Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)W ocenie Sądu brak jest zatem podstaw do nałożenia na powoda kary na podstawie art. 56 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne za naruszenia ograniczenia wprowadzone na innej podstawie niż wymienione w niniejszym przepisie. (...)Jeśli chodzi o dotychczasowe zachowanie podmiotu Sąd przyjął, iż brak jest danych na temat wcześniejszych naruszeń prawa energetycznego przez powoda.

Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)W świetle powyższego należało uznać, że naruszenie ograniczenia wprowadzonego art. 11 c ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne nie jest równoznaczne z naruszeniem ograniczenia wprowadzonego na podstawie art. 11d ust. 3 tej ustawy. W ocenie Sądu brak jest zatem podstaw do nałożenia na powoda kary na podstawie art. 56 ust. 3a ustawy Prawo energetyczne za naruszenia ograniczenia wprowadzone na innej podstawie niż wymienione w niniejszym przepisie.

(...)umownych, jak i obowiązujących przepisów prawa, w tym przywołanych powyżej unormowań z zakresu prawa energetycznego . (...)(...)i pod rządami relewantnych przepisów prawa, oznacza to brak możliwości oceny(...)obowiązków wynikających z ustawy - Prawo energetyczne , związanych z wprowadzeniem ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. (...)Powód powinien zatem w taki sposób prowadzić działalność, aby nie naruszać przepisów prawa. (...)Prezes URE nie miał bowiem wątpliwości, co do wykładni relewantnych przepisów prawa, w tym art. 56 ust. 1 pkt 3a PE. Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 479 53 § 1 k.p.c. , Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Podstawą roszczenia powoda jest art. 129 ustawy prawo ochrony środowiska . (...)Jak stanowił 51 ust. 8 ustawy prawo ochrony środowiska również do dnia 15 listopada 2008 r. (...)(...)art. 129 ust. 4 ustawy prawo ochrony środowiska stanowi termin zawity, w którym żądania z art. 129 ust. 1 ustawy prawo ochrony środowiska muszą zostać zgłoszone obowiązanemu do ich realizacji w celu zachowania prawa dochodzenia tych roszczeń przed sądem. (...)Podsumowując w ocenie Sądu powód nie wykazał, aby hałas lotniczy miał wpływ na zmniejszenie wartości jej nieruchomości związku z wprowadzeniem o.o.u.

Zdaniem strony wytaczającej spór sytuacja, w jakiej znalazła się spółka jest rezultatem szeregu działań podejmowanych przez pozwanych w sposób niezgodny z prawem. (...)Powiązania kapitałowo osobowe różnych podmiotów prawa nie należą w polskich realiach do rzadkości a samo prowadzenie różnych działalności gospodarczych, uczestnictwo czy osobowe czy kapitałowe w nich nie może stanowić nadużycia prawa. (...)W prawie polskim namiastką odpowiedzialności przebijającej jest właśnie art. 299 Kodeksu spółek handlowych . (...)Sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym oznacza sprzeczność z przepisem bezwzględnie obowiązującym powszechnie obowiązującego prawa.

Prawo budowlane (dalej także PB). (...)Prawo ochrony środowiska (dalej także PŚ). (...)Taki zarzut nie ma oparcia w prawie. (...)(...)

Z opinii biegłego wynika, że ww. istotne części broni poddano czynnościom zmierzającym do pozbawienia ich cech użytkowych w sposób niezgodny z obowiązującymi przepisami prawa i tym samym nie gwarantujący braku możliwości ponownego wykorzystania w broni palnej strzeleckiej. (...)Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. opinia biegłego M. W. Sąd podzielił dowód z opinii biegłego z zakresu broni i amunicji albowiem jest ona jasna, spójna i logiczna, sporządzona przez osobę dysponującą wysoką wiedzą fachową oraz w przewidzianej przez prawo formie. (...)Nie umknęło uwadze Sądu, iż M. C. (1) jest pasjonatem swojej działalności, nie naruszał dotychczas przepisów prawa, a w obszarze jego zainteresowań pozostawała właśnie broń. (...)(...)dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania(...)

Teza orzeczenia: Jeżeli umowa o imprezę turystyczną nie reguluje tej kwestii w odmienny sposób, koszty pomocy w sytuacjach opisanych w art. lla ust. 1 u.u.t., a więc w wypadku wystąpieniu przesłanek egzoneracyjnych, powinien ponieść klient. Nie oznacza to zwolnienia organizatora turystyki z obowiązku niesienia pomocy konsumentowi.

M. Bednarek, w: System prawa prywatnego . T 5: Prawo zobowiązań – część ogólna , pod red. (...)Nie nastąpiła więc pełna harmonizacja prawa polskiego do prawa unijnego, co nie zmienia faktu, że gdyby przyjąć za Sądem I instancji, iż koszty omawianej pomocy ma ponieść organizator turystyki, to przepis dyrektywy byłby pozbawiony sensu, nie miałby treści normatywnej. (...)Rozciąganie tych sytuacji na inne, niewymienione w przepisach prawa, nie znajduje uzasadnienia.