczności sprawy nie wynika, aby kredytobiorca był „zmuszony” do zawarcia umowy kredytowej indeksowanej kursem franka szwajcarskiego.