Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Podkreślił, że powód mógł jednak od samego początku spłacać kredyt bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)Otrzymał on zapewnienie, że kredyt denominowany kursem franka szwajcarskiego jest produktem bezpiecznym, a kurs waluty jest stabilny. (...)Z przesłuchania powoda wynika, iż nie miał on wpływu na treść umowy, nie przedstawiono symulacji mu rat kredytu, a także, że otrzymał on zapewnienie, że kredyt denominowany kursem franka szwajcarskiego jest produktem bezpiecznym, a kurs waluty jest stabilny. (...)O ile środki z kredytu po spełnieniu warunków do postawienia do dyspozycji (jego „uruchomienia”) choćby przez chwilę miały postać sumy franków szwajcarskich, a brak jest przesłanek do stwierdzenia że takiej postaci nie miały, to znajdowały się poza dyspozycją powoda.

Strona pozwana posiadała w swojej ofercie kredyty hipoteczne nominowane do walut obcych, w tym do franka szwajcarskiego (CHF). (...)(...)strony pozwanej o możliwości zaciągnięcia kredytu we frankach szwajcarskich oraz w złotych polskich, jednakże jako najkorzystniejszą ofertę pracownika banku przedstawiał kredyt we frankach szwajcarskich, reklamując go jako produkt w walucie zaufania międzynarodowego. Zapewniano wówczas powodów, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilny, pewny, godny zaufania, a kredyt nie jest obarczony ryzykiem walutowym. (...)Powodowie dokonując spłaty rat kredytu każdorazowo przed dokonaniem zapłaty sprawdzali kurs franka szwajcarskiego na stronie internetowej strony pozwanej.

W uzasadnieniu pozwu podano, iż w dniu 3 października 2007 roku powodowie zawarli z pozwanym umowę o kredyt hipoteczny, waloryzowany kursem franka szwajcarskiego. (...)W sprawie bezsporne jest, że strony zawarły umowę, na podstawie której powodom udzielono kredytu hipotecznego z klauzulą waloryzacji odwołującą się do waluty obcej, w tym przypadku franka szwajcarskiego. (...)(...)przeliczanie zobowiązania stron, wg kursu franka szwajcarskiego, ustalanego przez stronę pozwaną: kwota kredytu wyrażona w złotych polskich ma być przeliczona (określona) na podstawie kursu kupna franka szwajcarskiego, ustalonego przez Bank z daty uruchomienia kredytu (§ 1 ust. 3A). (...)Nie są bowiem abuzywne te postanowienia, które wskazują na mechanizm polegający na przeliczeniu kwoty kredytu w złotych na franki szwajcarskie, a potem poszczególnych rat wyrażonych we frankach na złote.

Pracownik banku przedstawił im ofertę zawarcia umowy kredytu złotówkowego jednak poinformował ich, że ze względu na ich niskie dochody lepszym będzie dla nich kredyt denominowany kursem franka szwajcarskiego, którego ofertę też im przedstawił. (...)Nie przedstawiono im symulacji jak zmieni się ich zobowiązanie, gdy kurs franka szwajcarskiego wzrośnie. (...)Strony umowy uzgodniły, że zawierają umowę kredytu denominowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Pozwany udzielił powodom kredytu denominowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego.

Kredyt udzielony powodom był kredytem złotowym (nie walutowym), był tylko indeksowany do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)W okresie najintensywniejszego udzielania kredytów we frankach szwajcarskich kurs franka podlegał wahaniom, ale wówczas Narodowy Bank Szwajcarii stabilizował kurs franka do euro w stosunku 1:2. (...)(...)(...)W tym dniu obowiązywał ogłoszony przez NBP średni kurs franka szwajcarskiego 4, (...) , co sprawia, że zasądzona na rzecz powodów część należności wyrażonej we frankach szwajcarskich wyniosła 124 661,35 zł.a łącznie z zasądzoną w walucie polskiej należność powodów wyniosła 194 069,54 zł.

Jako jego walutę określono we wniosku kredytowym frank szwajcarski – (...) . (...)Pracownik banku (...) informował pozwanych, że przeliczenie w umowie kwoty kredytu na franki szwajcarskie ma jedynie znaczenie przelicznika bankowego. (...)R. J. poinformował również pozwanych, że kurs franka, a przez to wysokość raty kredytu może się wahać o 10-20 groszy, nie tłumacząc w szczegółach kwestii związanych z ustalaniem kursu (...) przez bank i nie mówiąc o tym, że zmienić może się także saldo kredytu. (...)Jej istotą było bowiem udzielenie kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego.

Po wejściu w życie Rekomendacji istniała możliwość spłaty we frankach. (...)Powodowie uzyskali informację, ze jeśli nastąpi wzrost kursu franka, to będzie nieznaczny. Zawierając umowę, nie mieli wiedzy, że przy wypłacie kredytu stosowany jest kurs kupna, a przy spłatach rat, kurs sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Strona powodowa nie miała możliwości żądania wypłaty franków szwajcarskich w ilości wskazanej w §1 ust. 1 umowy o kredyt, ponieważ bank tych środków ani nie posiadał, ani nie pozyskał.

Teza orzeczenia: Wprowadzenie do umownego stosunku zobowiązaniowego elementu nadrzędności jednej ze stron, która na podstawie swojej decyzji ustala wysokość parametrów (kursów walut) służących do wyznaczenia wysokości świadczenia drugiej strony, bez odwołania do obiektywnych kryteriów jednoznacznie zakreślających granice przyznanych stronie uprawnień, stanowi (...)

Była również udzielana informacja, że saldo kredytu wyrażone zostanie we frankach. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej (indeksacyjnej)” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego przez powodów we frankach szwajcarskich.