Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wybrali ofertę kredytu denominowanego w walucie obcej. (...)Zmiana waluty spłaty kredytu wymagała zawarcia aneksu do umowy (§ 27 regulaminu z 2009r.). (...)Pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania - na gruncie zawartej umowy - wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka. (...)Wartość franka szwajcarskiego, według kursu sprzedaży (...) obowiązującego w dniu spłaty, została też przyjęta jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat, podlegających spłacie.

Powódka zgłosiła się do Banku (...) , gdyż miała do niego zaufanie, już wcześniej zaciągała w nim kredyt oraz miała w nim utworzone konto. (...)Frank szwajcarski przedstawiany był jako waluta stabilna i bezpieczna. (...)Powódka w walucie obcej przestała zarabiać w 2001 roku, a jej mąż w 2002 roku, jednak nigdy nie uzyskiwali dochodów we franku szwajcarskim. (...)Sprawa, której przedmiotem jest ważność kredytu denominowanego czy indeksowanego walutą obcą jest standardowym rodzajem postępowania, który aktualnie dominuje w sądach powszechnych.

W tak ustalonym stanie sprawy Sąd stwierdził, że w sprawie mamy do czynienia z kredytem denominowanym, który zasadniczo był i jest dopuszczalny. (...)Pozwany przyznał sobie prawo do regulowania wysokości miesięcznych rat poprzez wyznaczenie w tabelach kursu kupna/sprzedaży franka i wartości spreadu. (...)(...)polemiczny i pozostają w opozycji do zebranych w sprawie dowodów, jak i pomijają wypracowane już na tle innych, lecz zbliżonych treściowo umów o kredyt denominowany walutą franka szwajcarskiego orzecznictwo, z którego płynie wniosek,(...)(...)Oceny abuzywności omawianych zapisów umownych nie zmienia przy tym fakt, że wykorzystywany przez pozwanego kurs franka szwajcarskiego pozostawał w relacji ze stosowanym powszechnie kursem tej waluty na rynku walutowym.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o ustalenia i rozważania zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, z których wynika, że powodowie P. S. i K. S. w celu uzyskania kredytu udali się do oddziału pozwanego Banku, gdzie przedstawiono im tylko ofertę kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Doradca w Banku przedstawił im ofertę kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Przechodząc do oceny umowy kredytu, zdaniem Sądu Okręgowego kredyt udzielony powodom został udzielony w złotych polskich, a nie w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Nikt nie poinformował powodów, że kurs franka szwajcarskiego, przedstawianego jako waluta bardzo stabilna i bezpieczna wzrośnie ponad dwukrotnie.

Skorzystali z zaoferowanej im propozycji umowy o charakterze denominowanym do (...) . (...)Dalej, Sąd I instancji stwierdził, że udzielony powodom kredyt – na podstawie każdej z trzech umów kredytowych - był kredytem denominowanym do (...) . Uruchomienie kredytu nastąpiło, bezgotówkowo, zgodnie z dyspozycją kredytobiorców, w określonej wysokości w PLN, która po przeliczeniu – zgodnie z umową – na walutę, w której kredyt był denominowany, stanowiła równowartość (...) . (...)Bank przyznał sobie niejako prawo do regulowania wysokości miesięcznych rat poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży/kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu.

W trakcie spotkań powód był informowany , że w przypadku kredytu wyrażonego we frankach szwajcarskich istnieje niższa wysokość raty (2200 do 3000), powód był informowany, że kurs franka szwajcarskiego ma wpływ na ratę kredytu wyrażoną w PLN i może się niewiele zmieniać. (...)Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej zawarta na kilkadziesiąt lat wymusza sformułowanie wzorca umownego w taki sposób, aby mógł on mieć zastosowanie przez cały czas trwania umowy. (...)(...)– która to operacja prowadziła do ustalenia wysokości zobowiązania kredytobiorców –(...)CHF miały być liczone odsetki, kredyt miał być zgodnie z umową(...)(...)Klauzula waloryzacyjna kredytu do CHF stosowana przy jego spłacie jest to niedozwolona klauzula z art. 385 1 kc.

Miały one być bowiem przeznaczone na nabycie nieruchomości położonej w Polsce i wobec tego również po dokonaniu wykładni woli stron nie sposób uznać aby strona powodowa była zainteresowana uzyskaniem świadczenia we franku szwajcarskim. (...)Nr 165, poz. 984), do przywołanego wyżej przepisu art. 69 dodano ust. 2 pkt 4a i ust. 3 wprowadzając regulację dotyczącą kredytu denominowanego i indeksowanego do waluty obcej. (...)Ponadto nie była to pierwsza umowa kredytu strony powodowej odwołująca się przy przeliczaniu świadczeń do franka szwajcarskiej i wobec tego tym bardziej nie można uznać aby powodowie zawarli ją z naruszeniem swobody kontraktowania i niezgodnie z ich uznaniem. (...)Nie budzi wątpliwości Sądu a quo , że w chwili zawierania umowy nikt nie był w stanie przewidzieć, jak będzie kształtował się kurs franka szwajcarskiego w przyszłości.

Przechodząc do istoty sprawy, sąd I instancji przyjął, że kredyt udzielony powodom został udzielony w złotych polskich, a nie w walucie obcej – franku szwajcarskim. (...)Rezultatem takiej wykładni jest ustalenie, że strony zobowiązane rozliczać się zgodnie z kursem zwyczajowym dla przeliczeń walutowych, tj. wg średniego kursu NBP dla franka szwajcarskiego. (...)Był to wyliczany na bieżąco kurs średni franka szwajcarskiego jako określonej w § 1 waluty obcej wymienialnej. (...)Prawo wekslowe poprzez jego niezastosowanie w sytuacji uznania za bezskuteczne postanowień umownych przewidujących mechanizm indeksacji kredytu indeksowanego - zgodnie z wolą stron - kursem franka szwajcarskiego.