Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kwoty we frankach również się różniły, bo zmieniał się LIBOR. Od 2013 r. powód spłaca kredyt bezpośrednio we frankach, które kupuje w kantorze internetowym. (...)Kurs złotego do franka ustalany jest przez czynniki makroekonomiczne oraz polityki walutowe, na które pozwany nie ma wpływu. (...)Należy wskazać, że powiązanie rat kredytu z wysokością kursu kupna - sprzedaży franka szwajcarskiego (o co powód wnosił ubiegając się o kredyt) powoduje, że wysokość spłaconego kapitału ze swojej istoty musi się różnić od kwoty otrzymanego kredytu. Istota problemu powoda polega na tym, że od czasu zawarcia umowy kurs złotego w stosunku do franka szwajcarskiego uległ znaczącej zmianie, co jest okolicznością powszechnie znaną.

Zobowiązania z tytułu kredytów zaciągniętych w (...) Banku były wyrażone we frankach szwajcarskich, lecz spłacane w złotych polskich. (...)Dowód z zeznań tego świadka posłużyć mógłby jedynie do ustalenia ogólnych procedur zawierania umów kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego w pozwanym banku, w tym obowiązków pracowników banku dotyczących informowania kredytobiorców o ryzykach zaciągnięciem tego rodzaju kredytu. (...)(...)treść zawartej przez strony umowy kredytu wskazuje, że stanowi ona kredyt we frankach szwajcarskich, gdyż kwota kredytu została określona w umowie w(...)faktycznie umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie. (...)Treść tego wzorca miała zatem zastosowanie do większej ilości umów kredytów hipotecznych denominowanych we franku szwajcarskim, zawieranych wówczas przez pozwany bank.

Zobowiązanie powodów do zwrotu wykorzystanej kwoty kredytu dotyczy kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, a nie kwoty nominalnie wypłaconej w złotówkach, co nie pozostaje w sprzeczności z art. 69 ust. 1 prawa bankowego . (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia kredytu i zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu walutowego we franku szwajcarskim i stałby się kredytem złotowym.

(...)posiadał pełną świadomość różnicy pomiędzy kredytem złotowym, a oferowanym kredytem denominowanym do waluty obcej, a w oparciu o otrzymane dane dokonał własnej analizy opłacalności każdego z produktów finansowych i zgodnie z tym dokonał wyboru kredytu denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Jak wynika z wniosku i umowy powód od samego początku zamierzał zawrzeć i zawarł umowę we frankach szwajcarskich. (...)Powód zdecydował się na zaciągnięcie kredytu we franku szwajcarskim z uwagi na atrakcyjność raty, która była znacznie niższa aniżeli w przypadku kredytu złotowego. (...)(...)rozważania ofert i następnie wnioskowania do pozwanego o kredyt dokonał wyboru najkorzystniejszej dla siebie(...)ryzyka związanego z wahaniami kursu franka szwajcarskiego i na tejże podstawie uznał kredyt denominowany we frankach szwajcarskich za całościowo korzystniejszy.

Zaproponowano mu kredyt we frankach szwajcarskich, zapewniano go, że to dla niego najlepszy wybór. (...)Do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny o numerze (...) na kwotę 79 906,18 franków szwajcarskich doszło 24 kwietnia 2008 r. (...)Prowizja kredytu wynosiła 0,95 % kwoty kredytu, tj. 759,11 franków szwajcarskich. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

Jako walutę waloryzacji kredytu oznaczono franka szwajcarskiego. (...)Rachunki rozliczeniowe kredytów prowadzone były we frankach szwajcarskich. (...)Umowę tę należało zatem kwalifikować jako umowę kredytu waloryzowaną kursem franka szwajcarskiego. (...)Właśnie wartość franka szwajcarskiego wyznacza poziom całkowitego kosztu kredytu, stanowiącego punkt odniesienia dla ustalenia chociażby zdolności kredytowej kredytobiorcy.

Kredyt denominowany we frankach szwajcarskich został przedstawiony powodom jako standardowe(...)wiele bardziej korzystne niż zaciągnięcie kredytu w rodzimej walucie, tj. w złotych polskich; frank szwajcarski został przedstawiony powodom jako wyjątkowo stabilna waluta. (...)W ocenie Sądu Okręgowego, nie było zatem możliwym przyjęcie, iż powodowie spłacali nominalną wartość kredytu, albowiem wartość ta ulegała permanentnej zmianie stosownie do różnic w kursie franka szwajcarskiego w stosunku do złotego. (...)Umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego (jak i znajdujące do nich zastosowanie wzorce umów) winny być dla konsumentów (klientów banków) w pełni przejrzyste i zrozumiałe. (...)Niesprecyzowanie w umowie kredytu sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego przekłada się na dowolność banku w doborze kryteriów ustalania tego kursu.

W tamtym czasie mieli oni już zaciągnięte dwa kredyty powiązane z walutą franka szwajcarskiego w (...) Bank (...) Spółka Akcyjna Oddział w Ł. . (...)Zaproponował mu zawarcie umowy kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Nie przedstawiał mu też symulacji, z której wynikałoby jak zmieni się zobowiązanie, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrośnie. (...)Nie pokazywał jej informacji historycznej, z której wynikałoby jak w poprzednich latach zmieniał się kurs franka szwajcarskiego.