Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. (...)wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną(...)odmienny był cel ich wprowadzenia do umowy (stronom nie chodziło o(...)temu służyło zastrzeżenie oprocentowania adekwatnego do waluty, w której określono wysokość(...)(...)W przypadku umów kredytu denominowanego czy indeksowanego miała miejsce właśnie modyfikacja istniejącej umowy nazwanej – umowy kredytu, która doprowadziła do wykształcenia się w obrocie pewnego rodzaju tych umów, cechujących się określonymi zasadami ustalania świadczeń stron. (...)Właściwy wniosek z faktu związania stopy LIBOR z frankiem szwajcarskim jest taki, że po wyeliminowaniu(...)jedną z podstawowych cech umowy kredytu jest jego odpłatność.

Teza orzeczenia: zawarte w umowie postanowienia waloryzacyjne ( denominacyjne) są postanowieniami niedozwolonymi w rozumieniu art 385 1 k.c. w zw. z art. 6 ustawy 1i 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993r., w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

Zdaniem powodów umowa nie była umową o kredyt walutowy, jak twierdzi Bank, lecz była umową złotową denominowaną do waluty obcej. (...)Zaproponowała zmianę tych dwóch kredytów złotowych na kredyt denominowany do (...) . (...)Ustawodawca zalegalizował kredyt denominowany. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany jako bezpieczny,(...)

Kredyt oprocentowano według zmiennej stopy stanowiącej sumę stawki referencyjnej LIBOR dla franka szwajcarskiego i stałej marży banku w wysokości 1,32% w całym okresie kredytowania. (...)R. K. i E. K. skierowali do (...) S.A. reklamację, w której wezwali do wydania zaświadczenia dotyczącego ww. kredytu. (...)Do przedmiotowej umowy strony wprowadziły modyfikację(...)k.c.), ustalając, że w przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej, bank dokona(...)wyrażonej w walucie, w której kredyt jest denominowany, według kursu kupna tej waluty(...)(...)W ocenie Sądu abuzywne w rozumieniu art. 385 1 § 1 k.c. są te postanowienia umowne, które prowadziły przy wypłacie kwoty kredytu denominowanego w walucie obcej do przeliczenia na złote kwoty wyrażonej(...)

W myśl § 2 ust. 2 kredyt był indeksowany do franka szwajcarskiego (CHF) po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF według tabeli kursów walut obcych obowiązującej w Banku (...) w dniu uruchamiania kredytu lub transzy. (...)W okresie przed, a także po zawarciu Umowy, dochodziło do znaczących zmian kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego polskiego. (...)Przedmiotem postępowania jest umowa kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego, która jednak pozostaje umową kredytu złotowego i nie ma charakteru walutowego. (...)Trafne jest również stanowisko Sądu I instancji, zgodnie z którym Umowa Kredytu stanowi umowę kredytu złotowego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego.

W świetle twierdzeń pozwu należy również podkreślić, że odniesienie do franków szwajcarskich nie nadaje kredytowi charakteru walutowego, w którym zakładane byłyby faktyczne przepływy środków pieniężnych w tej walucie. (...)Rozróżnienie kredytu denominowanego i indeksowanego prowadzi do wniosku, że w przypadku tego drugiego, klauzule waloryzacyjne nie są elementem świadczenia głównego. (...)(...)tych regulujących kwestię przeliczania samego kredytu, jak i wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli kursów banku,. (...)Sama możliwość spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, od pewnego momentu wykonywania umowy(...)dalsze ustalenia stron odnoszące się do tego mechanizmu nie mogły odnieść skutku prawnego.

Uzasadniając swoje stanowisko powodowie wskazali, że w dniu 21.12.2007 r. jako konsumenci zawarli z pozwanym umowę kredytu denominowanego nr 203- (...) w kształcie zaproponowanym przez pozwanego. (...)Na dzień zawarcia umowy powodom nie była znana wysokość kredytu wyrażonego w walucie kredytu denominowanego, którą mieli spłacać, ani kursu według którego miało dojść do przeliczeń walutowych. (...)Oznaczałoby to, że walutą zobowiązania kredytowego był frank szwajcarski ( (...) ), jednak walutą jego wykonania – zgodnie z treścią umowy – miała być waluta polska (PLN). (...)(...)że Bank zobowiązuje się postawić do dyspozycji kredytobiorcy równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich w złotych polskich, lecz nie wiadomo, jak ma być ustalona ta równowartość (według jakiego miernika).

M. K. , która obsługiwała powódkę stwierdziła brak zdolności kredytowej powódki i wskazała jej kredyt indeksowany kursem franka, jako bardziej opłacalny wobec niższego oprocentowania oraz bezpieczny. (...)Sąd pierwszej instancji ustalił, że powódka przez cały okres spłacała kredyt w ten sposób, że wpłacała złotówki na rachunek pozwanego i nie występowała do banku w trakcie trwania umowy o umożliwienie dokonywania spłat we frankach szwajcarskich. (...)Zatem w dacie jej zawierania musi dojść do ustalenia wysokość kredytu, a tym samym wysokości zobowiązania(...)indeksacji walutą obcą, także kursem franka szwajcarskiego. (...)(...)postanowienia waloryzacyjne oparte o kurs franka szwajcarskiego, przeczą tezom, że powódka miała możliwość indywidualnego negocjowania warunków umowy, zawarcia umowy bez spornych postanowień waloryzacyjnych.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności i skuteczności umowy kredytu bankowego.

W tym samym okresie, przy założeniu, że wypłata kredytu i spłata następowały w złotych polskich bez indeksowania do franka szwajcarskiego, przy niezmienionych warunkach umowy (w tym dotyczących oprocentowania), suma zobowiązań powodów wynosiłaby 169.236,40 zł. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć. (...)Komisja Europejska wydała Rozporządzenie Wykonawcze (UE) (...) w sprawie wyznaczenia ustawowego zamiennika dla niektórych terminów zapadalności stopy LIBOR dla franka szwajcarskiego ( (...) ).