Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)jak należy domniemać sprowadzają się do twierdzeń, że: • Bank zapewnił powoda, że frank szwajcarski jest walutą stabilną i zawarcie umowy kredytu denominowanego nie wiąże ze sobą istotnego(...)(...)Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowi wytycznie dopuszczalną rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania (świadczenia). (...)Pozwany przekazał powodom kwotę w złotych polskich, tj. złotych 427.606,75 PLN stanowiącą równowartość określonej ilości franków szwajcarskich, tj. 220.187,72 CHF. Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wypłaty kredytu. Powodowie mieli natomiast spłacać kredyt w złotówkach, według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego, obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty.

Cechą kredytów denominowanych (inaczej niż indeksowanych) jest ich wyrażenie w walucie, do której nastąpiła denominacja. (...)Powódka dokonała wyboru kredytu denominowanego do CHF spośród innych możliwości przedstawianych w ramach oferty pozwanego Banku. Wybór ten motywowany był korzystną wysokością raty i a także nieuzasadnionym przekonaniem, co do ograniczonej możliwości zmiany kursu franka. (...)Dokonując zatem oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Nigdy nie spłacali kredytu we frankach szwajcarskich. (dowód: zeznania powodów k. 276-277) Rozważania prawne: Fakty ustalono na podstawie spójnego, wiarygodnego materiału dowodowego: dokumentów złożonych przez obie strony (wzajemnie niekwestionowanych) i zeznań powodów. (...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frak szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Przy założeniu, że wypłata kredytu i spłata następowały w złotych polskich bez indeksowania do franka szwajcarskiego, przy niezmienionych warunkach umowy (w tym dotyczących oprocentowania), w okresie od 2.03.2011 r. do 3.12.2012 r. suma zobowiązań powodów(...)(...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć.

Podkreślił, że w ramach swobody umów strony mogą wprowadzać rozwiązania całkowicie nowe, dlatego samo ustalenie wysokości świadczenia pozwanych w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego mieściło się w granicach swobody umów wyrażonych w art.353 1 k.c. (...)Postanowienia umowy określały zatem, w jaki sposób wykorzystana w złotych kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy. (...)(...)§ 1 ust 1 umowy kredytu potwierdzało fakt zrozumienia i akceptacji(...)gdyż m. in. kwestia indeksowania kredytu kursem franka szwajcarskiego została indywidualnie uzgodniona z pozwanymi,(...)(...)Formalnie wiążące strony postanowienia umowy określały zatem, w jaki sposób wykorzystana w złotych kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Banki przekonują, że ryzyko obciążało obie strony, ponieważ frank szwajcarski mógł w kursie do złotego zarówno zmaleć, jak i wzrosnąć.

Nie informowano do jakich wartości kurs franka szwajcarskiego może wzrosnąć. (...)Saldo kredytu wyrażone jest bowiem we frankach , co oznacza ,że jest ono zmienne - w przeliczeniu na złotówki bowiem zależy zawsze od aktualnego kursu franka. (...)Co bowiem będzie jak kurs franka wzrośnie do wysokości np. 6 zł lub wyżej . (...)W niniejszej sprawie strona pozwana nie wykazała by doszło w przypadku powodów do indywidualnego wynegocjowania kursu franka szwajcarskiego po którym Bank zobowiązany był do dokonania wypłaty.

Zgodnie z postanowieniami zawartej przez strony umowy pozwany bank udzielił powodom kredytu hipotecznego wyrażonego w walucie obcej franka szwajcarskiego w wysokości 55.980 CHF na 240 miesięcy, z okresem kredytowania do 15 stycznia 2028r. (...)Z kolei świadek E. S. zeznała wprost że nie była świadoma tego, że kurs franka wzrośnie dwukrotnie. (...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalania w PLN wysokości rat kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego poprzez wykorzystywanie wyznaczanych przez siebie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Redagując w taki sposób postanowienia umowne bank przyznał sobie więc (wbrew stanowisku apelującego) prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego.