Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W celu uzyskania kredytu powodowie spotkali się z doradcą kredytowym Banku (...) , który przedstawił im ofertę kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. Podejmując decyzję o zaciągnięciu kredytu powodowie zdawali sobie sprawę z indeksacji kredytu, nie mieli jednak wiedzy, w jaki sposób bank ustala kurs franka szwajcarskiego (d: przesłuchanie powódki M. Z.(...)(...)Nie stanowi wypełnienia obowiązku informacyjnego przedstawienie analizy historycznego kursu franka szwajcarskiego ani tym bardziej powoływanie się przez bank na złożenie pisemnego oświadczenia o świadomości ryzyka walutowego o standardowej treści (por. wyrok SN z 3 lutego 2022 r. (...)Wyeliminowanie odniesienia do tabel kursowych banku czyni niemożliwym dokonanie przeliczenia z franków szwajcarskich na złote polskie.

Co do zatrzymania części kwoty ze sprzedaży mieszkania w W. - pozwana wskazała, iż część kwoty została przeznaczona na spłatę kredytu z dnia 18 01 2007 tj. 248 809,61 zł , reszta zaś na spłatę kredytu z dnia 18 04 2008 zaciągniętego na kwotę 84 000,- zł. (...)(...)zakupem tych mieszkań strony zaciągnęły kredyt denominowany (waloryzowany) we frankach szwajcarskich na kwotę 503.800 złotych, na okres 30 lat. (...)Na poczet drugiego z kredytów tj. (...)Niewykluczone zresztą, iż przekazana kwota mogła być np. po części spożytkowana na spłatę kredytu we frankach, skoro takie spłaty miały bezspornie miejsce, a pozwana ich realizację przypisuje wyłącznie sobie.

Kwota udzielonego kredytu wyniosła 2.896.800 zł i była denominowana w frankach szwajcarskich. (...)Warunkiem udzielenia kredytu w kwocie 1.989.285,70 zł denominowanego w USD był udział własny powoda w kwocie 1.100.000,00 zł. (...)Według § 3 i 4 umowy kredytowej kwota wykorzystanego kredytu przez powoda wyniosła 1.539.785,70 zł(...)uzyskał w (...) Bank SA kredyt w kwocie 5.757.500 zł denominowany w frankach szwajcarskich. (...)Jeżeli biegły nie miał dokumentów potwierdzających wysokość kursu stosowanego przez bank przy kredycie denominowanym, przyjmowano średni kurs NBP z danego okresu.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności i skuteczności umowy kredytu indeksowanego.

Umowa została zawarta na kwotę kredytu, którą indeksowano do franka szwajcarskiego według kursu kupna tej waluty z „Tabeli kursów walut obcych” obowiązującej w Banku w dniu uruchomienia kredytu lub transzy kredytu, zaś spłata rat kapitałowo–odsetkowych dokonywana(...)(...)Od daty aneksu powodowie samodzielnie kupowali franki i spłacali w walucie obcej. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć. (...)Ustawa antyspreadowa nie wprowadziła żadnych zapisów, które z mocy prawa wchodziłyby do treści umów kredytowych denominowanych lub indeksowanych do walut obcych zamiast dotychczasowych postanowień tych umów.

Pracownik banku nie wskazał na zagrożenie, że wzrost kursu franka szwajcarskiego ma charakter nieograniczony ( zeznania powodów k. 222-225). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki. (...)Nie można również stawiać pozwanemu bankowi zarzutu nieprzewidzenia zdarzeń przyszłych, np. uwolnienia kursu franka przez szwajcarski bank centralny na początku 2015 r. i wywołaną wówczas gwałtowną zwyżką kursu. (...)Przykładowo: Bank (...) przedstawiał klientom informacje o wysokości raty i salda zadłużenia w zależności od rosnącego kursu franka.

Jako walutę kredytu ustalono walutę franka szwajcarskiego (CHF), a okres kredytowania na 360 miesięcy. (...)Jako waluta waloryzacji został podany frank szwajcarski (§ 1 ust. 3 decyzji). (...)Na podstawie tejże wiedzy także można było ustalić jakiego typu walutą był frank szwajcarski. (...)Zdaniem Sądu późniejsze uregulowanie przez ustawodawcę pewnych zasad związanych z udzielaniem kredytów denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej, stanowi potwierdzenie wykształcenia się w obrocie określonego podtypu umowy.

M. W. zawarła z powodem (działającym do dnia 26 listopada 2004 r. pod (...) Bank (...) SA oraz do dnia 30 lipca 2008 r. pod (...) Bank (...) SA w W. ) aneks do umowy kredytu, w którym zmniejszono ratę kredytu do wysokości 3.000 zł miesięcznie na okres 9 miesięcy. (...)Dalej pozwani kwestionując samą umowę powołali się „na powszechnie znane kontrowersje dotyczące kredytów denominowanych w walucie obcej” (k. 200). (...)(...)przyjęcie, że szczegółowe odniesienie się do zarzutu jest zbędne, albowiem ważność(...)od skutków prawnych oświadczenia woli do protokołu rozprawy; b) przyjęcie, że(...)powyższym J. G. zobowiązany jest do pisemnego potwierdzenia wykonanych czynności związanych(...)(...)W akcie notarialnym Repertorium (...) (...) Ustanowienia hipoteki kaucyjnej w § 2 opisana została treść zaświadczenia wydanego przez (...) Bank (...) S.A. w W. , dotyczącego umowy kredytowe nr (...) z dnia 30 lipca 2003 r. udzielonego M. W. w kwocie 249 226 franków szwajcarskich.

Stosownie do § 1 ust. 1 przedmiotowej umowy kwota kredytu wynosiła 201.004 zł i kredyt był denominowany (waloryzowany) w walucie CHF. Kwota kredytu lub transzy kredytu miała być określona według kursu(...)w banku w dniu uruchomienia kredytu lub transzy kredytu. (...)Klauzule wyznaczały wysokość zadłużenia kredytobiorcy we franku szwajcarskim, jakie powstało z chwilą wypłaty kwoty kredytu w walucie polskiej. (...)(...)9 ust. 2 odnoszące się do ustalania kursu CHF na potrzeby wypłaty transz kredytu i na potrzeby ustalania wysokości rat – zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w banku odpowiednio według kursu kupna i według kursu sprzedaży franka. (...)C – 260/18 w sprawie Dziubak c/a Raiffeisen Bank International poświęconego między innymi skutkom prawnym nieuczciwych klauzul walutowych w umowach o kredyt indeksowany/denominowany do waluty obcej.