Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie spłacali i nadal spłacają kredyt w walucie CHF. Na początku wykonywania umowy powód kupował franki w pozwanym banku, w latach 2014-2016r kupował franku w kantorze z internetowym, następnie wrócił do kupowania franków w pozwanym banku gdyż tak było wygodniej i bezpieczniej. (...)Powodom znana była od początku kwota wysokości zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (franku szwajcarskim). (...)Powodowie spłacali i spłacają kredyt bezpośrednio w walucie CHF. Na początku wykonywania umowy powód kupował franki w pozwanym banku, w latach 2014-2016r kupował franku w kantorze z internetowym, następnie wrócił do kupowania franków w pozwanym banku gdyż tak było wygodniej i bezpieczniej. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Teza orzeczenia: kwota kredytu może zostać uznana za postanowienie niedozwolone

Ponadto pozwany bank nie oferował kredytów wypłacanych we frankach. (...)Należy zatem zastanowić się, w jaki sposób zostaje obliczona umieszczona w umowie kredytu kwota we frankach szwajcarskich. (...)Jak już wskazano wcześniej konstrukcja kredytu denominowanego dopuszczała możliwość uzyskania przez kredytobiorcę kwoty niższej niż wnioskowana – w sytuacji obniżenia się kursu franka do złotego. (...)Samo zastosowanie kursu kupna do ustalenia kwoty kredytu we frankach trudno uznać za niekorzystne dla konsumenta.

Powodowie zdecydowali się na zaproponowaną im pożyczkę hipoteczną denominowaną do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)CHF. Od tego czasu powódka uzyskała możliwość spłaty pożyczki bezpośrednio w walucie franka szwajcarskiego. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy pożyczki denominowanej do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Strony natomiast zdecydowały się na zawarcie umowy kredytu w złotych polskich waloryzowanego do franka szwajcarskiego. (...)To właśnie odniesienie do franka szwajcarskiego stanowi bowiem element odróżniający zawartą przez strony umowę od umowy czysto złotowej. (...)Tymczasem ww. postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego nie są zrozumiałe pod względem ekonomicznym. (...)Sąd Apelacyjny podkreśla, że abuzywne było wprowadzenie przez pozwanego do umowy ryzyka walutowego przez określenie kwoty kredytu w walucie obcej – franku szwajcarskim.

Pozwani odwołali się do przeliczenia równowartości kwoty franków szwajcarskich na dzień udzielenia kredytu. (...)Była to umowa o kredyt hipoteczny, waloryzowany kursem franka szwajcarskiego. (...)Bardzo znaczna zmiana kursu franka szwajcarskiego do złotówki nastąpiła już po zawarciu umowy kredytu i wypłacie kredytu powodowi. (...)Taka zaś zachodzi sytuacja w realiach niniejszej sprawie skoro wypłata kredytu następowała po kursie zbliżonym do 2,2 złotych za 1 franka szwajcarskiego, a w chwili obecnej kurs ten waha się pomiędzy 4,7 a 4,8 złotego za 1 franka szwajcarskiego.

Po analizie sytuacji finansowej powodów, pracownik banku zaproponował im kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. Powodowie zafascynowani atrakcyjnością oferty kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, w szczególności niższą miesięczną ratą, zdecydowali się na ten kredyt i złożyli wniosek kredytowy. (...)Trybunał, odnosząc się bezpośrednio do umowy kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Podsumowując, zawarcie umowy kredytu denominowanego do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego było zgodne z polskim prawem(...)miał wpływu, czyli wzrost kursu franka szwajcarskiego, nie mogą być uznane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami.

Kwestionując twierdzenia pozwu pozwany wskazał, iż na podstawie przedmiotowej umowy został udzielony kredyt w walucie polskiej przeliczonej na wybraną przez kredytobiorcę walutę obcą – franka szwajcarskiego (CHF) według aktualnego jego kursu. (...)(...)wówczas nie przypuszczał, że kurs franka szwajcarskiego wzrośnie z czasem w sposób diametralny i że w związku z tym oprocentowanie i wartość zobowiązań kredytów denominowanych lub indeksowych w CHF również bardzo poważnie wzrośnie. (...)W ocenie pozwanego przez 3 lata spłaty kredytu – w okresie, gdy kurs franka szwajcarskiego wahał się pomiędzy 2,1 a 3,1 „powodowie” spłacali kredyt i nie kwestionowali zapisów umowy kredytu. (...)Niniejszy kredyt oprocentowany jest według zmiennej stopy procentowej odpowiedniej dla wybranej waluty, do której kredyt jest denominowany.

Wnioski te motywowała wzrostem kursu franka szwajcarskiego, jak też niepowodzeniem swoich zamierzeń inwestycyjnych. (...)Sąd Okręgowy zaznaczył także, że powódka zawarła z pozwanym umowę pożyczki i umowy kredytu nominowanego w walucie obcej – franku szwajcarskim, od początku zatem zależnej od zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)Powódka nadto faktycznie dokonywała spłat należności z tytułu pożyczki i kredytu we frankach szwajcarskich. (...)W niniejszej sprawie powódka zawarła z pozwaną umowę kredytu denominowanego w walucie obcej – franku szwajcarskim, gdzie kwota kredytu od początku została wskazana w umowie w walucie (...) , a więc od początku zależnej od zmiany kursu franka szwajcarskiego, z czego powinna zdawać sobie sprawę.