Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Zgodnie z brzmieniem § 1 ust. 1 w części szczególnej umowy bank wskazał, iż udziela kredytu w walucie polskiej, która stanowi równowartość 82.053,55 CHF. Jednocześnie jak wynika z § 1 ust. 1 kredyt był denominowany kursem franka szwajcarskiego. (...)W sytuacji, gdy wartość kredytu została wyrażona we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiło się do złotych polskich, kredytobiorca nigdy nie spłaca nominalnej wartości kredytu, bowiem z uwagi na różnice kursowe, zawsze będzie to inna kwota. (...)W dacie składania wniosku o kredyt powodowie posiadali kredyt w walucie frank szwajcarski zaciągnięty w innym banku, mieli więc doświadczenie w spłacie kredytu w walucie obcej oraz wiedzę odnośnie funkcjonowania kredytów denominowanych. (...)Dług powodów nadal wynosił określoną kwotę franków szwajcarskich.

W umowie nie znalazł się zapis o wysokości zobowiązania powodów wyrażonym we franku szwajcarskim. (...)Stosownie do treści § 2 ust. 2 umowy, kredyt był indeksowany do franka szwajcarskiego, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna franka szwajcarskiego według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (...) w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. (...)Jednocześnie do dnia 2 października 2020r. wpłacili oni dodatkowo kwotę 2.506,34 franków szwajcarskich. (...)(...)sprawie postanowienia umowne przewidywały, że kredyt jest indeksowany do franka szwajcarskiego, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna franka szwajcarskiego według Tabeli Kursów Walut Obcych(...)Banku (...) w dniu uruchomienia kredytu lub transzy (stosownie do § 2 ust. 2 umowy).

W umowie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego ( umowa kredytu k. 57 - 65). (...)Przed zawarciem umowy kredytu pracownik banku powiadomił powodów, że najbardziej korzystny dla powodów będzie kredyt - we frankach szwajcarskich. (...)Dopiero w roku 2017 strony zawarły aneks do umowy umożliwiający spłatę kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Sąd jest zdania, że sposób zaoferowania kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego przez pracownika banku zmierzał do przekonania powodów, że umowa kredytu indeksowanego stanowi dla nich korzystną ofertę, zaś frank szwajcarski jest bezpieczną walutą obarczoną niewielkim ryzykiem kursowym.

W świetle postanowień umowy Bank przekazał do dyspozycji powódki nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. Wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)Wskazał na przyczyny zainteresowania klientów kredytami we frankach szwajcarskich. (...)W istocie strony zawarły umowę, mocą której Bank zobowiązał się przekazać do dyspozycji powódki nieokreśloną sumę złotych polskich stanowiącą równowartość określonej w umowie sumy franków szwajcarskich.

Symulacja obrazowała korzyści wynikające z zaciągnięcia kredytu w walucie franka szwajcarskiego, którego oprocentowanie było niższe (3,8%) w stosunku do kredytu w walucie złotego (5,5%). (...)Koniecznym warunkiem udzielenia kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego było podpisanie przez powodów pisemnych oświadczeń dotyczących poinformowania ich o ryzyku kursowym oraz zmiennej stopie procentowej. (...)W myśl postanowień umowy kredyt był denominowany (waloryzowany), co oznaczało, że kwota kredytu w CHF lub transzy kredytu miała zostać określona według kursu kupna i sprzedaży dla franka szwajcarskiego, zgodnie z tabelą kursów obowiązującą w banku. (...)Pomimo zatem teoretycznej możliwości spłaty udzielonego kredytu w CHF po uzyskaniu zgody Banku, charakter zawartej między stronami umowy, która od początku dotyczyła kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, pozostał niezmieniony.

Pozwany wskazał, że przedmiotowy kredyt jest kredytem walutowym, udzielonym we frankach szwajcarskich, którego wypłata jak i spłata mogły być dokonane bezpośrednio w walucie kredytu, bez dokonywania przeliczeń. (...)Po pierwsze, zgodnie z treścią umowy, wysokość kredytu została wyrażona we franku szwajcarskim 405.303,00 CHF, którą to kwotę strona powodowa zobowiązała się do wykorzystania i zwrotu wraz z odsetkami zgodnie z warunkami umowy. (...)(...)faktycznie umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik waloryzacji wypłaconej kwoty kredytu i poszczególnych rat podlegających spłacie.

Powódka przeczytała umowę przed jej podpisaniem i zaakceptowała jej warunki, miała już doświadczenie z kredytem denominowanym w CHF. Zdawała sobie sprawę z tego, że kurs franka szwajcarskiego będzie ustalany w rozliczeniach stron(...)(...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez strony jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie obcej i denominowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Gdy oceni się depozycje powódki, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że A. L. w istocie nie ma zastrzeżeń do samej tabeli kursowej i kursu przyjmowanego na przestrzeni lat przez bank, a problem ze spłatą kredytu wynika jedynie z niespodziewanego, zresztą dla nikogo, wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Powodowie pozostawali w przekonaniu o stabilności waluty CHF i nie analizowali historycznego kursu franka szwajcarskiego. (...)Umowa nie zawiera także uprawnienia kredytobiorców do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego i odwrotnie na poziomie 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 10:1, 100:1 lub dowolnie innym. (...)Przeciwnie, w powszechnym przekonaniu tak zwane umowy frankowe (indeksowane /waloryzowane kursem zwłaszcza franka szwajcarskiego lub denominowane do franka szwajcarskiego) były powszechnie oferowane i oceniane jako „tańsze i bezpieczniejsze”.