Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Nie pojechała do ojca w wakacje, mimo tego, że matka kupiła bilety lotnicze i zarezerwowała hotel, ponieważ K. C. nie uiścił na rzecz małoletniej alimentów zasądzonych w trybie zabezpieczenia w terminie. (...)Pieniądze wydane na bilety lotnicze straciła. (...)Przy takich ustaleniach faktycznych Sąd Rejonowy skonstatował, że L. C. ma obecnie prawie 5 lat, nie ma własnego majątku ani dochodów, nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a zatem obowiązek jej utrzymania spoczywa na jej obojgu rodzicach. (...)Sąd I instancji nie uchybił również wskazanemu przepisowi prawa procesowego przyjmując, że pozwany posiada zdecydowanie większe możliwości zarobkowe w stosunku do A. S. .

Jako podstawę prawną swych roszczeń wskazały art. 129 ust. 2 i art. 322-325 ustawy Prawo ochrony środowiska ., a także art. 435 k.c. /k.354 i 355 k.c. /. (...)Wprowadzenie i obowiązywanie strefy ograniczonego użytkowania wiąże się z ograniczeniami prawa własności. (...)Ponieważ roszczenia powódek wynikają z prawa współwłasności i praw spadkowych niniejsze roszczenia były im należne według wyżej opisanych udziałów w majątku spadkowym. (...)Podstawą prawną roszczenia może być więc wyłącznie art.129 ust. 2 ustawy Prawo o ochronie środowiska.

Działalność objęta złożonym wnioskiem miała obejmować sprzedaż paliw ciekłych: benzyn silnikowych innych niż benzyny lotnicze, olejów napędowych, olejów opałowych w(...)(...)Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.s.d.g., podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. (...)Aktem prawnym o charakterze szczególnym względem koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami jest ustawa – Prawo energetyczne ( art. 32 ust. 1 pkt 4 Pe). (...)Mając na uwadze powyższe, należało uznać zaskarżoną decyzję za uzasadnioną i znajdująca oparcie w przepisach prawa.

Dzieci przyjeżdżają do ojca w okresie wakacyjnym, wówczas ponosi ich koszty utrzymania związane z bieżącym utrzymaniem, wycieczkami, rozrywką, ostatnio była to kwota około 5.500 zł w tym bilety lotnicze 2.400 zł. (...)Zgodnie z art. 3 Protokołu o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych zobowiązania alimentacyjne podlegają prawu państwa, w którym wierzyciel ma miejsce zwykłego pobytu, chyba że niniejszy protokół stanowi inaczej. (...)Jeżeli jednak wierzyciel nie jest w stanie uzyskać na mocy tego prawa świadczeń alimentacyjnych od dłużnika, stosuje się prawo państwa, w którym wierzyciel ma miejsce zwykłego pobytu. Zaś ust. 4 określa, że jeśli wierzyciel nie jest w stanie uzyskać na mocy prawa, o którym mowa w artykule 3 i w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, świadczeń alimentacyjnych od dłużnika, stosuje się prawo państwa ich obywatelstwa, jeśli mają wspólne.

Mimo zatem, że pierwotne brzmienie przepisu art. 183 § 2 kk jako czynność wykonawczą wskazywało „sprowadzenie”, to i tak owo sprowadzenie polegało zawsze na przywiezieniu odpadów z zagranicy poprzez wykorzystanie do tego transportu drogowego, kolejowego, lotniczego czy wodnego. (...)Wskazać bowiem należy, że z błędem co do prawa mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca, mając świadomość realizacji określonego czynu, ma jednak mylny obraz prawnego wartościowania swojego zachowania. (...)Wystarczającym jest, że zdaje sobie ogólnie sprawę, że to, co robi, jest przez prawo zabronione. W doktrynie polskiego prawa karnego oraz praktyce orzeczniczej dominuje przy tym pogląd, że wystarcza tu świadomość tego, że dane zachowanie jest zabronione przez jakąkolwiek gałąź prawa, a nie tylko, że jest zabronione prawnokarnie.

Mimo zatem, że pierwotne brzmienie przepisu art. 183 § 2 kk jako czynność wykonawczą wskazywało „sprowadzenie”, to i tak owo sprowadzenie polegało zawsze na przywiezieniu odpadów z zagranicy poprzez wykorzystanie do tego transportu drogowego, kolejowego, lotniczego czy wodnego. (...)Wskazać bowiem należy, że z błędem co do prawa mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca, mając świadomość realizacji określonego czynu, ma jednak mylny obraz prawnego wartościowania swojego zachowania. (...)Wystarczającym jest, że zdaje sobie ogólnie sprawę, że to, co robi, jest przez prawo zabronione. W doktrynie polskiego prawa karnego oraz praktyce orzeczniczej dominuje przy tym pogląd, że wystarcza tu świadomość tego, że dane zachowanie jest zabronione przez jakąkolwiek gałąź prawa, a nie tylko, że jest zabronione prawnokarnie.

P. 90 sztuk dostarczono drogą lotniczą w listopadzie 2008 r., zaś pozostały lakier dostarczono w styczniu 2009 r. (...)Apelacja zawiera zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 6 k.c.(...)1 i § 3 ustawy Prawo prywatne międzynarodowe , art. 38(...)w/w Konwencji, zarzuty naruszenia przepisów prawa procesowego tj.: art. 278 § 1 kpc , art. 232 kpc , art. 233 § 1 kpc art. 212 kpc , art. 253 kpc . (...)Prawo do nowości, o którym traktuje wyżej powołany art. 381 kpc , rozumieć należy jako otwarcie się możliwości dowodzenia okoliczności faktycznych wcześniej niemożliwych do wykazania z przyczyn obiektywnych. (...)Nigdzie Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się natomiast twierdzeń pozwanego, że skorzystał on z prawa do żądania dostarczenia zastępczych towarów.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2017 r.,(...)(...)(...)obowiązku sformułowanego w art. 34 Prawa energetycznego stosuje się przepisy ordynacji(...)zobowiązania wynikającego z art. 34 Prawa energetycznego , nadpłaty opłaty koncesyjnej oraz praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych [ M. Z. (red.), S. M. , Prawo energetyczne . (...)Ustawa prawo energetyczne statuuje zatem coroczny obowiązek uiszczenia opłaty koncesyjnej, który powstaje 1 stycznia każdego roku, a rozporządzenie określa termin jej płatności. (...)Jakkolwiek stanowi ona wprawdzie w pewnym sensie swoistą cenę za prawo prowadzenia działalności koncesjonowanej, to nie(...)