Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Nie jest nią wartość określona w umowie we franku szwajcarskim, gdyż zgodnie z umową powodowie nie mieli otrzymać (i nie otrzymali) do dyspozycji kwoty określonej w tej walucie. (...)(...)zaprzeczyła, by strony zawarły umowę kredytu w walucie polskiej oprocentowaną z(...)także, by umowa uprawniała bank do dowolnego kształtowania kursu franka szwajcarskiego przy przeliczaniu kwoty kredytu na złote przy uruchomieniu kredytu oraz złotych na franki szwajcarskie przy jego spłacie. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)

Mieli również wcześniej zawartą umowę kredytu powiązaną z walutą frank szwajcarski. (...)Walutę franka szwajcarskiego przedstawiono im jako stabilną. (...)Rachunek ten, co nie jest przedmiotem sporu, jest prowadzony dla środków w złotym polskim, a nie w walucie obcej, w tym we franku szwajcarskim (potwierdza to zlecenie wypłaty kredytu – k. 285-286). (...)O ile środki z kredytu po spełnieniu warunków do postawienia do dyspozycji (jego „uruchomienia”) choćby przez chwilę miały postać sumy franków szwajcarskich, a brak jest przesłanek do stwierdzenia że takiej postaci nie miały, to znajdowały się poza dyspozycją powodów.

Pracownik zapewnił, że kredyt we franku szwajcarskim będzie tańszy. (...)W niniejszej sprawie powód W. K. zrelacjonował przebieg zdarzeń związanych z zawarciem umowy kredytu w PLN, ale indeksowanego do CHF, przed jej zawarciem, a także wskazał, że wraz z żoną dokonują dalszych spłat z majątku wspólnego we frankach. (...)W związku z tym, że strony uzgodniły, że zawierają umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umowy kredytobiorcy przyjęli na siebie spłatę kwoty kredytu w CHF ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej. (...)Wskazać w tym miejscu należy, że w latach poprzedzających zawarcie umowy, a zwłaszcza w okresie po jej podpisaniu, relacje franka szwajcarskiego do złotego odrywały się od realnych zmian w polskiej gospodarce.

Pozwany podkreślił też, że spadek stopy procentowej LIBOR był odwrotnie proporcjonalny do wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodowie, jak już wyżej wskazano, zawarli umowę kredytu walutowego we franku szwajcarskim. (...)Z umowy wynika również, że zmienne oprocentowanie kredytu miało być obliczane na podstawie wskaźnika LIBOR właściwego dla franków szwajcarskich. (...)Uznając, że przedmiotem zobowiązania wynikającego z umowy jest suma pieniężna wyrażona we frankach szwajcarskich, brak jest podstaw do stwierdzenia, że doszło do naruszenia art. 353 ( 1) k.c.

Doradcy na podstawie procedur banku mieli obowiązek przedstawienia oferty kredytu hipotecznego w walucie polskiej, nawet jeśli klienci byli zainteresowani tylko kredytem we frankach szwajcarskich. (...)Doradcy mieli obowiązek przedstawienia symulacji kredytów w różnych walutach, złotówkach, dolarach, frankach szwajcarskich i euro. (...)Przedstawiony był także wykres przedstawiający zmiany kursu złotego w stosunku do franka szwajcarskiego, Euro oraz dolara w ostatnich 3 latach. (...)(...)wyłącznie bankowi jako stronie umowy kredytu uprawnienia do jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązania kredytobiorców (zarówno wysokości kredytu przeliczonego na franki szwajcarskie, jak i rat kredytu waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego).

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytowej.

Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji pozwanego nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową strona pozwana miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)o ile umowy indeksowane (waloryzowane) frankiem szwajcarskim nadają się niekiedy do utrzymania w mocy po eliminacji(...)złotowe – choć z kwotą kredytu wskazaną w walucie obcej, to(...)

Nie sposób jest nie uznać, że powód został wprowadzony w błąd co do stabilności waluty CHF przez pracownika Banku; w istocie bowiem w dacie zawarcia umowy kredytu przez powodów, frank szwajcarski był walutą stabilną. (...)Powodowie nie kwestionowali, że nie zostali poinformowani o ryzyku zmian kursowych, a jedynie, że zmiana kursu franka szwajcarskiego nastąpi w takiej skali, jaka w czarny czwartek nie była do przewidzenia, a to miało niewątpliwy wpływ na ich sytuację majątkową. (...)Z omawianych postanowień umownych wynika, że walutą kredytu był złoty PLN, a nie frank szwajcarski, a przeliczenie z franków na złote nie stanowiło jedynie operacji technicznej poprzedzającej wypłatę kredytu. (...)Tymczasem sami powodowie błędu upatrywali w okolicznościach, że frank szwajcarski był walutą stabilną, która miała ich zabezpieczyć przed ryzykiem kursowym, a nie je pomnażać.

Otóż celem wprowadzenia mechanizmu waloryzacji do umowy kredytu było odniesienie wartości świadczeń stron do miernika innego niż złoty polski, w tym wypadku do waluty zagranicznej – franka szwajcarskiego. Sama waloryzacja do franka szwajcarskiego, jako indywidualnie uzgodniona między stronami, nie może być kwestionowana. (...)Przede wszystkim sąd nie podziela poglądu, by bank – kredytodawca mógł dowolnie ustalać wysokość kursu kupna franka szwajcarskiego. Taka, powtarzana często teza, sugeruje, że bank mógł ustalić w swoich tabelach dowolną kwotę, stanowiącą kurs kupna (i analogicznie: sprzedaży) franka szwajcarskiego.