Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Dalej wskazać trzeba, że zgodnie z art. 205 ust 1 ustawy z 3 lipca 2002 roku Prawo lotnicze (Dz. U. z 2016 r., poz. 605), do umowy przewozu lotniczego, w tym czarteru lotniczego oraz do innych stosunków cywilnoprawnych związanych z przewozem lotniczym, nieuregulowanych przepisami tej ustawy, stosuje się przepisy prawa cywilnego. Skoro ustawa prawo lotnicze nie normuje kwestii związanych z przedawnieniem roszczeń, to w sprawie zastosowanie mieć powinny przepisy kodeksu cywilnego . (...)Skoro kwestie związane z przewozem lotniczym reguluje cytowana ustawa z 3 lipca 2002 roku Prawo lotnicze , to mogłoby się wydawać, że stosowanie art. 778 k.c. jest wyłączone, zaś kwestie przedawnienia powinny by oceniane na postawie art. 118 k.c.

U. U E. L z 17 lutego 2004 r., s. 1 i n.) – zwanego dalej rozporządzeniem – regulującego odpowiedzialność przewoźników lotniczych wynikającą z nieprawidłowego zrealizowania umowy przewozu lotniczego. (...)Zgodnie z art. 205 ust. 1 ustawy z 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2016r., poz. 605) do umowy przewozu lotniczego, w tym czarteru lotniczego oraz do innych stosunków cywilnoprawnych związanych z przewozem lotniczym, nieuregulowanych przepisami niniejszej ustawy stosuje się przepisy prawa cywilnego. (...)Jak już wyżej wskazano kwestie przedawnienia roszczeń nie zostały uregulowane innymi przepisami prawa.

Sąd Rejonowy w tak ustalonym stanie faktycznym uznał iż powódka wyczerpała procedurę postępowania reklamacyjnego zgodnie z art. 205c ust. 1 ustawy prawo lotnicze z 3 lipca 2002 roku . (...)Tym samym pozwana naruszyła dobra osobiste powódki - to jest zgodność i prawo do wypoczynku, a co za tym idzie miała prawo żądać zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych. (...)W niniejszej sprawie pozwana w ogóle nie wywiązała się z obowiązków wynikających z prawa do opieki zawartych w cytowanym wyżej art. 9 rozporządzenia. (...)Uzasadniony z kolei jest zarzut naruszenia art. 205 c ust. 2 ustawy Prawo lotnicze w zw. z art. 481 k.c.

Zgodnie z §17 ust. 1 powołanego rozporządzenia obowiązywał do odwołania nakaz zakrywania, przy pomocy odzieży lub jej części, maski, maseczki, przyłbicy albo kasku ochronnego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. (...)Należy bowiem zauważyć, że zakrywanie ust i nosa nie ma bezpośredniego wpływu na realizację aktywności społecznej w tym zakresie, nie rodzi przeszkód komunikacyjnych w ruchu pieszym, drogowym, kolejowym, morskim, lotniczym, ani nie zmienia zasad tego ruchu. (...)Zdaniem Sądu, sfera ograniczenia praw i wolności należy do zakresu, który winien odbywać się w drodze regulacji ustawowej i na podstawie przyznanych przez ustawę kompetencji. (...)Niezależnie od oceny zachowania osoby naruszającej bez wyraźnego powodu wskazany nakaz, która z punktu widzenia etycznego, moralnego, społecznego musi być negatywna, odpowiedzialność z art. 54 kw musi być rozpatrywana w granicach prawa.

Sąd Rejonowy zaznaczył też, że kolizji lądującego/startującego samolotu z ptakiem nie można w transporcie lotniczym wykluczyć, jednak nie są to(...)(...)Zdaniem Sądu Okręgowego na ich racjonalność wskazuje także to, że jest to tani przewoźnik lotniczy, a taki nie może sobie(...)(...)Ono z takich nadzwyczajnych okoliczności wynikało, a co za tym idzie powództwo o odszkodowanie nie było zasadne, gdyż przewoźnik lotniczy wykazał, iż podjął środki zaradcze(...)Dlatego też zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego również nie okazały się skuteczne.

Do odwołania nakłada się obowiązek zakrywania ust i nosa przy pomocy maseczki na statkach powietrznych w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze . 3. (...)Należy bowiem zauważyć, że zakrywanie ust i nosa nie ma bezpośredniego wpływu na realizację aktywności społecznej w tym zakresie, nie rodzi przeszkód komunikacyjnych w ruchu pieszym, drogowym, kolejowym, morskim, lotniczym, ani nie zmienia zasad tego ruchu. (...)Sfera ograniczenia praw i wolności należy zaś do zakresu, który winien odbywać się w drodze regulacji ustawowej i na podstawie przyznanych przez ustawę kompetencji i nie może wynikać z interpretacji rozszerzającej przepisów prawnych. (...)Zdaniem Sądu, sfera ograniczenia praw i wolności należy do zakresu, który winien odbywać się w drodze regulacji ustawowej i na podstawie przyznanych przez ustawę kompetencji.

Do odwołania nakłada się obowiązek zakrywania ust i nosa przy pomocy maseczki na statkach powietrznych w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze . 3. (...)Należy bowiem zauważyć, że zakrywanie ust i nosa nie ma bezpośredniego wpływu na realizację aktywności społecznej w tym zakresie, nie rodzi przeszkód komunikacyjnych w ruchu pieszym, drogowym, kolejowym, morskim, lotniczym, ani nie zmienia zasad tego ruchu. (...)Sfera ograniczenia praw i wolności należy zaś do zakresu, który winien odbywać się w drodze regulacji ustawowej i na podstawie przyznanych przez ustawę kompetencji i nie może wynikać z interpretacji rozszerzającej przepisów prawnych. (...)Zdaniem Sądu, sfera ograniczenia praw i wolności należy do zakresu, który winien odbywać się w drodze regulacji ustawowej i na podstawie przyznanych przez ustawę kompetencji.

Powódka miała wykupiony bilet lotniczy na trasie K. - P. z przesiadkami w W. i C. , a z racji wieku przysługiwała jej w ramach wykupionego biletu usługa (...) (asysty dla pasażera poruszającego się na wózku inwalidzkim aż do wejścia do samolotu). W ocenie powódki, pozwana, do której należy zapewnienie pełnej obsługi naziemnej na lotnisku w Międzynarodowym Porcie Lotniczym w K. , w tym obsługi pasażerskiej, rażąco zaniedbała swoje obowiązki odmawiając powódce asysty przy doprowadzeniu do wejścia do samolotu. (...)Orzeczenie to poprzedził ustaleniem, w dniu 16 grudnia 2011 roku powódka A. J. , licząca 83 lata, stawiła się do odprawy w Międzynarodowym Porcie Lotniczym w P. . (...)Nie doszło zatem do naruszenia przepisów procedury, ani też norm prawa materialnego, co przy akceptacji ustaleń faktycznych, musiało doprowadzić do akceptacji zaskarżonego orzeczenia Sądu pierwszej instancji.