Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W odniesieniu do kredytu w (...) musi to oznaczać wzięcie pod uwagę zjawiska ryzyka kursowego. (...)Abstrahując od wysokości różnicy kursowej powodowie nabywając walutę szwajcarską musieli zapłacić cenę sprzedaży np. w kantorze internetowym. (...)Jeżeli jednak zobowiązanie wobec banku wyrażone jest w walucie polskiej, powstaje pytanie, po jakim kursie należałoby zaliczać wpłacone franki na poczet zobowiązania wobec banku. (...)(...)treścią którego nie kwestionował co do wysokości roszczenia o zapłatę, tym(...)756,60 zł oraz 17 918 franków szwajcarskich – została przez pozwanego przyznana, a zatem nie wymagała dalszego dowodu ( art. 229 k. p. c. ).

Stanowiła ona bowiem kredyt walutowy (denominowany do kursu (...) ), który był dopuszczalny w świetle prawa. (...)Wobec tego strony umówiły się na zawarcie umowy kredytu złotowego, w których frank szwajcarski stanowił miernik wartości i służył do określenia wysokości kwot, do których wypłaty bądź spłaty były zobowiązane strony umowy. (...)Czytamy tam bowiem: „Należy zauważyć, że kredyt w walucie polskiej „denominowany lub indeksowany” w innej walucie niż polska jest kredytem w złotych. (...)Formuła umowy kredytu bankowego denominowanego jest dopuszczalna i mieści się w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego, stanowiąc jej możliwy wariant.

(...)najlepszej oferty i decyzja co do wyboru danego produktu należała wyłącznie do klienta, klienci zostali poinformowani o ryzykach jakie wiążą się z tego typu kredytami, nie byli zapewniania o stabilności waluty CHF ani namawiani do wyboru kredytu denominowanego. Kredytobiorcom wyjaśniono mechanizm kredytu denominowanego do waluty obcej oraz przedstawiono symulację. (...)Bank zaoferował kredyt w CHF z uwagi na brak zdolności kredytowej w CHF. Nie pouczono powódek jak miał być ustalany kurs franka szwajcarskiego w okresie kredytowania. Zapewniano, że frank szwajcarski jest walutą stabilną.

Pierwszy kredyt był w (...) indeksowany do CHF i zawarł go w 2005 roku. (...)W umowie nie ma jednocześnie żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego ( umowa kredytu k. 36-40 ). (...)Wskazać też należy, że w przypadku zawarcia umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska,(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu, powinna ściśle określać umowa kredytu. (...)Pierwszy kredyt był w (...) indeksowany do CHF i powód zawarł go w 2005 r.

W umowie zawarto postanowienia odnoszące się do waloryzacji wysokości zaciągniętego kredytu oraz wysokości rat spłaty do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)(...)2007 r. wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego (...) hipoteczny w wysokości(...)– 5.600 zł. w walucie frank szwajcarski na okres 360 miesięcy spłacanych w malejących ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych do 15-tego każdego miesiąca, z przeznaczeniem na zakup lokalu mieszkalnego. (...)W dniu 22 października 2007 r. powódka złożyła oświadczenie, że w pierwszej kolejności przedstawiono jej ofertę kredytu w złotym polskim, że dokonała wyboru oferty kredytu hipotecznej denominowanej w walucie obcej mając pełną(...)(...)Załącznikiem do umowy był Harmonogram spłaty kredytu sporządzony w (...) .

Jako walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego – (...) . (...)Nie sposób zatem podzielić twierdzeń pozwanego, którego argumentacja sprowadza się de facto do stwierdzenia, że skoro powodowie wnioskowali o udzielenie kredytu waloryzowanego we frankach szwajcarskich i zdecydowali się na podpisanie(...)(...)Powodowie nie otrzymali jakiejkolwiek informacji co do przyjętego przez bank sposobu przeliczenia kredytu udzielonego w złotych na frank szwajcarski. (...)Przy tak ukształtowanym kontrakcie kredytowym ryzyko zmiany kursu franka szwajcarskiego obciąża w całości konsumenta.

Taki też charakter kredytu wynika wprost z treści umowy stron (wbrew używanej zamiennie nazwie „kredyt denominowany (waloryzowany) w walucie obcej”). (...)Ustawą z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe wprowadzono art. 69 ust. 2 pkt 4a wprost przewidujący umowy o kredyty walutowe denominowane i indeksowane do waluty innej niż waluta polska. (...)Sąd Najwyższy również uznał za dopuszczalne zawieranie umów kredytu indeksowanego i denominowanego, nie widząc podstaw do uznania, iż konstrukcja ta narusza obowiązujące przepisy prawa, czy zasadę walutowości. (m.in. wyroki z 25 marca 2011 r. sygn. (...)Gdyby kurs franka szwajcarskiego spadł, a nie wzrósł w stosunku do złotówki, to powódka prawdopodobnie nie twierdziłaby o nieważności umowy, czy istnieniu w niej klauzul abuzywnych.

Umowa miała charakter kredytu indeksowanego walutą franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Umowa miała charakter kredytu indeksowanego walutą franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)(...)i negocjacyjną, aby doprowadzić konsumentów do zawarcia umowy, która dawała bankowi duże szanse na uzyskanie dodatkowych zysków przez zapewnienie sobie, oprócz oprocentowania kredytu, także korzyści wynikających z nieuchronnego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego. (...)W orzecznictwie utrwalony jest też pogląd, że umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, w tym franka szwajcarskiego, nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust.(...)