Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Okres kredytowania wynosić miał 240 miesięcy, walutą kredytu był frank szwajcarski. (...)Sąd I instancji wskazał, że w ramach swobody umów strony mogą wprowadzać rozwiązania całkowicie nowe, dlatego samo ustalenie wysokości świadczenia pozwanych w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego nie świadczy o nieważności umowy. (...)Postanowienia umowy określały zatem, w jaki sposób wykorzystana w złotych kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy. (...)Oczywiście wadliwie wskazuje skarżący na doniosłość rzekomego indywidualnego uzgodnienia przez strony zagadnienia indeksowania kredytu kursem franka szwajcarskiego.

Zarzucił, że pozwani zawarli ze stroną powodową umowę kredytu na zakup nieruchomości, przy czym z uwagi na brak zdolności kredytowej, w odniesieniu do wnioskowanej kwoty w walucie polskiej, Bank zaproponował im kredyt we frankach szwajcarskich. (...)Do faktycznego transferu wartości dewizowych nie doszło, gdyż kwota kredytu była wyrażona w złotych polskich, jego spłata następowała również w złotych polskich, a wartość franka szwajcarskiego stanowiła jedynie wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat. Za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, dobrymi obyczajami i wartościami etycznymi są praktyki strony powodowej, polegające na przyznaniu kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i jednoczesnym stwierdzeniu braku zdolności kredytowej w walucie polskiej. (...)Strony określiły przy tym sposób określania salda zadłużenia oraz spłaty kredytu poprzez odwołanie się do kursów franka szwajcarskiego.

Po analizie zdolności kredytowej powodów okazało się, że nie posiadają zdolności do zaciągnięcia kredytu w złotych, a posiadają zdolność kredytową do zaciągnięcia kredytu we frankach szwajcarskich. Powodom przedstawiono kredyt denominowany do franka szwajcarskiego jako tańszy niż kredyt złotowy, bezpieczny ze względu na stabilność waluty oraz w praktyce nie różniący się od kredytu złotowego, bowiem wypłacony będzie w złotówkach i spłacany również w złotówkach. (...)Doszedł do wniosku, że strony nie zawarłyby przedmiotowej umowy kredytu bez powyższych postanowień przewidujących przeliczanie świadczeń stron w odniesieniu do kursu franka szwajcarskiego. (...)Nie byli informowani o sposobie ustalania kursów walut w stworzonej przez pozwany Bank (...) kursów, o sposobie przeliczania rat wyliczonych we frankach szwajcarskich na walutę spłaty, czyli na złotówki.

Zapewniała ich o stabilności franka szwajcarskiego, o korzyściach kredytu walutowego. (...)Jak wskazał, powodowie w dacie zawarcia umowy, czyli 21 stycznia 2008 r., nie znali kwoty, którą bank odda im do dyspozycji; wiedzieli, że nie otrzymają franków szwajcarskich, z umowy zatem tyko formalnie wynikało, że powodowie uzyskają kredyt w kwocie wyrażonej we frankach szwajcarskich. (...)Teoretycznie, powodowie znali wysokość rat we frankach szwajcarskich. (...)Powodom nie wyjaśniono znaczenia klauzuli walutowej, bank nie udostępnił im kredytu we frankach szwajcarskich, choć raty kredytu były wyrażone w tej walucie.

Strona pozwana stoi na stanowisku, że była to umowa kredytu walutowego, a nie kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Umowa zawarta przez Bank z powódką zaliczała się więc do drugiej ze wskazanych wyżej postaci - umowy zbliżonej do umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)(...)wzajemnych świadczeń stron z odwołaniem do kursu franka szwajcarskiego. (...)Taki mechanizm powodował, że przy wzroście kursu franka - mimo terminowej spłaty kredytu – zadłużenie kredytobiorców rosło.

Bank przedstawił tylko opcję kredytu we frankach. (...)Załącznikiem do tej informacji był wykres obrazujący kurs franka szwajcarskiego do złotego z ponad pięcioletniego okresu poprzedzającego wniosek kredytowy. (...)Powodowie zostali zapoznaniu z informacją o ryzyku kursowym i załączonym do niego kursem franka szwajcarskiego z ponad pięcioletniego okresu poprzedzającego wniosek kredytowy. Z wykresu wynikała stosunkowa stabilność kursu franka szwajcarskiego w tym okresie.

(...)M. (wówczas K. ) umowę kredytu hipotecznego nr (...) , na mocy której udzielił powodom kredytu w wysokości 155 000zł, indeksowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego (dalej CHF). (...)(...)69 ust. 3 umożliwiła spłatę kredytu denominowanego lub indeksowanego do waluty innej niż waluta polska(...)(...)(...)ust. 3 pr.bank. uprawniająca kredytobiorcę do spłaty kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej, w tej walucie, ponieważ także ten przepis wszedł w życie po zawarciu umowy kredytu. (...)Nie sposób także w realiach sprawy przyjąć do rozliczeń stron kurs średni NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i pominięcie odesłania do gotówkowego kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu udzielonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany do franka. (...)Strony zawarły umowę kredytu denominowanego, w której kwota kredytu oznaczona została w walucie obcej z zastrzeżeniem, że kredyt wypłacony zostanie i ratalnej spłacie podlegać będzie w walucie krajowej po przeliczeniu według kursu franka szwajcarskiego. (...)Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i odesłania do ustalanego przez bank kursu kupna franka powoduje niemożliwość ustalenia w walucie obcej równowartości kwoty kredytu wypłaconego w złotych. Z kolei brak mechanizmu waloryzacji i odesłania do kursu sprzedaży franka uniemożliwia ustalenie wysokości płatnych w złotych rat kredytu stanowiących równowartość rat w walucie obcej.