Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)określonych w umowie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy(...)(...)W tym kontekście Sąd podkreślił, że łącząca strony umowa była umową kredytu w PLN indeksowanego do waluty obcej, co oznacza, że kredytodawca udzielił kredytu w PLN, który następnie został przeliczony do waluty obcej, zaś jego wypłata i spłata następowała w PLN. Wskazując na treść art. 385 1 k.c. (...)Nie ulega natomiast wątpliwości, że sam zapis Regulaminu nie mógł stanowić samoistnej i wystarczającej podstawy do spłaty rat w walucie CHF.(...)każdej chwili mogli rozpocząć spłatę kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim (wymagało to aneksu do umowy). (...)(...)są nietransparentne i pozostawiają pole do arbitralnego działania instytucji finansowej.

Rację ma strona pozwana, że konstrukcja kredytu denominowanego co do zasady nie narusza art. 69 Prawa bankowego . (...)Powodowie na żadnym etapie wykonywania umowy nie dysponowali środkami we frankach szwajcarskich ani żadnej innej obcej walucie. (...)Rachunek ten jest prowadzony dla środków w złotym polskim, a nie w walucie obcej, w tym we franku szwajcarskim. (...)O ile środki z kredytu po spełnieniu warunków do postawienia do dyspozycji (jego „uruchomienia” a następnie wypłaty transzy) choćby przez chwilę miały postać sumy franków szwajcarskich, to znajdowały się poza dyspozycją powodów.

Jako walutę kredytu powodowie wskazali franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Powodowie wnosili o udzielenie im kredytu w kwocie 200.000 zł, ale określonego w walucie szwajcarskiej. (...)Oznaczałoby to, że walutą zobowiązania kredytowego był frank szwajcarski ( (...) ), jednak walutą jego wykonania – zgodnie z treścią umowy – miała być waluta polska (PLN). (...)(...)że Bank zobowiązuje się postawić do dyspozycji kredytobiorcom równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich w złotych polskich, lecz nie wiadomo, jak ma być ustalona ta równowartość (według jakiego miernika).

Powodowie nie mieli zdolności kredytowej w walucie PLN. W toku postępowania kredytowego powodów informowano o stabilności kursu waluty franka szwajcarskiego, a także przedstawiano kredyt w korzystnym świetle. (...)(...)zawartej pomiędzy stronami umowy, stosownie do jej postanowień, strony umówiły się, że kwota kredytu w wysokości wskazanej w umowie(...)w walucie polskiej, po uruchomieniu kredytu zostanie w drodze indeksacji przeliczona na walutę franka szwajcarskiego i oprocentowana w sposób właściwy(...)(...)Jak wynika bezspornych w sprawie okoliczności, powodowie wnieśli o udzielenie kredytu w PLN, ale określonego (indeksowanego) w walucie szwajcarskiej. (...)Jak wskazują zeznania powodów, nie wiedzieli oni i nie byli jakkolwiek informowani jak był konstruowany i ustalany tabelowy kurs bankowy CHF , nie przedstawiono im kursów historycznych CHF czy symulacji wartości franka szwajcarskiego na przestrzeni lat.

Znane są bowiem formalnie strony umowy, kwota i waluta kredytu (franki szwajcarskie), cel na jaki został(...)(...)Jacek Zandecki, Status prawny konsumenta jako strony umowy o kredyt indeksowany/denominowany do franka szwajcarskiego , Studia Prawa Publicznego 2018 – Nr 2). (...)Pogląd ten przystaje w pełni i odpowiednio do „denominacyjnych” mechanizmów przeliczenia CHF na PLN stosowanych w umowach kredytów denominowanych, w istocie bowiem odwołuje się do tych samych pojęć i prawnych mechanizmów ochrony praw konsumenta. (...)(...)bank. głównym elementem konstrukcyjnym umowy kredytu jest oznaczona w umowie kwota środków pieniężnych postawiona do dyspozycji na określony umownie cel,(...)w umowie jest jedynie kwota franków szwajcarskich jako równoważnik kwoty postawionej umownie do dyspozycji w złotych polskich.

Jako walutę kredytu powodowie wskazali franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Powodowie wnosili o udzielenie im kredytu w kwocie 430.000 zł, ale określonego w walucie szwajcarskiej. (...)Oznaczałoby to, że walutą zobowiązania kredytowego był frank szwajcarski ( (...) ), jednak walutą jego wykonania – zgodnie z treścią umowy – miała być waluta polska (PLN). (...)(...)że Bank zobowiązuje się postawić do dyspozycji kredytobiorcom równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich w złotych polskich, lecz nie wiadomo, jak ma być ustalona ta równowartość (według jakiego miernika).

Jako walutę kredytu wskazali: frank szwajcarski (CHF). (...)Pomimo innego stanowiska powodów, Sąd uznał, że łącząca strony umowa kredytu była tzw. kredytem denominowanym frankiem szwajcarskim. (...)Spłata kredytu następuje również w złotówkach w odniesieniu do wysokości rat określonych we frankach szwajcarskich, stosownie do kursu tej waluty z dnia zapłaty. (...)(...)powodów przeświadczenie o stabilności kursu franka szwajcarskiego, pomijając jednocześnie fakt zależności kursu CHF od wielu czynników ekonomicznych i pozaekonomicznych, które determinują w ujęciu wieloletnim stałą aprecjację franka szwajcarskiego.

W kontekście powyższego, waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)Powyższe daje podstawy do uznania, że waluta franka szwajcarskiego w tej konkretnej umowie miała charakter waloryzacyjny . (...)Ponadto na podstawie art. 350 § 1 k.p.c. w zw. z art. 350 § 3 k.p.c. wnieśli o sprostowanie punktu 2 sentencji zaskarżonego wyroku poprzez zastąpienie odniesienia do złotego w opisie słownym kwoty 91.226,93 CHF odniesieniem do franka szwajcarskiego. (...)W sytuacji zasądzenia wyrokiem kwoty w walucie polskiej oraz we frankach szwajcarskich, koniecznym było dokonania stosownego przeliczenia.