Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie zaakceptowali takie warunki, gdyż od kilku lat kurs franka szwajcarskiego był stabilny, wynosił około 2 zł a doradca zapewniał ich, że jest to bardzo stabilna waluta. (...)Później kurs franka zaczął wzrastać i powodowe mieli problemy ze spłatą kredytu, w wyniku czego dochodziło do opóźnień w płatnościach. (...)Bank wyraził powodom zgodę na spłatę rat kredytu we frankach szwajcarskich i powodowie nabywali walutę na własną rękę za cenę niższą niż kurs proponowany przez Bank , po czym wpłacali raty w kasie Banku. (...)Poza tym, od około 2012 r. powodowie uzyskali już możliwość spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich, które nabywali we własnym zakresie, co wyeliminowało skutki różnic kursowych, czyli tzw. spreadu.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego skoro kredyt został wypłacony pozwanemu w złotych(...)kwoty poszczególnych rat były waloryzowane do franka szwajcarskiego, to nie można uznać, że obowiązkiem pozwanego było spłacanie kredytu we franku szwajcarskim. (...)Tym samym zarówno w przypadku kredytu we frankach szwajcarskich i w przypadku kredytu w złotych przy zastosowaniu odsetek zmiennych i tak pozwany (powód wzajemny) ponosiłby ryzyko związane ze zmianą stopy odsetek. (...)Przede wszystkim w umowie tej wprost wskazano, że walutą kredytu są franki szwajcarskie, jak też zabezpieczenie jego spłaty stanowiła hipoteka umowna we frankach szwajcarskich na nieruchomości. (...)Niemniej pozwany (powód wzajemny) został poinformowany że kurs franka szwajcarskiego może się wahać i raty kredytu mogą się zmieniać i podpisał w tym przedmiocie stosowne oświadczenie.

Teza orzeczenia: Trybunał Sprawiedliwości wskazał wielokrotnie, że jeżeli sąd w świetle całości okoliczności sprawy w postępowaniu głównym stwierdza nieuczciwy charakter postanowienia umownego, to powinien odstąpić od jej stosowania - zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13. Odnosi się to także do rozpatrywanej w postępowaniu głównym klauzuli indeksacyjnej (...)

Strony natomiast zdecydowały się na zawarcie umowy kredytu w złotych polskich waloryzowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)To właśnie odniesienie do franka szwajcarskiego stanowi bowiem element odróżniający zawartą przez strony umowę od umowy czysto złotowej. (...)Tymczasem ww. postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego nie są zrozumiałe pod względem ekonomicznym. (...)Wątpliwość może się tutaj mianowicie pojawić z tej przyczyny, że umowa odwołuje się do dwóch różnych walut: polskich złotych będących walutą, w której kredyt jest wypłacany i spłacany oraz franków szwajcarskich, w których wyrażone jest saldo kredytu.

Kwota kredytu została wyrażona we frankach szwajcarskich 106 048,95 CHF (§ 2 ust. 1). (...)Z umowy zatem tyko formalnie wynikało, że powód uzyska kredyt w kwocie wyrażonej we frankach szwajcarskich. (...)Saldo kredytu było wyrażone we frankach szwajcarskich, w tej walucie podawano również wysokość rat. Teoretycznie powód znał wysokość rat we frankach szwajcarskich.

W uzasadnieniu powodowie podnieśli, że w dniu 29 czerwca 2007 roku zawarli z (...) Bank (...) S.A. umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...) , denominowany do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Powodowie we wniosku wskazali, że frank szwajcarski ma być walutą kredytu. (...)Pracownik banku przekonywał powodów, że kredyt we frankach szwajcarskich jest korzystną ofertą, zaś frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)Pracownik banku przedstawił powodom franka szwajcarskiego jako najbardziej stabilną walutę.

Podkreślili, że zarówno umowy kredytu indeksowanego względem kursu franka szwajcarskiego jak i umowy denominowane we frankach szwajcarskich w rzeczywistości były wykonywane w złotówkach. (...)W umowie nie ma parametrów ani logarytmów umożliwiających zidentyfikowanie w jaki sposób bank ustalał kursy franka szwajcarskiego, który pozwana określa w sposób korzystny dla siebie. (...)Mogli tylko oszacować wysokość kredytu, który zostanie im wypłacony, gdyż ostateczna jego wysokość zależała od przeliczenia wyrażonej we franku szwajcarskim kwoty po kursie ustalonym przez pozwaną. (...)Pracownik banku przedstawił powodom franka szwajcarskiego jako najbardziej stabilną walutę.

C-260/18, a pytania prejudycjalne w tej sprawie były zadane w postępowaniu, w którym podstawą sporu jest umowa kredytu hipotecznego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. W sprawie, której dotyczy skarga o wznowienie, żądanie pozwu wynikało z umowy kredytu denominowanego kursem CHF zawartej z pozwaną(...)(...)Sąd pierwszej instancji ustalił, że w sprawie sygn. akt I Nc 547/16 żądanie zapłaty wywodzono z zawartej z pozwaną umowy Kredytu Mieszkaniowego (...) nr (...) , w której kwota udzielonego kredytu wyrażona była w CHF. Nakazem zapłaty z dnia 12 września 2016 r. (...)J. W. złożyła skargę o wznowienie postępowania, opartą na art. 403 § 2 w zw. z art. 405 i 406 k.p.c. , argumentując, że doszło do zmiany linii orzeczniczej w zakresie umów o kredyt denominowany i pojawia się coraz większa liczba orzeczeń uznających te umowy za nieważne.

Jako wnioskowaną walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego. (...)W ramach wniosku zawarto też oświadczenie, że poinformowano powodów o tym, że w przypadku kredytów w walucie wymienialnej w rozliczeniach(...)(...) S.A. Przy wybieraniu opcji kredytu pracownicy banku zapewniali powodów, że kredyt we frankach jako korzystny, zapewniali o stabilności waluty. (...)W związku z brakiem legalnej definicji kredytu denominowanego, powszechnie uznaje się, że kredyt denominowany do waluty obcej jest kredytem złotowym, a jedynie jego kwota odnoszona jest do waluty obcej. (...)W realiach niniejszej sprawy strony zawarły umowę kredytu denominowanego.