Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Uzyskał ją od menadżera zajmującego wysokie stanowisko w spółce, który dodatkowo wyjaśnił mu charakter tajemnicy otwartego funduszu emerytalnego. (...)Tym samym zapytanie Prezesa (...) S.A. skierowane do D. K. o informacje dyskrecjonalne, stanowiące tajemnicę funduszu emerytalnego, nie znajdowało umocowania prawnego. (...)Wystąpienie skutków ujawnienia informacji, niekorzystnych dla funduszu lub uczestników obrotu, nie jest bowiem istotne z punktu widzenia naruszenia tajemnicy zawodowej. (...)Powodowi zarzucono nakłanianie D. K. do popełnienia przestępstwa ujawnienia tajemnicy funduszu emerytalnego.

Była ona zobowiązana do przestrzegania tajemnicy handlowej i służbowej. (...)Niezasadny jest także zarzut powódki ujawnienia przez pozwaną tajemnicy przedsiębiorstwa. (...)Pozwana nie ujawniła tajemnicy przedsiębiorstwa strony powodowej, nie miała do niej dostępu. (...)Legalna definicja tajemnicy przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 11 ust. 4 u.z.n.k.

Nadto, w ocenie pozwanego nawet przy uznaniu, iż oferta handlowa H. W. była zbliżona do oferty powoda, nie sposób stwierdzić, że doszło do naruszenia tajemnicy bankowej, czy tajemnicy przedsiębiorstwa, bowiem informacje, dotyczące oferty powoda, były dostępne z innych źródeł. (...)Sąd Okręgowy nie dał nadto wiary twierdzeniom powoda, odnoszącym się do złamania tajemnicy bankowej i tajemnicy przedsiębiorstwa przez pracownika pozwanego. (...)Sąd I instancji wskazał przy tym, iż jako czyn taki zakwalifikować można m.in. naruszenie tajemnicy bankowej, czy tajemnicy przedsiębiorstwa. (...)Po pierwsze powód nie przedstawił bowiem żadnego miarodajnego dowodu na okoliczność, że doszło do naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa powodowej spółki.

Dz.U. z 2014, poz. 243 ze zm.) tajemnica telekomunikacyjna obejmuje m.in. dane dotyczące użytkownika. Zgodnie z treścią art. 159 ust. 2 tej ustawy zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu. (...)Dz.U. z 2014, poz. 243 ze zm.) tajemnica telekomunikacyjna obejmuje m.in. dane dotyczące użytkownika. Zgodnie z treścią art. 159 ust. 2 tej ustawy zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu.

Teza orzeczenia: Znamię czynu zabronionego z art. 23 ust. 2 u.z.n.k. polega na uzyskaniu bezprawnie określonych tam informacji i nie sposób utożsamiać owej bezprawności z przywłaszczeniem.

Niewątpliwie w wielu przypadkach granica między wiadomościami objętymi pojęciem tajemnicy przedsiębiorstwa a pojęciem powszechnej, aczkolwiek specjalistycznej wiedzy jest nieostra (tak np. (...)Warunkiem skutecznej ochrony określonych informacji było i jest podjęcie odpowiednich czynności zabezpieczających, co realizować miało wolę przedsiębiorcy utrzymania określonych informacji w tajemnicy. (...)Nie ulegało więc nigdy wątpliwości, że przedsiębiorca musi mieć wolę, by dany fakt pozostał tajemnicą dla pewnych kół odbiorców, konkurentów i wola ta dla innych osób musi być rozpoznawalna. (...)O spełnieniu przesłanki podjęcia rozsądnych działań można zatem mówić, gdy przedsiębiorca faktycznie skutecznie kontroluje dostęp do danej informacji, podejmując stosowne rozwiązania organizacyjne i techniczne, w celu utrzymania informacji w tajemnicy.

(...)połączeń numeru (...) , stanowiącego tajemnicę komunikacyjną, podlegających ochronie jako dane osobowe oraz stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa osobie nieuprawnionej, bez wiedzy i zgody przełożonego. (...)Powód nie miał nawet pewności, czy T. W. wie o jego związku trzymanym w tajemnicy. (...)Wyraził on generalnie pogląd, że procedury te nieskutecznie chronią go przed presją klientów, żądających informacji stanowiących tajemnice komunikacyjną. (...)Ewentualne luki systemu pracy nie usprawiedliwiają działań pracownika sprzecznych z ogólnym zakazem łamania tajemnicy komunikacyjnej.

Pozwany został zobowiązany do zachowania powyższej tajemnicy w okresie trwania umowy o pracę oraz w okresie 2 lat po jej rozwiązaniu. W przypadku naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa w okresie po rozwiązaniu stosunku pracy umowa przewidywała prawo Spółki do żądania od pozwanego kary umownej w wysokości 200.000 zł za każdy stwierdzony przypadek naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa (§ 4.3 umowy). (...)W sprawie brak było również podstaw do przyjęcia, iż pozwany w jakikolwiek inny sposób naruszył tajemnicę przedsiębiorstwa powódki (katalog informacji objętych tajemnicą miał charakter otwarty); powódka na takowe zachowania nie wskazywała ani w żaden sposób ich nie wykazała. (...)Nie wskazał dokładnie, jakie to były tajemnice.

(...)prawa powoda do zachowania w tajemnicy treści korespondencji. (...)Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd Okręgowy uznał, że doszło do naruszenia dobra osobistego powoda w postaci tajemnicy korespondencji. Sąd podkreślił, że prawo do ochrony tajemnicy korespondencji wynika z art. 49 Konstytucji RP i jest wymienione jako jedno z przykładowych dóbr osobistych w przepisie art. 23 k.c. oraz art. 102 pkt 11 k.k.w. (...)Wadliwości ustaleń faktycznych dotyczy jedynie ta część zarzutów, która odnosi się do tego czy, poza przykrymi odczuciami powoda wynikającymi z naruszenia tajemnicy kierowanej do niego korespondencji, skarżący doznał jakiejś krzywdy innego rodzaju.