Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Oczywistym jest przy tym, że powodowie faktycznie nie potrzebowali jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)To bowiem wolą powodów, wyrażoną w Umowie, było uzyskanie kwoty kredytu w walucie, w której mogliby oni dokonywać dalszych rozliczeń, tj. w złotówkach, bez konieczności dokonywania wymiany we własnym zakresie oddanych im do dyspozycji franków szwajcarskich na złotówki. (...)W ocenie Sądu Umowa ta nie pozostawała także w sprzeczności z regułami waloryzacji, gdyż wobec uznania, iż Umowa wyrażała zobowiązanie we frankach szwajcarskich, która to wartość jest kwotą nominalną kredytu, nie mamy to do czynienia z klauzulami waloryzacyjnymi. (...)Brak dookreślenia tych wartości pozbawia konsumenta możliwości oceny czy decyduje się na spłatę kredytu po kursie ustalonym przez Bank, czy też bezpośrednio we frankach szwajcarskich pozyskanych w innym miejscu.

Kredyt powoda nie był kredytem waloryzowanym, a stanowił odrębny rodzaj kredytu: kredyt walutowy indeksowany do franka szwajcarskiego. Kolejno podniosła, że powód zakwestionował kredyt dopiero w chwili znacznego umocnienia się kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotówki, na co Bank nie miał wpływu. (...)Dopóki kurs franka szwajcarskiego oscylował na niskim poziomie powód nie kwestionował zapisów umowy kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu.

Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Zmiany kursów walut mogły mieć zatem wpływ jedynie na wysokość kredytu zaciągniętego w PLN, ponieważ zmiana kursu waluty franka szwajcarskiego nie mogła mieć wpływu na wysokość zobowiązania kredytobiorcy wyrażonego po indeksacji w (...) . (...)Powodowie byli zainteresowani uzyskaniem jak najkorzystniejszego kredytu, potrzebowali złotówek, nie zaś franków. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (455 000 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Nadto, przedmiotowa umowa kredytu była kolejną umową kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego zawartą przez powoda- pierwsza została(...)(...)Walutą udzielanego kredytu miał być frank szwajcarski (zwany dalej również jako (...) ). (...)Pozwany Bank w trakcie wykonywania umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do (...) nabywał franki szwajcarskie na podstawie transakcji międzybankowych (...) . (...)Brak dokonania indeksacji przekłada się bezpośrednio na niemożliwości ustalenia kwoty zadłużenia w walucie franka szwajcarskiego.

Umowa przewidywała indeksowanie kwoty kredytu do waluty obcej – franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Obiektywna lektura postanowień umowy nie pozostawia wątpliwości: kwota kredytu które podlega spłacie, jest suma franków szwajcarskich odpowiadająca kwocie kredytu w PLN w dniu uruchomienia kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (345 000 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Była to umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)Dopóki kurs franka szwajcarskiego oscylował na niskim poziomie powodowie nie kwestionowali zapisów umowy kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (202 303,00 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Teza orzeczenia: Ustalenie obowiązku alimentacyjnego

Rata kredytu na dzień 25 czerwca 2013 roku wynosiła 7.583,10 zł (k. 49-61). (...)Obecnie spłaca dwa kredyty: jeden z ratą 750-800 zł miesięcznie a drugi 2.900-3.500 zł miesięcznie, w zależności od kursu franka szwajcarskiego (k. 133). Pozwany w 2007 roku zaciągnął kredyt w wysokości 80.000 zł w (...) Banku , denominowany we franku szwajcarskim (k. 138). (...)Wśród swoich kosztów utrzymania wskazał koszt kredytu:2.800 zł, utrzymanie domu 1.000 zł, 800 zł raty drugiego kredytu, 1.500 zł pozostałych kosztów.

To właśnie odniesienie do franka szwajcarskiego stanowi bowiem element odróżniający zawartą przez strony umowę od umowy czysto złotowej. (...)Odnosząc się do przesłanki niejednoznaczności, trzeba zauważyć, że postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego nie są zrozumiałe pod względem ekonomicznym. (...)Przedstawiciele banku poinformowali bowiem powodów, że wzrost kursu franka stanowi nieduże ryzyko, przez co mieli oni przeświadczenie, że raty, w związku z wahaniem kursu franka szwajcarskiego, mogą się wahać jedynie minimalnie. (...)Powodowie nie zostali poinformowani o tym, jaki wpływ na wysokość spłacanych rat kredytu będzie miał wzrost kursu franka szwajcarskiego w stosunku do polskiego złotego oraz w jaki sposób może się zabezpieczyć przed związanym w tym ryzykiem.