Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Przepisy o czasie pracy kierowców w zakresie diet z tytułu podróży służbowych nie mają zastosowania do osób wykonujących pracę na stanowisku kierowca/ serwisant w razie kierowania przez nich pojazdu o masie nie przekraczającej 3,5 tony.

(...)śródlądowy, morski, przewóz kolejowy, samochodowy, lotniczy, przewozy barkowe, promowe, przewozy pasażerskie, towarowe, przewóz pracowników, pasażerów. „Transport” to natomiast przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji. (...)Podróżą służbową, zdefiniowaną w art. 77 5 § 1 k.p. ustanawiającym prawo pracownika do dodatkowych świadczeń, jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się jego siedziba, lub wyjazd poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego. (...)W związku z tym pracownicy, których praca z istoty polega na przemieszczaniu się na pewnym obszarze, nie odbywają podróży służbowych (por. wyrok SN z 30.9.1976 r., I PR 115/76 z glosami M. Sobczak-Kaweckiej, OSPiKA Nr 2/1978, poz. 19 i J. Tyszki, Nowe Prawo Nr 4/1977, s. 586). (...)(...)r., II PK 138/09, Monitor Prawa Pracy 2010, nr 6, s. 312, z dnia 9 lutego 2010 r., I PK 57/09, OSNP 2011, nr 15-16, poz. 200, z dnia 3 kwietnia 2001 r., I PKN 765/00, OSNP 2003, Nr 1, poz. 17 i z dnia 22 lutego 2008 r., I PK 208/07, OSNP 2009, nr 11-12, poz. 134).

Teza orzeczenia: osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły i możliwości majątkowe w celu uzyskania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów.

W uzasadnieniu wskazał, że J. I. przed podjęciem studiów przebywała u niego przez okres siedmiu tygodni, gdzie miała zapewnione bilety lotnicze, transport, mieszkanie i wyżywienie oraz podjęła pracę. (...)Od prawie 7 lat przebywał i pracował w Irlandii Północnej. (...)Od października 2020 roku studiuje na pierwszym roku (...) (...)- (...) w O. na Wydziale Prawa i Administracji kierunek kryminologia. (...)Powódka miała prawo zmienić kierunek studiów, który jej nie odpowiadał.

Powód odpowiada zatem za swoje działania bądź zaniechania z wykonywania działalności koncesjonowanej, która winna być czyniona zgodnie z prawem. (...)Naruszając warunki koncesji, powód tym samym wypełnił przesłanki z art. 56 ust. 1 pkt 12 prawa energetycznego . (...)Sąd stanął na stanowisku, że wysokość nałożonej na odwołującego kary pieniężnej znajduje uzasadnienie w świetle obowiązujących przepisów prawa. (...)Organ regulacyjny nie ma obowiązku w myśl art. 56 ust. 6a ustawy – Prawo energetyczne do odstąpienia od wymierzenia podmiotowi kary.

Miał bowiem dostęp do pełnych danych ruchu lotniczego w porcie (...) . (...)Po upadku (...) A. G. (1) wycofała się z branży lotniczej. (...)Mąż nie pytał jej o zdanie, nawet przy zakupie linii lotniczych. Oznajmił jej, że kupuje linie lotnicze i nie tłumaczył dlaczego.

Prawo o miarach (Dz. (...)Ustawa prawo o miarach przewiduje kary za niestosowanie przepisów ustawy. (...)(...)ze koncesjonowany przedsiębiorca spełnia przewidziane prawem wymogi uzyskania koncesji i będzie wykonywał swoją działalność zgodnie z przepisami prawa. Uzasadnia to znacznie surowszy pułap kar, niż te które nakładane są na podstawie ustawy prawo o miarach właśnie z uwagi na inny cel obu regulacji.

Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie: I Naruszenie przepisów prawa materialnego, ti.: a art. 56 ust. 1 pkt 3a - Ustawy z dnia 10.04.1997 r. (...)Prawo Energetyczne (Dz.U. 2020.833, t.j.) - poprzez zastosowanie wykładni rozszerzającej przepisu art. 56 ust. 1 pkt 3a Ustawy Prawo Energetyczne i nałożenie na Skarżącego(...)(...)Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883).

Prawo energetyczne (Dz. (...)Prawo energetyczne (Dz. (...)Prawo energetyczne (Dz. (...)Stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.

Uprawnienia określone w art. 11 c ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne i art. 11d ust. 3 tej ustawy nie są, zdaniem Sądu, tym samym uprawnieniem. Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)Powód powinien zatem w taki sposób prowadzić działalność gospodarczą, aby nie naruszać przepisów prawa.