Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przechodząc do oceny poszczególnych kwestii podniesionych w apelacji prokuratora stwierdzić należy, że przede wszystkim trafny był zasadniczy zarzut omawianej skargi (punkt 1 petitum ) - obrazy przepisów prawa procesowego ( art. 7 k.p.k.(...)(...)Dodatkowo oskarżyciel publiczny słusznie zauważa, że na rachunku L. W. (1) nie ma żadnych śladów nie tylko jakiejkolwiek aktywności biznesowej poza granicami kraju (opłat za bilety lotnicze, wypłat bankomatowych, płacenia kartą za(...)(...)(...)przebiega w sposób zbliżony do prawa polskiego, co powoduje, że w dacie 5 stycznia 2009 r. (...)(...)1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż(...)błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2(...)

(...)oraz ograniczenia w zakresie wykonywania prawa własności wprowadzone właściwymi aktami prawa miejscowego, ustanawiającymi obszary ograniczonego użytkowania. (...)Przyjęte przez biegłego podejście do wskazanych wyliczeń, Sąd Okręgowy uznał za zgodne z wytycznymi opublikowanymi w Biuletynie Stowarzyszenia (...) – grudzień 2010 r. – pn. „Hałas lotniczy a wartość nieruchomości”. (...)Pozwana spółka, będąca właścicielem portu lotniczego, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń stanowi wskazany podmiot. (...)Zadania w tym zakresie winny być bowiem realizowane z poszanowaniem prawa własności.

(...)do przekroczeń dopuszczalnego poziomu hałasu lotniczego w środowisku. (...)Budynek powodów położony na działce nr (...) w Ł. przed utworzeniem obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska wojskowego Ł. był dostatecznie wyciszony zgodnie z normami prawa budowalnego. (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Zgodnie z art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. (tekst jedn. (...)Samo już zatem utworzenie obszaru ograniczonego użytkowania wskazuje na negatywne oddziaływanie lotniska na środowisko w stopniu wymagającym wprowadzenia ograniczeń w wykonywaniu prawa własności.

W ocenie obrońcy Sąd Rejonowy pozbawił oskarżonego prawa do obrony poprzez wybiórcze rozpoznanie sprawy oraz przyjęcie dowodu winy oskarżonego z zeznań pokrzywdzonych. Tak sformułowany zarzut nie uzasadnia przyjęcia, że prawo oskarżonego do obrony zostało naruszone. (...)Jest informacja o tym, ze oskarżony wyjeżdżał 03.02 2007 roku (port lotniczy w G. ) oraz w dniu 06.06.2008 roku (port lotniczy w P. ) a nie ma danych o przyjazdach. Poza tym zaznaczyć należy, że oskarżony przekraczał przejścia graniczne zarówno drogą lotniczą jak i przejścia drogowe a więc mogło się zdarzyć, że granicę w jedną stronę przekroczył lotniczo a w drugą drogą lądową.

Natomiast w art. 1 Karty Praw Podstawowych (KPP) wprost określa prawo do godności jako prawo nienaruszalne, podlegające ochronie i poszanowaniu. (...)Według tej zasady każdy podmiot prawa, w tym ustawodawca jest związany prawem. (...)W świetle art. 14 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka wszyscy są wobec prawa równi. (...)Sama idea rządów prawa polega nie tylko na przestrzeganiu prawa, ale także na byciu ograniczonym przez prawo.

Mimo zatem, że pierwotne brzmienie przepisu art. 183 § 2 kk jako czynność wykonawczą wskazywało „sprowadzenie”, to i tak owo sprowadzenie polegało zawsze na przywiezieniu odpadów z zagranicy poprzez wykorzystanie do tego transportu drogowego, kolejowego, lotniczego czy wodnego. (...)Wskazać bowiem należy, że z błędem co do prawa mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca, mając świadomość realizacji określonego czynu, ma jednak mylny obraz prawnego wartościowania swojego zachowania. (...)Wystarczającym jest, że zdaje sobie ogólnie sprawę, że to, co robi, jest przez prawo zabronione. W doktrynie polskiego prawa karnego oraz praktyce orzeczniczej dominuje przy tym pogląd, że wystarcza tu świadomość tego, że dane zachowanie jest zabronione przez jakąkolwiek gałąź prawa, a nie tylko, że jest zabronione prawnokarnie.

Zgodnie z art. 129 ust. 4 p.o.ś. można wystąpić z nimi w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. (...)Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. zawierała także przepisy przejściowe, stanowiące, iż akty prawa miejscowego wydane na podstawie przepisów(...)do czasu wydania nowych aktów prawa miejscowego przez organy przejmujące zadania i kompetencje (art. 47 ust. 2 ww. ustawy). (...)Sąd Najwyższy wskazał, że koncepcja, według której pomiędzy utratą mocy przez dotychczasowe przepisy a wejściem w życie nowych przepisów istniał stan ,,bez prawa”, nie ma ani logicznego, ani formalnego uzasadnienia. (...)Szkoda ma być bowiem normalnym następstwem wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego wprowadzającego ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (dalej jako „u.s.d.g.”), podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Jednym z ograniczeń zasady swobody działalności gospodarczej jest obowiązek uzyskania przez przedsiębiorcę koncesji na prowadzenie określonych rodzajów działalności gospodarczej w przypadkach ściśle określonych przepisami prawa. (...)Aktem prawnym o charakterze szczególnym względem koncesjonowanej działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami jest ustawa – Prawo energetyczne ( art. 32 ust. 1 pkt 4) . Zgodnie z treścią art. 33 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne (dalej również jako „Pe”) Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy po kumulatywnym wykazaniu spełniania warunków określonych w tym przepisie (przesłanki pozytywne).