Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W dniu 27 maja 2008 r. powód zawarł z pozwaną, umowę kredytu firmowego na wzrost konkurencyjności firmy, indeksowanego kursem franka szwajcarskiego nr (...) . (...)(...)(...)Przesłał pozwanej pismem z dnia 1 września 2014 r. wypowiedzenie umowy kredytu rozwojowego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (k. 72). (...)Jak już wcześniej zasygnalizowano umowa kredytowa indeksowana do franka szwajcarskiego jest dopuszczalna na gruncie zasady swobody umów.

Dlatego też zaproponowano im kredyt związany z frankiem szwajcarskim, który miał niższe oprocentowanie, niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Kurs franka szwajcarskiego, po którym miało nastąpić przeliczenie kwoty kredytu na franki szwajcarskie, nie był przez powodów negocjowany i nie był im znany. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 22.12.2006r. zawarł (...) Bankiem (...) S.A. w G. umowę o kredyt hipoteczny denominowany do waluty franka szwajcarskiego udzielony w polskich złotych w(...)(...)Powodowi przed zawarciem przedmiotowej umowy kredytu zostały przedstawione tabele z historią kursu franka szwajcarskiego. Powód był zapewniany, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilny, wahania kursu franka szwajcarskiego nie przekroczą bariery 3 zł ze względu na sytuację gospodarczą Szwajcarii. (...)Powodowi nie przedstawiono symulacji, jak będzie wyglądała rata kredytu, saldo kredytu w sytuacji wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową, strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)o ile umowy indeksowane (waloryzowane) frankiem szwajcarskim nadają się niekiedy do utrzymania w mocy po eliminacji(...)złotowe – choć z kwotą kredytu wskazaną w walucie obcej, to(...)

Pozwani odwołali się do przeliczenia równowartości kwoty franków szwajcarskich na dzień udzielenia kredytu. (...)Była to umowa o kredyt hipoteczny, waloryzowany kursem franka szwajcarskiego. (...)Bardzo znaczna zmiana kursu franka szwajcarskiego do złotówki nastąpiła już po zawarciu umowy kredytu i wypłacie kredytu powodowi. (...)Taka zaś zachodzi sytuacja w realiach niniejszej sprawie skoro wypłata kredytu następowała po kursie zbliżonym do 2,2 złotych za 1 franka szwajcarskiego, a w chwili obecnej kurs ten waha się pomiędzy 4,7 a 4,8 złotego za 1 franka szwajcarskiego.

Przedstawiał franka szwajcarskiego jako stabilną walutę. Nie pokazał symulacji wzrostu wartości zobowiązania, wyrażonej w złotych, przy konkretnym wzroście kursu franka szwajcarskiego. (...)Co więcej, pośrednik kredytowy sugerował powodom stabilność kursu franka szwajcarskiego. (...)Powód z własnej inicjatywy sprawdził historyczne zmiany kursu franka za okres około 5 lat – lecz w takim okresie (nieadekwatnie krótkim względem okresu, na jaki umowa została zawarta) kurs franka szwajcarskiego cechował się stosunkową stabilnością.

Tam przedstawiono im ofertę kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazując, że jest to najbardziej korzystny kredyt a frank szwajcarski jest bardzo stabilną walutą. 27 kwietnia 2005 r. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty jako umów kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Kwestionując twierdzenia pozwu pozwany wskazał, iż na podstawie przedmiotowej umowy został udzielony kredyt w walucie polskiej przeliczonej na wybraną przez kredytobiorcę walutę obcą – franka szwajcarskiego (CHF) według aktualnego jego kursu. (...)(...)wówczas nie przypuszczał, że kurs franka szwajcarskiego wzrośnie z czasem w sposób diametralny i że w związku z tym oprocentowanie i wartość zobowiązań kredytów denominowanych lub indeksowych w CHF również bardzo poważnie wzrośnie. (...)W ocenie pozwanego przez 3 lata spłaty kredytu – w okresie, gdy kurs franka szwajcarskiego wahał się pomiędzy 2,1 a 3,1 „powodowie” spłacali kredyt i nie kwestionowali zapisów umowy kredytu. (...)Niniejszy kredyt oprocentowany jest według zmiennej stopy procentowej odpowiedniej dla wybranej waluty, do której kredyt jest denominowany.