Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Odpowiedzialność za wykroczenie z art. 92a kw

Na podstawie wizerunku otrzymanego z (...) m.st. (...)Podkreślić również należy, iż wezwanie zostało skierowane do obwinionego w krótkim czasie od daty zdarzenia i w ocenie Sądu umożliwiało mu ustalenie, kto w tym dniu użytkował samochód, nawet pomimo braku przesłania zdjęcia z wizerunkiem kierującego. (...)Biegły w sposób szczegółowy opisał przebieg badań porównawczych wizerunku mężczyzny na zdjęciu z fotoradaru i wizerunku K. K. (2) z wniosku o wydanie dowodu osobistego.

Z protokołów tych wynika, iż na żadnym z nagrań nie ujawniono wizerunku oskarżonego G. K. . (...)W uzasadnieniu sąd meriti wyartykułował, iż zapisy z kamer nie ujawniają zarejestrowania wizerunku oskarżonego. Jakoś tych nagrań, dynamika zajść, liczba ich uczestników i zasięg kamer powodują, że wizerunki nie wszystkich osób znajdujących się w tym miejscu mogły zostać zarejestrowane lub zarejestrowane czytelnie. (...)Z uwagi na to, iż nagrania o które wnioskował obrońca nie ujawniały wizerunku oskarżonego, nie było potrzeby dokonywania oględzin owych zapisów na rozprawie, albowiem zmierzałoby to jedynie do przedłużenia postępowania i stanowiłoby w istocie czynność dowodowo zbędną.

Ponieważ Straż Miejska dysponowała wizerunkiem kierowcy, którym bez wątpienia był mężczyzna, odpowiedziała negatywnie.

Wskazać należy, że jakość zdjęcia w oparciu, o które Sądu znał, że „osoba widniejąca na zdjęciu z fotoradaru jest bardzo podobna do wizerunku obwinionego, nadesłanego przez UM w G. ”, jest tak złej, jakości, że Sąd odwoławczy nie jest w stanie tego ustalenia zweryfikować.

Obwiniony był karany za wykroczenia w ruchu drogowym Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie: raportu z fotoradaru (k. 6-7), wizerunku obwinionego (k. 14), informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (k. 50). (...)Otóż porównanie wizerunku obwinionego na k. 14 akt, jaki został udostępniony przez Urząd Miasta w C. z wniosku obwinionego o wydanie dowodu osobistego oraz wizerunku kierującego samochodem na k. 6(...)(...)Następnie, gdy oskarżyciel publiczny sam logicznie ustalił, iż kierującym pojazdem może być jej syn (k. 9-11) i potwierdził te przypuszczenia na podstawie uzyskanego wizerunku obwinionego (k. 13-14), obwiniony również(...)

Przed przyjazdem Policji D. B. oddalił się pieszo w kierunku ulicy (...) . zeznania świadka M. M. , 62v – 63 zeznania świadka R. M. , 63 v – 64 protokołu okazania wizerunku 13 – 14, 20 –(...)(...)(...)z pozostałymi dowodami protokołu okazania wizerunku brak zastrzeżeń co do wiarygodności(...)(...)W ocenie sądu mając na uwadze sposób działanie tego portalu, m.in. wyświetlanie na profilach określonych osób wizerunków innych osób stanowiących grono ich znajomych, pokrzywdzony nie znając imienia i nazwiska D. B. , miał realną możliwość odnalezienia jego wizerunku.

(...)i dane pomiaru k. 40-42, wizerunek obwinionego k. 39 płyta k. 37, opinia k. 123-128) Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego czynu i wyjaśnił, że na podstawie zdjęcia nie był w stanie potwierdzić czy to on prowadził pojazd, czy członek jego rodziny.

Sąd pierwszej instancji za trafny uznał pogląd pozwanego, że w sprawie nie doszło do naruszenia prawa do wizerunku powoda. Po pierwsze, pozostając na gruncie prawa autorskiego, Sąd Okręgowy odnotował, iż na podstawie art. 81 ustawy o prawie autorskim wizerunek podlega ochronie w kontekście monopolu eksploatacyjnego samego wizerunku, czyli wyłączne prawo jego posiadacza do publicznego używania. (...)Naruszenie wizerunku rozumianego jako dobro osobiste następuje wówczas poprzez opublikowanie podobizny jednostki w kontekście stanowiącym o naruszeniu jej dobrego imienia lub prywatności. (...)Zarzut naruszenia prawa do wizerunku uznano zatem za bezzasadny.