Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Mimo zatem, że pierwotne brzmienie przepisu art. 183 § 2 kk jako czynność wykonawczą wskazywało „sprowadzenie”, to i tak owo sprowadzenie polegało zawsze na przywiezieniu odpadów z zagranicy poprzez wykorzystanie do tego transportu drogowego, kolejowego, lotniczego czy wodnego. (...)Wskazać bowiem należy, że z błędem co do prawa mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca, mając świadomość realizacji określonego czynu, ma jednak mylny obraz prawnego wartościowania swojego zachowania. (...)Wystarczającym jest, że zdaje sobie ogólnie sprawę, że to, co robi, jest przez prawo zabronione. W doktrynie polskiego prawa karnego oraz praktyce orzeczniczej dominuje przy tym pogląd, że wystarcza tu świadomość tego, że dane zachowanie jest zabronione przez jakąkolwiek gałąź prawa, a nie tylko, że jest zabronione prawnokarnie.

Jako podstawę prawną swych roszczeń wskazały art. 129 ust. 2 i art. 322-325 ustawy Prawo ochrony środowiska ., a także art. 435 k.c. /k.354 i 355 k.c. /. (...)Wprowadzenie i obowiązywanie strefy ograniczonego użytkowania wiąże się z ograniczeniami prawa własności. (...)Ponieważ roszczenia powódek wynikają z prawa współwłasności i praw spadkowych niniejsze roszczenia były im należne według wyżej opisanych udziałów w majątku spadkowym. (...)Podstawą prawną roszczenia może być więc wyłącznie art.129 ust. 2 ustawy Prawo o ochronie środowiska.

Dzieci przyjeżdżają do ojca w okresie wakacyjnym, wówczas ponosi ich koszty utrzymania związane z bieżącym utrzymaniem, wycieczkami, rozrywką, ostatnio była to kwota około 5.500 zł w tym bilety lotnicze 2.400 zł. (...)Zgodnie z art. 3 Protokołu o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych zobowiązania alimentacyjne podlegają prawu państwa, w którym wierzyciel ma miejsce zwykłego pobytu, chyba że niniejszy protokół stanowi inaczej. (...)Jeżeli jednak wierzyciel nie jest w stanie uzyskać na mocy tego prawa świadczeń alimentacyjnych od dłużnika, stosuje się prawo państwa, w którym wierzyciel ma miejsce zwykłego pobytu. Zaś ust. 4 określa, że jeśli wierzyciel nie jest w stanie uzyskać na mocy prawa, o którym mowa w artykule 3 i w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, świadczeń alimentacyjnych od dłużnika, stosuje się prawo państwa ich obywatelstwa, jeśli mają wspólne.

Działalność objęta złożonym wnioskiem miała obejmować sprzedaż paliw ciekłych: benzyn silnikowych innych niż benzyny lotnicze, olejów napędowych, olejów opałowych w(...)(...)Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.s.d.g., podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. (...)Aktem prawnym o charakterze szczególnym względem koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami jest ustawa – Prawo energetyczne ( art. 32 ust. 1 pkt 4 Pe). (...)Mając na uwadze powyższe, należało uznać zaskarżoną decyzję za uzasadnioną i znajdująca oparcie w przepisach prawa.

Znajduje to również potwierdzenie w biletach lotniczych oskarżonego. (...)Oskarżony nie wszedł w konflikt z prawem. (...)Porządek publiczny i ochrona przed przestępczością zorganizowaną są jednym z istotniejszych dóbr chronionych prawem, które zostało naruszone umyślnym działaniem oskarżonego. (...)Z uwagi na udział w sprawie obrońcy oskarżonego działającego z urzędu Sąd, w oparciu o art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw.

Nie pojechała do ojca w wakacje, mimo tego, że matka kupiła bilety lotnicze i zarezerwowała hotel, ponieważ K. C. nie uiścił na rzecz małoletniej alimentów zasądzonych w trybie zabezpieczenia w terminie. (...)Pieniądze wydane na bilety lotnicze straciła. (...)Przy takich ustaleniach faktycznych Sąd Rejonowy skonstatował, że L. C. ma obecnie prawie 5 lat, nie ma własnego majątku ani dochodów, nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a zatem obowiązek jej utrzymania spoczywa na jej obojgu rodzicach. (...)Sąd I instancji nie uchybił również wskazanemu przepisowi prawa procesowego przyjmując, że pozwany posiada zdecydowanie większe możliwości zarobkowe w stosunku do A. S. .

Podkreślić też należy, że przepis art. 395 § 1 zd. 1 k.c. określający istotne elementy kontraktowego prawa odstąpienia ma charakter iuris cogentis, stąd też nie jest dopuszczalne wyłączenie przez strony oznaczenia terminu (tak w Systemie Prawa Prywatnego, Prawo zobowiązań - część ogólna, tom 5 pod. (...)Brak jednego z koniecznych elementów umownego zastrzeżenia prawa odstąpienia, tj. wskazania terminu, w ciągu którego można skorzystać z prawa odstąpienia, powoduje nieważność zastrzeżenia prawa odstąpienia - art. 58 § 3 k.c. co słusznie zresztą zauważył Sąd Rejonowy w swoim uzasadnieniu. (...)Tzw. klauzula legis commissoriae z art. 492 k.c. jest szczególnym rodzajem umownego prawa odstąpienia. (...)Ponadto z innych przyczyn niż to podnosił apelant doszło do naruszenia art. 492 k.c. , ponieważ przepis ten nie zawiera ustawowego prawa odstąpienia od umowy bez wymogu wyznaczenia terminu w jakim prawo odstąpienia powinno być wykonane.

Czynności zostały podjęte przez zespół ratownictwa medycznego z S. , następnie pokrzywdzony z pomocą lotniczego pogotowia ratunkowego został przetransportowany do(...)(...)Zeznania A. K. , kierowcy pogotowia, dotyczyły okoliczności bezspornych, jak przybycie do G. na zawiadomienie o wypadku i udzielanie pierwszej pomocy pokrzywdzonemu ( nieprzytomnemu), i przekazanie go lotniczemu pogotowiu, celem przetransportowania do szpitala. (...)Z aprobatą należy także odnotować pogląd wypowiedziany przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 17 marca 2008 r., V KK 11/08, OSNKW 2008, nr 9, poz. 66, zgodnie z którym: „przestępstwo stypizowane w art. 191 § 2 k.k. ma miejsce, gdy dążenie sprawcy jest zgodne z prawem. Sprawca wymuszający zwrot świadczenia działa w takim celu ze świadomością, iż na podstawie obowiązującego prawa przysługuje mu wierzytelność, a więc że dłużnik jest zobowiązany do świadczenia.