Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pozwany zakwestionował ostatecznie żądanie zasądzenia odsetek od dnia poprzedzającego dzień wyrokowania. (odpowiedź na pozew – k. 52-62) Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 5 sierpnia 2011r., na skrzyżowaniu ulic (...) i Lotnicza w O. , kierująca samochodem(...)(...)(...)także w przypadku dokonania wyboru prawa obcego.

(...)2016r. powód został przetransportowany przez Lotnicze Pogotowie (...) do (...) Szpitala (...) w W. . (...)Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż okoliczności, że opiekę nad powodem sprawowali jego domownicy nie pozbawia go prawa żądania z tego tytułu renty uzupełniającej ani odszkodowania (por. wyrok SN z dnia 4 marca 1969, I PR 28/69).

Po jakimś czasie przyjechała karetka – ratownicy ocenili stan rannego P. K. (1) jako ciężki i wezwali Lotnicze Pogotowie (...) . (...)(...)koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, a zatem decydujące znaczenie, jeśli chodzi o obowiązek zwrotu kosztów procesu, ma wynik sprawy.

OC spedytora, OC przewoźnika samochodowego, OC przewoźnika morskiego, OC przewoźnika lotniczego (dowód: zeznania pozwanego k. 154 czas 01:03:38, 01:06:55-01:07:03). (...)W pozostałym zakresie kwestię zawieszenia biegu terminu przedawnienia normują przepisy prawa obowiązującego sąd rozpatrujący sprawę, czyli właściwego prawa wewnętrznego. (...)W sytuacji, gdy prawem wewnętrznym będzie prawo polskie, w praktyce zastosowanie znajdą przepisy art. 121 pkt 4 k.c. (w odniesieniu do zawieszenia biegu terminu przedawnienia) oraz art. 123-125 k.c. (w odniesieniu do przerwania biegu terminu przedawnienia). (...)Przepisy te (regulujące w prawie polskim zarówno reklamację, jak i wezwanie do zapłaty) na mocy odesłania wynikającego z art. 32 ust. 3 CMR znajdą również zastosowanie, gdy sąd rozpatrujący sprawę stosuje prawo polskie.

Oskarżeni mają prawo do milczenia ( art. 300 k.p.k. i art. 386 § 1 k.p.k. ) oraz nie muszą udowadniać czegokolwiek w toku postępowania ( art. 74 § 1 k.p.k. ) i dopóki nie zostanie im udowodnione sprawstwo i wina muszą być uważani za niewinnych ( art. 5 § 1 k.p.k. ). (...)Zdaniem Sądu Apelacyjnego nie było wystarczającym sprawdzenie czy odnotowano wyjazdy i wjazdy do Grecji w porach lotniczych. Jeśli zważyć na wypowiedzi M. B. (1) , to niezbędne było sprawdzenie czy także K. C. wjeżdżał lub wyjeżdżał do Grecji i to nie tylko w porach lotniczych, ale także portach morskich.

Z mocy samego prawa na przedmiotowej nieruchomości powstało dożywocie na rzecz B. K. i jej córki S. W. . Treść dożywocia stanowiło prawo zamieszkiwania w istniejącym domu, składającym się z pokoju wraz z kuchnią oraz połową zabudowań gospodarczych. (...)Zakupu biletów lotniczych dokonali z własnych środków. (...)Obowiązek płacenia czynszu spoczywał jednak na właścicielu lokalu, a nie osobie uprawnionej wedle prawa służebności.

Natomiast nie będzie można tej kary nałożyć wówczas, gdy naruszenie obowiązków wynikających z Prawa energetycznego nie było wynikiem zachowania tego podmiotu, lecz skutkiem niezależnych od niego okoliczności zewnętrznych. (...)Powód nie może przedkładać zapewnienia przedstawiciela Spółki (...) Obsługa i Sprzedaż ponad przepisy prawa, przewidujące możliwość wystąpienia konieczności ograniczenia poboru energii. (...)został wprost uregulowany w przepisach prawa, tj. w przywołanym wyżej § 12 rozporządzenia Rady Ministrów z 23 lipca 2007 r. (...)Powód powinien zatem w taki sposób prowadzić działalność gospodarczą, aby nie naruszać przepisów prawa.

W konkluzji odwołująca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do rekompensaty. (...)W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że wnioskodawczyni nie nabyła prawa do emerytury pomostowej, ani prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. W ustalonym stanie faktycznym wnioskodawczyni nabyła prawo do emerytury z wieku powszechnego od 1.07.2021 r. (...)W taki sposób została oceniona również praca kasjera lotniczego z wykorzystaniem monitora ekranowego (wyrok Sądu Najwyższego z 16 kwietnia 2013r., II UK 236/12, Legalis).