Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uzyskała nadto informację, że nie ma możliwości spłaty kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim. A. K. przestawiono jednocześnie archiwalny kurs franka szwajcarskiego. (...)Były to postanowienia, dotyczące indeksowania udzielonego powódce kredytu w złotych do obcej waluty, franka szwajcarskiego w połączeniu z obowiązkiem spłaty kredytu według kursu kupna franka szwajcarskiego z dnia spłaty. (...)Są to postanowienie dotyczące indeksacji kredytu do waluty franka szwajcarskiego.

Zapewniano powodów, że kredyt waloryzowany kursem CHF jest bezpiecznym kredytem, zaś waluta franka szwajcarskiego jest bardzo stabilną walutą, a powodowie nie mają się czego obawiać. (...)Nie udzielono informacji o możliwym wzroście kursu franka szwajcarskiego i wynikającym z tego wzroście salda zadłużenia. (...)W okresie spłaty zobowiązania z tytułu umowy kredytu przez kredytobiorców, cena waluty franka szwajcarskiego sukcesywnie wzrastała. (...)Wspomniany wzrost ceny franka szwajcarskiego miał relatywne przełożenie na wysokość spłacanych rat.

Uzasadniając swoje stanowisko powodowie wskazali, że w dniu 21.12.2007 r. jako konsumenci zawarli z pozwanym umowę kredytu denominowanego nr 203- (...) w kształcie zaproponowanym przez pozwanego. (...)Na dzień zawarcia umowy powodom nie była znana wysokość kredytu wyrażonego w walucie kredytu denominowanego, którą mieli spłacać, ani kursu według którego miało dojść do przeliczeń walutowych. (...)Oznaczałoby to, że walutą zobowiązania kredytowego był frank szwajcarski ( (...) ), jednak walutą jego wykonania – zgodnie z treścią umowy – miała być waluta polska (PLN). (...)(...)że Bank zobowiązuje się postawić do dyspozycji kredytobiorcy równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich w złotych polskich, lecz nie wiadomo, jak ma być ustalona ta równowartość (według jakiego miernika).

W świetle twierdzeń pozwu należy również podkreślić, że odniesienie do franków szwajcarskich nie nadaje kredytowi charakteru walutowego, w którym zakładane byłyby faktyczne przepływy środków pieniężnych w tej walucie. (...)Rozróżnienie kredytu denominowanego i indeksowanego prowadzi więc do wniosku, że w przypadku tego drugiego, klauzule waloryzacyjne nie są elementem świadczenia głównego. (...)Pozwany nie zdołał wykazać, aby powodowie mieli wpływ na treść zakwestionowanych postanowień umowy, w szczególności zaś tych, które regulowały kwestię przeliczania samego kredytu, jak i wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli banku. (...)Sama możliwość spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, od pewnego momentu wykonywania umowy(...)dalsze ustalenia stron odnoszące się do tego mechanizmu nie mogły odnieść skutku prawnego.

Niewątpliwie kredyt indeksowany do waluty obcej nie jest kredytem zlotowym. (...)Jak wynika z treści zawartej pomiędzy stronami umowy, stosownie do jej postanowień, strony umówiły się, że kwota kapitału kredytu w wysokości 209.000,00 zł początkowo(...)drodze indeksacji przeliczona na walutę franka szwajcarskiego i oprocentowana w sposób właściwy dla tej waluty. (...)W konsekwencji jest niewątpliwe, że w rozpatrywanej sprawie pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania - na gruncie zawartej umowy - wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka. (...)(...)z nagłym wzrostem kursu waluty szwajcarskiej w stosunku do waluty polskiej i trudności, jakie niektórzy kredytobiorcy zaczęli mieć w spłacie kredytów indeksowanych lub denominowanych do tej waluty, jak również efektem zastrzeżeń co do swobody ustalania kursów wymiany przez(...)

Umowa przewiduje indeksowanie kredytu do waluty obcej - franka szwajcarskiego (CHF). (...)Treść umowy nie określa zasad ustalania kursu kupna CHF w Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w B. w dniu uruchomienia kredytu, stanowiącego zgodnie z § 2 ust. 2 umowy podstawę ustalenia kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich stanowiącej równowartość kwot wypłaconych w(...)(...)(...)(...)Jak wynika z zeznań powoda, który jest programistą komputerowym, w chwili zawierania umowy nie miał świadomości, że kurs franka szwajcarskiego może wzrosnąć np. o 100%.

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną(...)odmienny był cel ich wprowadzenia do umowy (stronom nie chodziło o(...)temu służyło zastrzeżenie oprocentowania adekwatnego do waluty, w której określono wysokość(...)(...)W przypadku umów kredytu denominowanego czy indeksowanego miała miejsce właśnie modyfikacja istniejącej umowy nazwanej – umowy kredytu, która doprowadziła do wykształcenia się w obrocie pewnego rodzaju tych umów, cechujących się określonymi zasadami ustalania świadczeń stron. (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu(...)jedną z podstawowych cech umowy kredytu jest jego odpłatność.

Teza orzeczenia: zawarte w umowie postanowienia waloryzacyjne ( denominacyjne) są postanowieniami niedozwolonymi w rozumieniu art 385 1 k.c. w zw. z art. 6 ustawy 1i 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993r., w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

Zdaniem powodów umowa nie była umową o kredyt walutowy, jak twierdzi Bank, lecz była umową złotową denominowaną do waluty obcej. (...)Zaproponowała zmianę tych dwóch kredytów złotowych na kredyt denominowany do (...) . (...)Ustawodawca zalegalizował kredyt denominowany. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany jako bezpieczny,(...)