Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Ponieważ Straż Miejska dysponowała wizerunkiem kierowcy, którym bez wątpienia był mężczyzna, odpowiedziała negatywnie.

Wskazać należy, że jakość zdjęcia w oparciu, o które Sądu znał, że „osoba widniejąca na zdjęciu z fotoradaru jest bardzo podobna do wizerunku obwinionego, nadesłanego przez UM w G. ”, jest tak złej, jakości, że Sąd odwoławczy nie jest w stanie tego ustalenia zweryfikować.

Obwiniony był karany za wykroczenia w ruchu drogowym Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie: raportu z fotoradaru (k. 6-7), wizerunku obwinionego (k. 14), informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (k. 50). (...)Otóż porównanie wizerunku obwinionego na k. 14 akt, jaki został udostępniony przez Urząd Miasta w C. z wniosku obwinionego o wydanie dowodu osobistego oraz wizerunku kierującego samochodem na k. 6(...)(...)Następnie, gdy oskarżyciel publiczny sam logicznie ustalił, iż kierującym pojazdem może być jej syn (k. 9-11) i potwierdził te przypuszczenia na podstawie uzyskanego wizerunku obwinionego (k. 13-14), obwiniony również(...)

Przed przyjazdem Policji D. B. oddalił się pieszo w kierunku ulicy (...) . zeznania świadka M. M. , 62v – 63 zeznania świadka R. M. , 63 v – 64 protokołu okazania wizerunku 13 – 14, 20 –(...)(...)(...)z pozostałymi dowodami protokołu okazania wizerunku brak zastrzeżeń co do wiarygodności(...)(...)W ocenie sądu mając na uwadze sposób działanie tego portalu, m.in. wyświetlanie na profilach określonych osób wizerunków innych osób stanowiących grono ich znajomych, pokrzywdzony nie znając imienia i nazwiska D. B. , miał realną możliwość odnalezienia jego wizerunku.

(...)i dane pomiaru k. 40-42, wizerunek obwinionego k. 39 płyta k. 37, opinia k. 123-128) Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego czynu i wyjaśnił, że na podstawie zdjęcia nie był w stanie potwierdzić czy to on prowadził pojazd, czy członek jego rodziny.

Wizerunek L. W. nieznanego autora, który ukazał się w latach 80. oraz był wielokrotnie powielany, wykorzystany w zmodyfikowanej formie w pracy powódki, został przez nią zaczerpnięty z tekturowego znaczka. (...)Zastosował koncepcję artystki polegającą na popkulturowym zestawieniu wybranego przez powódkę wizerunku L. W. , dokonał przetworzenia kolorystycznego pracy stosując cechy kolorystyczne i kompozycyjne identyczne jak przyjęte w dziele powódki. (...)Zestawienie multiplikacji stosowanej przez W. oraz wizerunku L. W. w jedną całość było wynikiem twórczej inwencji powódki oraz koncepcji wyrazistego, celnego przekazu. (...)Podobizna L. W. wykorzystana przez powódkę, przetworzona graficznie, od lat funkcjonuje powszechnie w Polsce jako znak przywódcy Solidarności na podobnych zasadach jak inne wizerunki znanych osób, np.

Również wymowa wszystkich spornych publikacji była dla powódki jednoznacznie przychylna, zaś zawarte w publikacjach wizerunki powódki wykonano w miejscach publicznych, w sytuacjach neutralnych / k. 359-372, 428-429 /. (...)Gdy chodzi wreszcie o naruszenie prawa do wizerunku, przepis art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, po. 83 z późn. zm.) nie wymaga zezwolenia na rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej, gdy wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych. (...)Powyższe w sposób jednoznaczny potwierdza, że poprzez liczne publikacje doszło do naruszenia w sposób bezprawny dóbr osobistych powódki, to jest prawa do prywatności i spokoju, poszanowania życia rodzinnego oraz prawa do wizerunku.

Sąd pierwszej instancji za trafny uznał pogląd pozwanego, że w sprawie nie doszło do naruszenia prawa do wizerunku powoda. Po pierwsze, pozostając na gruncie prawa autorskiego, Sąd Okręgowy odnotował, iż na podstawie art. 81 ustawy o prawie autorskim wizerunek podlega ochronie w kontekście monopolu eksploatacyjnego samego wizerunku, czyli wyłączne prawo jego posiadacza do publicznego używania. (...)Naruszenie wizerunku rozumianego jako dobro osobiste następuje wówczas poprzez opublikowanie podobizny jednostki w kontekście stanowiącym o naruszeniu jej dobrego imienia lub prywatności. (...)Zarzut naruszenia prawa do wizerunku uznano zatem za bezzasadny.