Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W dniu zawarcia umowy powód znał kwotę kredytu denominowanego w CHF, która wynosiła 181.975,74 CHF. Bank umożliwił powodowi wybór waluty, w jakie będzie chciał spłacać kredyt – w złotych polskich lub we frankach szwajcarskich. (...)Powodowi przedstawiono kredyt powiązany z kursem franka szwajcarskiego jako tańszy niż kredyt złotowy oraz bezpieczny ze względu na stabilność waluty frank szwajcarski. (...)Mimo odwołania się w umowie do waluty frank szwajcarski umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie, a kredyt był wypłacony i spłacany w złotych polskich. (...)W ocenie Sądu, strony nie zawarłyby przedmiotowej umowy kredytu bez powyższych postanowień przewidujących przeliczanie świadczeń stron w odniesieniu do kursu franka szwajcarskiego.

Należy ponadto wskazać, iż powodowie, decydując się na kredyt walutowy denominowany do CHF, korzystali z oprocentowania stanowiącego stawkę LIBOR 3M- w umowie wyraźnie wskazano przy tym, że jest on powiązany z walutą frank szwajcarski (§ 1 pkt 7). (...)Możliwość posiadania rachunku do spłaty w walucie frank szwajcarski potwierdza również pośrednio dyspozycja §22 ust. 2 umowy kredytu. (...)(...)w walutę obcą i wpłacać franki na rachunek walutowy, a tym samym zagwarantować sobie stałą wiedzę na temat wysokości kursu waluty, który ma zastosowanie do nabycia przez nich franka szwajcarskiego na cele spłaty kredytu. (...)W takiej sytuacji powodowie od początku kredyt musieliby bowiem spłacać w walucie w jakiej wyrażone były raty to jest we franku szwajcarskim.

W żadnej zaś mierze umowa kredytu nie jest kredytem złotowym, niezależnym od kursu CHF i niezawierającym klauzuli waloryzacyjnej, a jednocześnie oprocentowanym na podstawie franka szwajcarskiego. (...)Na przytoczenie w tym miejscu zasługuje wyrok TSUE z 2017 r. wprost odnoszący się do kredytu denominowanego wydanego w sprawie A. i in. (wyrok z dnia 20.09.2017 r. (...)(...)(...)Nie bez znaczenia pozostaje tu także stanowisko pozwanego Banku, który w odpowiedzi na pozew podał, że w żadnej mierze umowa kredytu nie jest kredytem złotowym, niezależnym od kursu CHF i niezawierającym klauzuli waloryzacyjnej, a jednocześnie oprocentowanym na podstawie franka szwajcarskiego .

Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że środki we franku szwajcarskim nigdy nie zostały zaksięgowane na koncie powodów, zaś podany do obsługi umowy rachunek bankowy był rachunkiem złotówkowym. (...)Kredyt we franku szwajcarskim był dużo tańszy – miesięczna rata była o około tysiąc złotych niższa. Powoda poinformowano, że kredyt jest oparty o franka szwajcarskiego, jednak będzie wypłacony w złotówkach. (...)(...)wartości pozostawać miał kurs waluty szwajcarskiej do waluty polskiej. 7 W niniejszej sprawie strony zawarły umowę kredytu denominowanego.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 20 listopada 2017 r. zawarła z Bankiem umowę o kredyt hipoteczny indeksowany do franka szwajcarskiego w kwocie 700.000 zł. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu. (...)Bank udostępnił powódce faktycznie złote polskie, gdyż umowa nie przewidywała wypłaty kredytu we frankach szwajcarskich, lecz w złotych. (...)W świetle powyższego Sąd uznał powyższe klauzule umowne przewidujące mechanizm indeksacji do franka szwajcarskiego zobowiązań stron umów kredytu za niedozwolone postanowienia umowne.

W 2009 r. bank poinformował kredytobiorców o możliwości zmiany rachunku do spłaty na rachunek walutowy, a(...)których zmieniony został sposób spłaty kredytów – przez spłatę w walucie kredytu z rachunku bankowego w CHF i od tego czasu powód spłacał swe zobowiązania we franku szwajcarskim. (...)Swe uzasadnienie w zakresie żądania zapłaty opierała na zestawieniu wielkości środków pobranych i pozostałych do zapłaty w dniu wypowiedzenia umów kredytowych, z ich przeliczeniem według kursu franka szwajcarskiego z tabeli kursów pozwanego z dnia zawarcia umowy. (...)Nie stały się przedmiotem zarzutów te ustalenia sądu, które prowadziły do przyjęcia, że kwota spornych kredytów została wyrażona we frankach szwajcarskich i ta waluta określała wartość zobowiązania pieniężnego. (...)(...)prawnego W niniejszej sprawie kwota kredytu została w umowie stron wyrażona we frankach szwajcarskich, pozwany zobowiązał się do udostępnienia powodowi określonych kwot w tej walucie, pozwany zaś zobowiązał się do ich zwrotu w określonych załącznikami terminach wraz z oprocentowaniem.

(...)umownych, regulujących zasady indeksacji kwot kredytu do franka szwajcarskiego jako sprzecznych z dobrymi obyczajami i rażąco naruszających interes konsumenta. (...)W pierwszym z ww. przypadków znalazł się zapis przewidujący zastosowanie „ kursu nie niższego niż kurs kupna zgodnie z Tabelą obowiązującą w momencie wypłaty środków z kredytu ” do przeliczenia wypłaconych środków na franki szwajcarskie. (...)O niedozwolonym charakterze tych postanowień decyduje okoliczność, że nie zawierają one jednoznacznych i weryfikowanych zasad określenia kursu kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Sąd podkreślił też, że w rejestrze klauzul niedozwolonych znalazło się postanowienie przewidujące uprawnienie dla banku do określenia wysokości kursu sprzedaży franka szwajcarskiego w sposób zupełnie dowolny.

Zaprzeczył, aby istniały podstawy do uznania niektórych postanowień umowy, w tym dotyczących indeksacji do franka szwajcarskiego, za abuzywne. (...)Pozwany wskazał, że to powódka wybrała taki rodzaj kredytu, wskazując jako walutę kredytu franka szwajcarskiego, korzystając z niskiego oprocentowania. (...)W dacie ubiegania się o kredyt powódka nie posiadała zdolności kredytowej w złotych polskich, dlatego pozwany zaproponował kredyt we frankach szwajcarskich (przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 09 maja 2019 r. k.494-495). (...)Zdaniem Sądu wpływ wahań kursu franka szwajcarskiego na wysokość salda została omówiona w pismach procesowych obu stron, a mechanizm ten nie wymaga wiedzy specjalistycznej.