Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Spośród dostępnych opcji waluty kredytu (PLN, (...) , USD, EUR i (...) ) wnioskujący wskazał franka szwajcarskiego. (...)Uprzednio w 2006 roku zaciągnął bowiem w tym samym banku kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego. (...)Najbardziej zaś sprawiedliwą pozostawałaby sytuacja, w której wszystkie raty kapitałowo – odsetkowe obliczane byłyby według kursu franka szwajcarskiego jak przy uruchomieniu kredytu. (...)W realiach niniejszej sprawy powód skorzystał z takiej możliwości i od września 2009 roku spłaca miesięczne raty kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim.

Jako walutę kredytu wskazali franka szwajcarskiego (CHF). (...)Oprocentowanie ustalane było w oparciu o stawkę referencyjną LIBOR dla 3 - miesięcznych depozytów (ust 6.1. umowy), zabezpieczenie kredytu stanowią hipoteki, których kwota wyrażona została we frankach szwajcarskich (ust 9.1 umowy), a sam kredyt powinien być spłacany w CHF (ust. 8.8. umowy). (...)Niewątpliwie zasady dotyczące przeliczania kwoty waluty obcej na kwotę kredytu (tu franków szwajcarskich na złote polskie) nie należy do głównych świadczeń stron. (...)Jak już wskazano wysokość zobowiązania powodów jest precyzyjna i określona we franku szwajcarskim.

(...)prawo jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu denominowanego w walucie szwajcarskiej i wysokości całej wierzytelności, poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (pozew – k. 3-15). (...)Pracownik banku przekonywał powodów, że kredyt we frankach szwajcarskich jest korzystną ofertą, zaś frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)W okresie przed oraz po zawarciu umowy kredytu, dochodziło do znaczących zmian kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego polskiego. (...)Jak wynika z zeznań powodów oraz z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany.

Kredytobiorca nie mógł również na podstawie zawartej umowy żądać wypłaty kwoty kredytu w walucie franka szwajcarskiego, bowiem kredyt miał być przeznaczony na finansowanie inwestycji w kraju. (...)Co do walutowego lub złotowego charakteru umowy Sąd przy tym przyjął dla dalszych rozważań, iż został on w istocie udzielony w walucie polskiej stanowiącej równowartość wyrażoną we frankach szwajcarskich. (...)Umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty kredytobiorcy, wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, ani też możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której pozwany Bank przekazał do dyspozycji strony pozwanej nieokreśloną kwotę złotych polskich, stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich.

Teza orzeczenia: Brak jest rażącego naruszenia interesów konsumenta w sytuacji, w której konsument ma wybór co do żądania takiego wykonania umowy, które wyklucza możliwość stosowania takich klauzul, które mogłyby być uznane za niedozwolone postanowienie umowne, a mimo to decyduje się na takie wykonanie umowy, przy którym dojdzie do zastosowania takich postanowień.

W okresie zawierania przez strony umowy Bank (...) S.A. oferował kredyty w złotówkach, jak i we frankach. (...)Zwrócono również uwagę, iż będąca przedmiotem tego postępowania umowa stanowi kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, gdyż kwota kredytu została wyrażona w umowie w(...)(...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego (denominowanego do waluty obcej), gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)(...)ukształtowanego zawartą przez strony umową kredytu, z której wynika jednoznacznie, że strony zawarły umowę kredytu walutowego, w którym zarówno kwota kredytu została wyrażona we frankach szwajcarskich, jak i walutą spłaty kredytu jest frank szwajcarski.

Teza orzeczenia: W przypadku nieważnej umowy kredytu stroną pierwotnie wzbogaconą jest konsument, który otrzymał od banku sumę kredytu. Bank zaś staje się wzbogacony z chwilą, gdy suma spłaconych przez konsumenta rat kredytu przewyższa wysokość przekazanego mu przez bank kapitału - i jedynie w zakresie nadpłaty. Umowa kredytu nie jest umową wzajemną. Brak (...)

Kredyt oprocentowano według zmiennej stopy procentowej, ustalonej jako stawka bazowa LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego, powiększona o stałą marżę Banku w wysokości 1,00%. (...)Tymczasem, jak wskazali sami powodowie, w chwili przyznania kredytu zdecydowali się na kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego, ponieważ mieli wówczas odpowiednią zdolność kredytową, pozwalająca zaciągnąć kredyt. (...)Sąd Apelacyjny podtrzymuje stanowisko co do wykładni przepisów prawa materialnego mających zastosowanie w sporach z umów kredytów hipotecznych indeksowanych do franka szwajcarskiego, które przyjął na tle analogicznej umowy kredytu waloryzowanego w wyroku z dnia(...)(...)W oczywisty sposób nie spełnia powyższych wymogów samo pouczenie o możliwości wzrostu kursu franka szwajcarskiego i w efekcie - wzrostu raty kredytu.

Zgodnie z brzmieniem § 1 ust. 1 w części szczególnej umowy bank wskazał, iż udziela kredytu w walucie polskiej, która stanowi równowartość 82.053,55 CHF. Jednocześnie jak wynika z § 1 ust. 1 kredyt był denominowany kursem franka szwajcarskiego. (...)W sytuacji, gdy wartość kredytu została wyrażona we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiło się do złotych polskich, kredytobiorca nigdy nie spłaca nominalnej wartości kredytu, bowiem z uwagi na różnice kursowe, zawsze będzie to inna kwota. (...)W dacie składania wniosku o kredyt powodowie posiadali kredyt w walucie frank szwajcarski zaciągnięty w innym banku, mieli więc doświadczenie w spłacie kredytu w walucie obcej oraz wiedzę odnośnie funkcjonowania kredytów denominowanych. (...)Dług powodów nadal wynosił określoną kwotę franków szwajcarskich.

Dopuszczono możliwość zmiany wysokości oprocentowania w przypadku zmiany stopy referencyjnej określonej dla franka szwajcarskiego oraz zmiany parametrów finansowych rynku pieniężnego i kapitałowego w Szwajcarii (§ 1 ust. 8, § 10 ust. 1 i 2). (...)(...)rozróżnić trzeba dwie kwestie: poddanie kredytu udzielonego w walucie polskiej waloryzacji wg wartości franka szwajcarskiego oraz uregulowanie sposobu wypłaty i spłaty kredytu w walucie polskiej, według kursu PLN/CHF ustalonego w tabeli banku. (...)Skoro w dacie zawarcia między stronami umowy kredytu obowiązywał art. 358 1 §(...)naruszając prawa, zastrzec waloryzację kwoty kredytu wyrażonej w złotych polskich wartością franka szwajcarskiego. (...)Postanowienia te zastrzegają dla banku możliwość jednostronnego decydowania o wysokości kursu franka szwajcarskiego służącego do przeliczeń.