Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Większość udzielanych przez pozwanego w tamtym czasie kredytów miała postać waloryzowaną walutą obcą (około 60-70%), głównie frankiem szwajcarskim. (...)Powód określił, że kredyt winien zostać udzielony w walucie frank szwajcarski na okres 30 lat. (...)Strony ustaliły, że kwota kredytu podlegać będzie waloryzowaniu w oparciu o wartość kursową franka szwajcarskiego. (...)Były one zgodne ,że umawiają się o kredyt „złotówkowy” , ale waloryzowany kursem franka szwajcarskiego.

Oczywistym jest przy tym, że powodowie faktycznie nie potrzebowali jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)To bowiem wolą powodów, wyrażoną w Umowie, było uzyskanie kwoty kredytu w walucie, w której mogliby oni dokonywać dalszych rozliczeń, tj. w złotówkach, bez konieczności dokonywania wymiany we własnym zakresie oddanych im do dyspozycji franków szwajcarskich na złotówki. (...)W ocenie Sądu Umowa ta nie pozostawała także w sprzeczności z regułami waloryzacji, gdyż wobec uznania, iż Umowa wyrażała zobowiązanie we frankach szwajcarskich, która to wartość jest kwotą nominalną kredytu, nie mamy to do czynienia z klauzulami waloryzacyjnymi. (...)Brak dookreślenia tych wartości pozbawia konsumenta możliwości oceny czy decyduje się na spłatę kredytu po kursie ustalonym przez Bank, czy też bezpośrednio we frankach szwajcarskich pozyskanych w innym miejscu.

Na dzień wypowiedzenia umowy kredytu hipotecznego nr (...) , tj. 14 czerwca 2017 r., przy rozliczeniu kredytu według średnich kursów franka szwajcarskiego ogłoszonych przez NBP, pozwana nie zalegała Bankowi z płatnością dwóch rat. (...)lipca 2017 r., przy rozliczeniu kredytu wedle średnich kursów franka szwajcarskiego ogłoszonych przez NBP, występowała nadpłata w kwocie 3.651,10 CHF. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. (...)Ustawa – Prawo bankowe dopuszcza bowiem praktykę udzielania kredytów denominowanych i indeksowanych do waluty innej niż waluta polska, które to rozwiązanie stanowi element umowy kredytu i tym samym nie pozbawia takiej umowy jej charakteru. (...)(...)klauzule, dotyczące zasad przeliczania na frank szwajcarski sumy wypłacanego kredytu, jak i spłaty jego poszczególnych rat, mają charakter niedozwolonych postanowień umownych.

(...)sprzedaż wierzytelności, P. ) umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , na podstawie której bank udzielił kredytu w kwocie 218 000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie obcej – franku szwajcarskim ( (...) ), a pozwana(...)z czym powód wypowiedział umowę kredytu. (...)(...)W. (KRS (...) ) umowę kredytu na cele mieszkaniowe (...) nr (...) , na kwotę 218 000 zł denominowanego (waloryzowanego) w walucie obcej – franku szwajcarskim ( (...) ). (...)(...)cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach(...)w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych(...)oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. (...)W związku z powyższym w ocenie Sądu, strona powodowa nie udowodniła, że wystosowała do pozwanej w pierwszej kolejności (przed pismem wypowiadającym umowę kredytu z dnia 23 września 2011 r.) wezwanie do zapłaty zaległych należności z tytułu zaprzestania spłaty rat kredytu.

Nie były im przedstawiane historyczne zmiany kursu franka szwajcarskiego (zeznania powoda) . 29 Umowę kredytu powodowie otrzymali w dniu jej podpisania, w placówce banku. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Formalnie wiążące strony postanowienia umowy określały w jaki sposób wykorzystana, w złotych, kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy.

W szczególności jeżeli chodzi o postanowienia regulujące kwestię przeliczania kwoty pożyczki, jak i wartości poszczególnych rat pożyczki z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli kursów banku. (...)Determinowało bowiem sposób ustalenia relacji franka szwajcarskiego do złotego, a w konsekwencji decydowało o ustaleniu ilości złotówek udostępnionych powodom, a więc o kwocie pożyczki, czyli głównego świadczenia strony. (...)(...)niego tabelach, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat pożyczki denominowanej w walucie (...) i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Oznacza to, że bankowi pozostawiona została dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których umowy były wyrażone były we franku szwajcarskim.

W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała zasadność dochodzonych pozwem roszczeń co do zasady i co do wysokości oraz wskazała, że powodowie zaciągnęli długoterminowy kredyt hipoteczny indeksowany do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, przy czym decyzja ta była przemyślana i dobrowolna. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji wypłaconej kwoty kredytu i poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)W świetle powyższego Sąd uznał postanowienia regulaminu kwestionowane przez powodów w zw. z § 2 ust. 1 zdanie drugie umowy, tj. klauzule umowne przewidujące mechanizm indeksacji do franka szwajcarskiego zobowiązań stron umowy kredytu, za niedozwolone postanowienia umowne. (...)Jest to referencyjna wysokość oprocentowania depozytów i kredytów na rynku międzybankowym w L. dla walut o globalnym znaczeniu: dolara amerykańskiego, euro, franka szwajcarskiego, funta brytyjskiego i jena.

Na ten cel do dyspozycji powódki postawiono kwotę 121 895,40 zł, która miała być indeksowana do kursu waluty szwajcarskiej ( (...) dalej również jako waluta indeksacyjna). (...)Ustawa antyspreadowa nie wprowadziła żadnych zapisów, które z mocy prawa wchodziłyby do treści umów kredytowych denominowanych lub indeksowanych do walut obcych zamiast dotychczasowych postanowień tych umów. (...)Kwota wypłaconego powódce kredytu miała zostać przeliczona na franki szwajcarskie według kursu kupna tej waluty(...)miały być przeliczane na walutę szwajcarskiej według kursu sprzedaży ustalanego przez(...)(...)W konsekwencji należało stwierdzić, że postanowienia umowy kredytowej zawierające uprawnienie banku do przeliczania sumy kredytu i poszczególnych rat do franka szwajcarskiego, nie dotyczyły głównych świadczeń stron w rozumieniu art. 385 1 § 1 zdanie drugie k.c.