Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kredytodawca udzielił kredytobiorcy kredytu w złotych indeksowanego kursem franka szwajcarskiego w łącznej kwocie 89 414,97 (§ 2 ust. 1). (...)Doradca finansowy zachęcał powoda do zaciągnięcia zobowiązania w CHF z uwagi na stabilność franka szwajcarskiego i niewielkie zmiany kursu. (...)W kontekście powyższego, waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)Powyższe daje podstawy do uznania, że waluta franka szwajcarskiego w tej konkretnej umowie miała charakter wyłącznie waloryzacyjny.

Nieważność umowy powodowie opierali również na zamieszeniu w treści umowy klauzul indeksacyjnych o charakterze abuzywnym, które uzależniają wysokość raty kredytu nie od kwoty kredytu, ale od salda zadłużenia wyrażonego we franku szwajcarskim. (...)Sąd pierwszej instancji stwierdził, że kredyt indeksowany kursem franka szwajcarskiego był im rekomendowany przez doradców jako produkt bezpieczny. (...)Pierwsza - w wysokości - 225.000.00 złotych wypłacona została w dniu 10.12.2008 roku, co według kursu kupna CHF ustalonego na 2,4072 miało stanowić równowartość 93.465,71 franków szwajcarskich. (...)Na potrzeby akcji kredytowej pozwany bank pozyskuje franki szwajcarskie za pomocą transakcji depozytowych rynku(...)zarządza jednym saldem zbiorczym dla franka szwajcarskiego, wyliczonym w danym dniu z uwzględnieniem wszystkich kredytów udzielonych przez bank oraz wypłat(...)

Zobowiązanie kredytobiorcy wobec banku może być wyrażone w sposób kwotowy albo też poprzez zastosowanie obiektywnie weryfikowalnego mechanizmu waloryzacji, w tym indeksacji walutą obcą, także kursem franka szwajcarskiego. (...)W istocie nie stanowił on kredytu walutowego, waluta obca (CHF) w rzeczywistości pełniła w umowie jedynie rolę miernika wartości, postanowienia umowne dotyczące przeliczenia świadczeń według kursu franka szwajcarskiego miały zaś charakter klauzul waloryzacyjnych. (...)W wyniku tej zmiany do prawa bankowego został wprowadzony art.(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu. (...)Nie sposób także przyjąć do rozliczeń stron kursu średniego NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Jedynym dokumentem, jaki powód otrzymał przy zawieraniu umowy kredytowej, obrazującym wysokość rat, był harmonogram spłaty we frankach szwajcarskich przy kursie franka na tamtejszą chwilę. (...)Po zawarciu umowy kredytu, kwota kredytu została wypłacona w trzech transzach, a w 2011 r. powodowie zawarli aneks do umowy umożliwiający im zakup franków szwajcarskich celem spłaty rat. (...)W pozwanym Banku skala produktów indeksowanych do franka szwajcarskiego jest wielomilionowa. (...)Różnica oprocentowania kredytu pomiędzy złotówką, a frankiem szwajcarskim wynosiła bowiem w 2008 r. od 2,5 % do 3%.

W połowie 2008 r. wartość franka szwajcarskiego spadła poniżej 2,00 zł, następnie zaczęła powoli wzrastać. (...)Od 2009 r. następowało stopniowe osłabienie złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego. (...)W konsekwencji tak znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego w stosunku do jego wartości obowiązującej w dacie uruchomienia kredytu (2,42 zł) wzrosły o jedną trzecią koszty kredytu i wysokość rat. (...)Nie wyjaśniono, jak tworzony jest bankowy kurs franka szwajcarskiego, nie wskazano też, jak jest ustalana marża kupna i sprzedaży.

Umowa pożyczki może przybrać postać pożyczki denominowanej lub indeksowanej do waluty obcej. (...)Stwierdził, że z § 2 ust. 1 umowy wynika, że powodom została udzielona pożyczka w precyzyjnie określonej kwocie wyrażonej we frankach szwajcarskich - 180.975,82 CHF i taką też kwotę powiększoną o odsetki powodowie powinni zwrócić bankowi. (...)Samo zawarcie umowy pożyczki denominowanej do waluty obcej nie może być traktowane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami lub rażąco naruszające interesy konsumenta. (...)Nie sposób także w realiach sprawy przyjąć do rozliczeń stron kurs średni NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytów i pożyczek indeksowanych albo denominowanych do waluty obcej.

Powódka wówczas nie rozróżniała pojęcia „kredyt denominowany” i „kredyt indeksowany”. (...)Nie rozmawiano z klientami o różnicy między kredytem walutowym indeksowanym, a denominowanym. (...)W systemach bankowych księgowana jest należność wyrażona we franku szwajcarskim (CHF). (...)Prowadzi to do wyeliminowania z umowy łączącej strony postanowień regulujących zasady przeliczania złotych na franki szwajcarskie i w relacji odwrotnej.

W okresie od września 2006 r. do września 2013 r. (tj. do czasu rozstania stron) pozwana dokonywała comiesięcznych spłat kredytu, na łączną kwotę 196.137,36 złotych. (...)W związku z zakupem tych mieszkań strony zaciągnęły zobowiązanie w postaci kredytu denominowanego (waloryzowanego) we frankach szwajcarskich, opiewającego na kwotę 503.800 złotych, na okres 30 lat. (...)Z dalszych ustaleń Sądu I instancji wynikało, że do kwietnia 2009 r. do końca 2011 r. (...)Skoro tak, to o ile można uznać, że kredyt i jego spłata stanowiły przyczynek(...)ekwiwalentu zainwestowanych środków pochodzących z kredytu, to nie sposób uznać, by(...)a ceną sprzedaży lokalu) doszło do efektywnego przesunięcia majątkowego pomiędzy obiema rozdzielnymi masami majątkowymi.