Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego należy uznać, iż zachodzą podstawy do nałożenia na odwołującego się kary pieniężnej za działanie określone w art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy – Prawo energetyczne . (...)Sprzedając paliwo o jakości nieodpowiadającej obowiązującym przepisom, powód naruszył warunki koncesji, co wypełniło przesłanki z art. 56 ust. 1 pkt 12 prawa energetycznego . (...)Zdaniem Sądu decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ocena dokonana przez Prezesa URE, co do charakteru i rozmiaru naruszenia obowiązków wynikających z przepisów ustawy – Prawo energetyczne i udzielonej koncesji. Sąd stanął na stanowisku, że wysokość nałożonej na odwołującego kary pieniężnej znajduje uzasadnienie w świetle obowiązujących przepisów prawa.

(...)z art. 30 ust. 3 Prawa energetycznego , ewentualnie, w razie nieuwzględnienia powyższego wniosku, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości na podstawie art. art. 479 53 § 2 k.p.c. w zw. z art. 30 ust. 3 Prawa energetycznego . (...)Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjnokarnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)(...)przy egzekwowaniu obowiązku, kształtowanego normą prawa administracyjnego materialnego, za którego naruszenie(...)charakterze restrykcyjnym ukształtowane w dziedzinie prawa karnego, zwłaszcza zasada prymatu wykładni językowej przed innymi rodzajami wykładni.

Każde państwo członkowskie posiada własny, krajowy system i zachowuje prawo do jego kształtowania odpowiednio do prowadzonej w tym względzie polityki. (...)Bowiem tylko wykazanie tej przesłanki, jako elementu transgranicznego, pozwoliłoby ubezpieczonemu na powoływanie się na przepis unijnego prawa materialnego. (...)W przeciwnym wypadku żądanie ubezpieczonego nie może być rozpoznawane na gruncie przepisów materialnego prawa Unii Europejskiej, bo brak elementu transgraniczengo. (...)W szczególności zaś wskazania wymaga, iż dowodu na faktyczne i długotrwałe wykonywanie pracy na terenie W. nie stanowi załączony jeden bilet lotniczy z G. w dniu 30 grudnia 2014 r. do L. oraz powrotny w dniu 03 stycznia 2015 r. (k. 13-15 akt sprawy).

Jako podstawę roszczeń pełnomocnik wskazał art. 129 ust. 2 i art. 136 ust. 3 i ar. 174 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska . (...)Wskazał, iż działalność pozwanego generuje spadek wartości nieruchomości położonych w obszarze narażonym na działanie hałasu lotniczego, co rodzi odpowiedzialność po stronie(...)(...)Rozporządzenie to zostało wydane w oparciu o art. 135 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 roku prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2006 r., nr 129, poz. 902 ze zm.). (...)Jako niezasadny należało uznać również podniesiony przez pełnomocnika zarzut naruszenia przez pozwanego art. 2 Konstytucji , jak również zarzut nadużycia praw podmiotowych.

Zgodnie z pkt. 5.8 umowa podlegała wyłącznie prawu polskiemu z wyłączeniem międzynarodowego prawa prywatnego ( (...) ). (...)Koszty podróży delegacji S. 04 na mecz, w tym przelot wyczarterowanym samolotem wraz z podatkiem lotniczym oraz koszt pobytu zawodników wyniósł 30.347,44 euro. (...)W ocenie Sądu Okręgowego, strony zawarły umowę należącą do kategorii umów nienazwanych tzn. nieregulowaną ściśle przepisami prawa a prawo jej zawarcia wynika z zasady swobody umów zgodnie z art. 353 1 k.c. (...)Przyjęcie bowiem przez stronę postępowania sądowego właściwej z jej punktu widzenia linii obrony swoich praw zależy wyłącznie od jej decyzji.

Po ustaniu stosunku pracy, decyzją z 20.08.2020 r. przyznano jej prawo do emerytury w wysokości 3.133,68 zł brutto. (...)W ocenie Sądu Apelacyjnego zaskarżony wyrok odpowiada prawu. (...)Kierując się przyjętą praktyką orzeczniczą, Sąd Apelacyjny ocenił, że ubezpieczona mylnie utożsamiła obsługę monitorów ekranowych, stosowanych np. w przemyśle, czy w kontroli ruchu lotniczego, z wykorzystywaniem do pracy sprzętu biurowego, tj. komputera z monitorem. (...)Sąd Okręgowy nie dopuścił się do naruszenia prawa materialnego, ani naruszenia prawa procesowego, które rzutowałoby na trafność rozstrzygnięcia.

Zauważył, że zgodnie z ww. planem przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod usługi i biura, produkcję wysokich technologii, centra logistyczne oraz obiekty i urządzenia transportu lotniczego oraz drogi. (...)Zgodnie z art. 238 k.c. wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. (...)Opłata roczna za użytkowanie wieczyste wiąże każdego kolejnego nabywcę tego prawa, bez względu na to, od kogo nabył on to prawo (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 1999 r., II CKN 639/98, OSNC 2000, nr 6, poz. 121). Opłata ta jest bowiem związana z samym istnieniem prawa i żaden nabywca prawa nie może zasłaniać się niewiedzą o obowiązku wnoszenia opłat rocznych lub o ich wysokości.

W świetle powyższego należało uznać, że naruszenie ograniczenia wprowadzonego art. 11 c ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne nie jest równoznaczne z naruszeniem ograniczenia wprowadzonego na podstawie art. 11d ust. 3 tej ustawy. (...)Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)(...)przy egzekwowaniu obowiązku, kształtowanego normą prawa administracyjnego materialnego, za którego naruszenie(...)charakterze restrykcyjnym ukształtowane w dziedzinie prawa karnego, zwłaszcza zasada prymatu wykładni(...)